Ο Γιώργος Βέλτσος μιλάει για την "Αυτοκτορία" του που θα ανέβει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης υπό την αιγίδα του Κ.Θ.Β.Ε σε σκηνοθεσία Μ. Μαρμαρινού... Μια φαντασιακή συνάντηση που διατρέχει όλη την Ιστορία της ανθρωπότητας και μια διαλεκτική για την έννοια της εξουσίας ως παραγωγική δύναμη.
Τι είναι η «Αυτοκρατορία», κύριε Βέλτσο;
Καταρχάς είναι ένα θέατρο της εξουσίας. Η εξουσία δεν έχει χρόνο και τόπο. Από τη Βαβυλώνα και το Ναβουχοδονόσορα μέχρι την Ουάσινγκτον και τον Ομπάμα η εξουσία είναι μια σχέση ανθρώπων και δυνάμεων. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα μετά τον έρωτα, αν ο έρωτας δεν είναι περισσότερο.
Γιατί συγκρίνετε την εξουσία με τον έρωτα;
Γιατί στον έρωτα, όπως σε κάθε συνάντηση σωμάτων, υπάρχει μια αλληλομετάθεση δυνάμεων. Όταν μιλάμε για εξουσία, δεν εννοούμε την πολιτική εξουσία, αλλά μια παραγωγική δύναμη. Η εξουσία, ξέρετε, έχει θετικό πρόσημο, γιατί παράγει αποτελέσματα.
Στο έργο σας συναντιούνται ιστορικά πρόσωπα από όλη την Ιστορία της ανθρωπότητας… Κάτω από ποια συνθήκη γίνεται αυτή η συνάντηση και με ποιο στόχο;
Καμία συνθήκη δεν υπάρχει, είναι σαν μια "Οδύσσεια του διαστήματος", σαν το "Solaris". Αυτό που συμβαίνει στο έργο είναι μια διαλεκτική περί εξουσίας και η ανατροπή της.
Ποιες οι επιρροές σας για το εν λόγω κείμενο;
Το εμπνεύστηκα από την «Αυτοκρατορία» του Τονι Νέγκρι και την Παλαιά Διαθήκη. Συγκεκριμένα το βιβλίο «Δανιήλ», ο οποίος πρωταγωνίζεται μαζί με τον Βαλτάσαρ, το γιο του Ναβουχοδονόσορα και βασιλιά της Βαβυλώνας. Όποιος διαβάσει αυτό το κείμενο, θα βρεθεί μπροστά σε μια περίφημη ιστορία μεταστροφής. Αυτή την ιστορία την απεικόνισε ο Ρέμπραντ στον πίνακα "Το δείπνο του Βαλτάσαρ" κι εγώ προσπαθώ να την απεικονίσω με τη γραφή.
Τι είναι τελικά η εξουσία;
Είναι το όνομα που δίνει κάνεις σε μια ανταλλαγή δυνάμεων, μια διαπλοκή υπάρξεων.
Στην οποία κάποιος μπορεί να καταπιέζεται…
Ξέρετε, η σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου είναι αμφίδρομη. Διότι και ο εξουσιαζόμενος μπορεί να ασκήσει εξουσία, να επαναστατήσει, να γοητευτεί… Στην εξουσία οι μεταστροφές είναι πολλαπλές και συνεχείς. Όπως στη σχέση σαδιστή και μαζοχιστή… Αρκεί να δει κανείς μια ταινία του Αλμοδοβάρ για να το καταλάβει αυτό.
Ποια η διαφορά του να γράφει κανείς για το θέατρο;
Το θέατρο έχει μια άλλη οικονομία, πρέπει να εμφανιστούν κάποια πρόσωπα, να υπάρξει μια ηθική κινητοποίηση και να προκύψει μια σύγκρουση.
Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία… Δεύτερη φορά που συνεργάζεστε…
Αυτό το έργο το εμπιστεύτηκα στον Μαρμάρινο για να το κάνει ό,τι θέλει. Μου αρέσει η δουλειά του, μου αρέσει περισσότερο να δω και να εκπλαγώ την οπτική κάποιου άλλου πάνω στο κείμενο, κάποιον που τον εκτιμώ. Αυτό συνέβη και την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε. Δε θέλω και δε θέλει ούτε κι αυτός να παρίσταμαι στις πρόβες. Είναι λοιπόν ένα έργο αδέσποτο που το βρίσκει ένας ιδιοφυής άνθρωπος, εισπράττοντας τα εύρετρα, που δεν είναι φυσικά χρήματα, αλλά ένα άλλο θεατρικό έργο.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Η "Αυτοκρατορία" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη.
