Ποιοι θα είναι σ' αυτή την παράσταση; με ρώτησε, πριν πολύ καιρό, ο Γ. Ο Βασίλης, ο Οδυσσέας, ο Θηβαίος και ο Βούλγαρης. Οι δύο τελευταίοι με το "μεγάλο" τους, αλλά σαν να μιλάμε για μια οικεία σε μας τετράδα. Οι φυλαγμένοι δίσκοι του Βασίλη, όλα τα γραπτά και κάποιες εκπομπές του Οδυσσέα γραμμένες σε κασέτες (!), ένα εισιτήριο από μια συναυλία του Θηβαίου στην Κρήτη (δε θυμάμαι χρονιά), η ταίνια του Π. Βούλγαρη "Όλα είναι δρόμος" που είδαμε στον κινηματογράφο, σχεδόν στα 14 μας, και μετά γράφαμε στις τσάντες, δήθεν σοφά, "Όλα είναι δρόμος"...
"Το ελληνικό τραγούδι τέμνει την συλλογική μας μνήμη και τους προσωπικούς δρόμους." Μιλήστε μου με αφορμή αυτή τη φράση.
Από την νεότητά μου συνδέθηκα με το ελληνικό τραγούδι. Οι στίχοι, οι μελωδίες και οι φωνές των τραγουδιστών στάθηκα δίπλα μου στις ευτυχισμένες, αλλά και τις πικρές στιγμές της ζωής. Ψυχαγωγία και διδασκαλία στους ήχους της πατρίδας, μαθήματα ιστορίας και προσπάθεια γνώσης του τόπου και των ανθρώπων. Οι περιπέτειες της ζωής ταξίδεψαν μαζί με τις ιστορίες που διαρκούσαν τρία περίπου λεπτά. Πάντα υποστηρίζω ότι οι συνθέτες και οι στιχουργοί είναι καλύτεροι σκηνοθέτες από τους δημιουργούς του κινηματογράφου. Διηγώντας ιστορίες, καταστάσεις, αισθήματα, μεσα σε τρία λεπτά.
Η ιδέα ήταν του Βασίλη, αν δεν κάνω λάθος.
Η γνωριμία με τον Βασίλη κρατάει χρόνια. Πριν πολλά χρόνια, επιχειρήσαμε να συνεργαστούμε σε κάτι που δυστυχώς ακυρώθηκε. Οι διαδρομές μας αυτά τα χρόνια πιστεύω ότι διατήρησαν την ποιότητα και το ήθος της δημιουργίας μας.
Στο θέατρο επιστρέφετε μετά από πόσα χρόνια;
Λατρεύω το θέατρο περισσότερο ως θεατής παρά ως δημιουργός. Στο θέατρο συνάντησα τη Λαμπέτη, τον Βογιατζή, τον Τσιάνο, τον Λαζόπουλο και άλλους και τους χρωστώ πολλά. Όμως ο κινηματογράφος κέρδισε την αποκλειστική μου προσπάθεια να διηγηθώ ιστορίες με εικόνες.
Δεν είναι κανείς από τους τρεις τους ηθοποιός, ωστόσο έχουν όλοι σκηνική εμπειρία. Ποιον κώδικα βρήκατε ώστε να συνεννοείστε μεταξύ σας αποτελεσματικά;
Ο Βασίλης και ο Χρήστος διαθέτουν εκτός από τη μελωδικότητά τους ένα θεατρικό εργαλείο, να μεταφέρουν στους ανθρώπους με καθαρά δραματουργικό τρόπο. Η τέχνης τους να ταξιδεύουν τα συναισθήματα της χαράς, της οργής, της πίκρας είναι αξιοζήλευτη. Τυχεροί που μας οδηγούν στις περιπέτειες της ζωής. Όλα αυτά τα χρόνια έμαθα να επιλέγω τη θέση του μαθητή και όχι του δασκάλου.
Σας έπιασε ποτέ η μαύρη απογοήτευση, κύριε Βούλγαρη, ώστε να πείτε "το ελληνικό τραγούδι πεθαίνει από φτήνια";
Η περιπέτεια του τραγουδιού, όλα αυτά τα χρόνια, που το ζω, είναι η διαρκής πάλη με την ευκολία. Συχνά φαίνεται να παρασύρεται στις ευκολίες των σουξέ. Όμως υπάρχουν και σήμερα δημιουργοί που αντιστέκονται. Η ελπίδα μας είναι οι νέοι συνθέτες που μας ξαφνιάζουν με νέες εκδοχές της ζωής.
Οι φανς του Βασίλη Π. τον περιμένουν στη γωνία "με το όσκαρ", εγώ πάλι πιστεύω ότι η τρυφερή αποκάλυψη θα είναι ο Οδυσσέας Ιωάννου..
Η παρέα της παράστασης ακουμπάει στη φαντασία και τη γνώση του Οδυσσέα Ιωάννου. Αισθάνομαι σίγουρος δίπλα του, μαθαίνοντας μέσα από τους στίχους του. Την ομάδα μας συμπληρώνουν οι: Αντώνης Δαγκλίδης στα σκηνικά, Κατερίνα Μαραγκουδάκη στους φωτισμούς και οι μουσικοί μας. Απλώς, ζηλεύω ότι δε θα βρίσκομαι μαζί τους στο πάλκο. Και εδώ, παραμένω πίσω από τις κάμερες.
*Η παράσταση "9:05" σε σκηνοθεσία Π. Βούλγαρη θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο "Διάνα", στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
