"Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. Όχι, η επανάστασή μου δε θα στρεφόταν κατά του καταστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη. Λ. Ζ." Μίλησα με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου που ξέρει κάτι παραπάνω..
Η Λιλή Ζωγράφου "κατέθετε γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζούσε".
Το έργο είναι δύο αυτοβιογραφικές ιστορίες της Λιλής Ζωγράφου από το βιβλίο της "Επάγγελμα πόρνη". Στην πρώτη, στέκεται με ιδιαίτερο χιούμορ πάνω από μια πολύ δύσκολη στιγμή της. Η δεύτερη είναι, θα λέγαμε, μια εξομολόγηση που της πήρε χρόνια να βγάλει προς τα έξω.
Περίγραψέ μου συνοπτικά τη σκηνική μεταφορά του έργου.
Ο λόγος της είναι με τέτοιο τρόπο γραμμένος σαν να παίζω 25 ανθρώπους μαζί. Κάποια στιγμή, ξεχνάς ότι στη σκηνή είναι μόνο ένας άνθρωπος. Δημιουργούνται εικόνες και άλλων ανθρώπων. Υπάρχει, βέβαια, και ένα κομμάτι αφηγηματικό, το οποίο απαιτεί και ένα άλλο είδος υποκριτικής, αλλά γενικά το κείμενο έχει πάρα πολλούς διαλόγους.
Σε διευκολύνει κάτι τέτοιο;
Είναι δύσκολο. Εκεί που μονολογώ σαν Λιλή Ζωγράφου, έρχεται μια απάντηση από ένα άλλο πρόσωπο και σε κλάσματα δευτερόλεπτου πρέπει ν' αλλάξω ύφος, τονικότητα, τα πάντα. Έχω "φτιάξει" χαρακτήρες, οπότε μια χαρά κυλάει το πράγμα..
Διάβαζες Λιλή Ζωγράφου;
Έχω διαβάσει πολλά βιβλία της, έχω εμπειρία από αρκετή Λιλή Ζωγράφου. Τώρα, με την παράσταση έμαθα πράγματα που δεν ήξερα για την εμβληματική της προσωπικότητα. Ήταν μια γυναίκα πολύ μπροστά, φύσει και θέσει επαναστάτρια, δε βολευόταν με τίποτα. Βαθιά πολιτικοποιημένη, έκανε πάντα αυτό που ήθελε.
Συνεργάστηκες με τον Ένκε Φεζολλάρι..
Ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Ένκε και με εντυπωσίασε που ο Ένκε μου πρότεινε το έργο αυτό. Η συνεργασία μας ήταν εξαίρετη και μακάρι να επαναληφθεί. Μαζί με τη βοηθό σκηνοθέτη, τη Μαριάνθη Γραμματικού, έκαναν σχεδόν τα πάντα, από τα κοστούμια και τους φωτισμούς μέχρι τα σκηνικά. Επίσης, ο Σταμάτης Κραουνάκης έχει γράψει μια συγκλονιστική μουσική..
Μια βδομάδα τώρα, τι κρατάς απ' την επαφή με τον κόσμο;
Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι όσο κρατάει η παράσταση δεν κουνιέται φύλλο. Απ' ό,τι μου λένε, μετά, όλο αυτό τους συνεπαίρνει. Οι ιστορίες είναι διαχρονικές, αφορούν στο σήμερα. Μιλούν για τη μοναξιά μας, την ερημιά μας. Τότε, υπήρχε μια χούντα επιβεβλημένη που ωθούσε τους διαφωνούντες στο περιθώριο. Η ανεργία έφερνε την πείνα και η πείνα την αυτοκτονία. Σήμερα, η κυβέρνηση μπορεί να είναι επιλογή μιας μερίδας κόσμου, ωστόσο οι συνθήκες είναι ίδιες. Ο δρόμος ίδιος. Πάλι ανεργία, πάλι φτώχεια.
Συντελεστές
Κείμενο: Λιλή Ζωγράφου
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Σκηνικός χώρος-κοστούμια-φωτισμοί: Ενκε Φεζολλάρι, Μαριάνθη Γραμματικού
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Φωτογραφίες-βίντεο: Αθηνά Λιάσκου
Kατασκευή σκηνικού: Ένκε Φεζολλάρι, Μαριάνθη Γραμματικού, Μανώλης Κοθρής
Ημέρες και Ώρες Παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη, στις 21:15 έως 6 Ιανουαρίου 2015
Διάρκεια: 60 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμή Εισιτηρίου: 12 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ μειωμένο.
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης – υπόγειο
Πειραιώς 206, Ταύρος
Χρύσα Φωτοπούλου
