Η Στεφανία Γουλιώτη είναι πολυπράγμων, αλλά με την ουσία των πάντων στα δυο της χέρια. Τρέχει, διδάσκει, κάνει πρόβες, σκέφτεται, επιμένει, ονειρεύεται. Και άλλες ενέργειες και άλλα ρήματα. Και με τη βεβαιότητα ότι εδώ που φτάσαμε, δε φτάσαμε μόνο με ήττες..
Φέτος, θα σε δούμε και στο θέατρο Πορεία..
Αυτόν τον καιρό κάνουμε πρόβες με τον Νίκο Ψαρρά, τη Μαρία Ζορμπά, τον Χάρη Τζωρτζάκη και την Ηλιάνα Μαυρομάτη πάνω στο έργο "Η γυναίκα απ' τα παλιά". Ένας πιο ωραίος τίτλος θα ήταν "Η γυναίκα πριν". Η σκηνοθεσία είναι της Έλενας Καρακούλη. Θα είμαστε στο θέατρο Πορεία, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, από τον Φλεβάρη. Είναι ένα έργο εξαιρετικό, απ ' τα καλύτερα του σύγχρονου ρεπερτορίου. Ασχολείται με ένα θέμα που αγγίζει τους πάντες, ένα θέμα με το οποίο ασχολείται κάθε άνθρωπος και που ποτέ όμως δεν κατάφερε να λύσει. Με την επένδυση που γίνεται σε κάποιο συναίσθημα και που αυτό μετά εξαφανίζεται σαν να μην έχει συμβεί ποτέ. Ασχολείται κυρίως με αυτό. Η πρόβα είναι μια πρόβα οικογενειακής φύσης, τα πράγματα προκύπτουν αβίαστα και το έργο σε καθοδηγεί εξ ολοκλήρου αυτό. Ακόμη και οι παραμικρές παύσεις, οι παραμικρές δράσεις είναι όλες υπαγορευμένες από το κείμενο, το οποίο είναι σχεδόν μπεκετικό. Αφήνει πολύ χώρο για σκέψη.
Έχεις όμως και παράλληλες θεατρικές δράσεις..
Παίζω παράλληλα, στο Εθνικό στο "Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές" με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Επίσης, παίζονται ακόμη οι "Αστερισμοί" στο Θέατρο του Νέου Κόσμου πάλι σε σκηνοθεσία Β. Θεοδωρόπουλου, με τον Μάκη Παπαδημητρίου. Παίζονται μόνο κάθε Σάββατο, λόγω υποχρεώσεων. Θα παίζονται και μέσα στις γιορτές. Ίσως και μετά, αν τα καταφέρουμε. Διδάσκω και σε μία δραματική σχολή, τον "Ίασμο" όπου έχω τρία τμήματα, πολλά παιδιά.
Πολλά πράγματα. Πώς τα καταφέρνεις;
Η μέρα μου είναι γεμάτη. Από το πρωί μέχρι το βράδυ τρέχω. Το σπίτι μου το βλέπω μόνο το βράδυ και με κόπο καταφέρνω να κρατήσω τη Δευτέρα για μένα, για τον εαυτό μου. Με πολύ κόπο προσπαθώ να την κρατήσω.
Η διδασκαλία;
Η διδασκαλία είναι κάτι που απαιτεί τρομακτική ενέργεια, να μη χάσεις ούτε έναν μαθητή από την προσοχή σου. Είναι κάτι που μου παίρνει πολλή ενέργεια, δεν ξέρω για πόσο θα αντέχω να το κάνω.
"Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές". Αγγλία, 16ος αιώνας.
Πρόκειται για μια πολύ κλασική παράσταση που βασίζεται στις ερμηνείες κάποιων μεγάλων ηθοποιών. Και εγώ γι' αυτό είμαι εκεί, γιατί τρέφω πολύ μαγάλο θαυμασμό στον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, από πάντα, από μικρή, από όταν ήμουν ακόμη στη σχολή. Είναι πολύ μεγάλη μου χαρά να βρίσκομαι δίπλα του και να παίζω την κόρη του. Για μένα δεν είναι ένας ρόλος μεγάλων απαιτήσεων, ποιοτικά όμως προσθέτει πολλά στην εμπειρία μου.
Τι έχεις να πεις για την Αθήνα των 1000 παραστάσεων;
Το κοινό τρέχει να μάθει, τρέχει να δει και αυτό είναι μεγάλη ανακούφιση για εμάς που ασχολούμαστε με το θέατρο, γιατί βλέπουμε ότι η δουλειά μας έχει πολύ μεγάλη ανταπόκριση από ένα κοινό που διψάει να μάθει, διψάει να επικοινωνήσει, διψάει να ξεχαστεί, διψάει να έρθει σε επαφή με πιο μυστηριώδεις περιοχές του εαυτού του. Είναι ένα κοινό το οποίο έχει βαρεθεί να κάθεται μπροστά στον καναπέ. Εγώ βλέπω ένα πολύ ζωντανό κοινό και δε νομίζω να υπήρχε αυτή η πληθώρα παραστάσεων, προσπαθειών και ομάδων, αν δεν υπήρχε και η σχετική ανταπόκριση. Κάτι τέτοιο είναι πολύ ανακουφιστικό και σαν κοινωνική θέση ενός λαού που βράζει και ψάχνει να βρει το πώς θα εκτονωθεί. Οι πορείες δεν τον καλύπτουν και δεν τον καλύπτουν γιατί δεν μπορεί να εκφραστεί στις πορείες. Όταν του σκας το δακρυγόνο μέσα στη μούρη αμέσως πριν προλάβει να πει το πρώτο σύνθημα, πώς να εκφραστεί; Το θέατρο δεν είναι πια είδος πολυτελείας. Η τιμή των εισιτηρίων έχει πέσει αρκετά. Μπορείς με πολύ φθηνά εισιτήρια να δεις πολύ καλές παραστάσεις και από ομάδες και από παιδιά που ξεκινούν τώρα. Ο κόσμος το ακολουθεί αυτό. Εγώ κάθε βράδυ ευχαριστώ τον κόσμο που έρχεται και μας βλέπει στο θέατρο.
Ευγνωμοσύνη.
Τεράστια.
Πες κάτι αισιόδοξο. Κάτι ακόμη.
Η φύση της ψυχής του ανθρώπου δε θα μας αφήσει να κατρακυλήσουμε. Εγώ πιστεύω πολύ στον άνθρωπο. Όλη αυτή η αδηφαγία που χαρακτηρίζει έναν πανικόβλητο κόσμο θα δώσει τη θέση της στην ηρεμία. Θα γίνει κατανοητό πολύ σύντομα ότι η μόνη λύση είναι το κοινό καλό.
Χρύσα Φωτοπούλου
