Στάνλεϊ Κοβάλσκι, ο Τάσος Ιορδανίδης αυτόν τον χειμώνα, πλάι στην Κ. Λέχου - Μπλανς. Η εικόνα του Μάρλον, στο βάθος, στέλνει φως. Οι ατάκες της Μπλανς καίνε. Ο Τ. Ιορδανίδης αφέθηκε..
Πώς ήταν η συνεργασία με τον Λεβάν Τσουλάτζε;
Υποδειγματική. Μας σκηνοθέτησε και δεν μπήκαμε ποτέ σε διαδικασία αμφισβήτησης της σκέψης του. Εκτός από ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ καλλιτέχνης, είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος.
Είχες στο μυαλό σου κάποιον από τους "μυθικούς" Στάνλεϊ Κοβάλσκι;
Ο ρόλος φέρει και θα φέρει για πάντα τη σφραγίδα του Μπράντο. Στη διαδικασία της δουλειάς μας, όμως, δεν τον έφερα καθόλου στο μυαλό μου. Αφέθηκα τελείως στην καθοδήγηση του Λεβάν.
Ο Τ. Ουίλλιαμς προβάλλει ευθέως συνειδήσεις που σιώπησαν, όταν έπρεπε να φωνάξουν υπέρ του αδυνάτου. Πληρώνεται ακριβά αυτή η σιωπή, έτσι δεν είναι;
Σε όλα του τα έργα. Ένας σπουδαίος συγγραφέας με προσωπικά, πολύ δυνατά στίγματα ζωής, που τον "υποχρέωσαν" να υπερασπιστεί τον εαυτο του, ουσιαστικά μέσω του έργου του, αλλά και όλες τις κατατρεγμένες ψυχές που έψαχναν καταφύγιο, έστω για ένα βράδυ.
Ποια ατάκα από το έργο σου έμεινε;
Πολλές, αλλά αυτή που έχει στριφογυρίσει τις περισσότερες φορές στο μυαλό μου είναι της Μπλανς: "Όποιος κι αν είστε εγώ πάντα βασιζόμουν στην καλοσύνη των ξένων".
Γιατί μάθαμε να νοσταλγούμε περασμένα μεγαλεία, πιστεύεις;
Γιατί ο άνθρωπος αρέσκεται στη παρελθοντολαγνεία και επειδή στην εποχή μας ινδάλματα φτιάχνονται και καταστρέφονται εν μία νυκτί εξαιτίας της υπερπληροφόρησης της εποχής.
*Η παράσταση "Λεωφορείο, ο πόθος" σε σκηνοθεσία Λεβάν Τσουλάτζε, με τον Τ. Ιορδανίδη και την Κ. Λέχου, ανεβαίνει στο θέατρο Άνεσις.
Χρύσα Φωτοπούλου
