Σε μια κουζίνα, παραμονή Χριστουγέννων, μπορούν να ειπωθούν πολλά. Και για τον μικρόκοσμο και για τον έξω κόσμο. Η Γιολάντα Μπαλαούρα , η Εύα Τζάκσον του Βασιλικού Θεάτρου, μου εξήγησε τα πάντα και για το παρελθόν που επαναλαμβάνεται και για τον Έικμπορν Άλαν που είναι αστέρι μεγάλο.
Γιατί "Συνέβη και του χρόνου" ; Ένας αόριστος και μια μελλοντική έκφραση.
Ο Alan Ayckbourn αγαπά να στήνει, μέσα από τη σκηνική πράξη, αυτό το παιχνίδι με το χρόνο. Τρεις διαδοχικές παραμονές Χριστουγέννων, σε τρεις διαφορετικές κουζίνες, τριών ζευγαριών. Μέσα από αυτό το παιχνίδι, που κάνει, μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι εμείς εξουσιάζουμε το χρόνο και όχι ο χρόνος εμάς. Το ''Συνέβη'', αόριστος, είναι τα περασμένα Χριστούγεννα, που παρακολουθούμε μέσα από την παιχνιδιάρικη μνήμη του Σίντνευ, και το ''του χρόνου'', τα επόμενα Χριστούγεννα, που παρακολουθούμε μέσα από το πρίσμα του εγκλωβισμένου τραπεζίτη Ρόναλντ. Ενώ το παρόν, τα φετεινά Χριστούγεννα, τα παρακολουθούμε μέσα από το απεγνωσμένο βλέμμα της Εύας, που ζητάει βοήθεια.
Η αστική τάξη αξίζει μόνο για τη σάτιρά της. Συμφωνείτε;
Σαφώς όχι. Η αστική τάξη δεν αξίζει μόνο τη σάτιρά της. Στο συγκεκριμένο έργο, θα μπορούσε να πει κανείς πως ο συγγραφέας την στιγμή που την αποκαθηλώνει ταυτόχρονα τη βλέπει με συμπάθεια, αλλά και με συμπόνια σε πολλές στιγμές. Άλλωστε και ο ίδιος ανήκει στη μεσαία τάξη.
Οι μανίες της σημερινής κοινωνίας πού εστιάζονται;
Η διαρκής αγωνία των ανθρώπων για το κέρδος, το αδιάκοπο και άγρυπνο κυνήγι της κοινωνικής καταξίωσης, μέσα από την οικονομική τους εξέλιξη χωρίς ηθικό έρμα. Η βαρβαρότητα των ανδρών, αλλά και των γυναικών στη μεταξύ τους σχέση, αλλά και η βαρβαρότητα του υλικού κόσμου απέναντι στο σύγχρονο άνθρωπο. Αυτά όλα είναι μανίες της σημερινής κοινωνίας. Το ζεύγος των νεόπλουτων Χόπκραφτ είναι εξαιρετικά αναγνωρίσιμο είδος και σε εμάς εδω στην Ελλάδα. Φανερώνουν τη σκοτεινή όψη του καπιταλισμού, όπως τη γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια.
Η κωμωδία αυτή είναι επιτυχημένη. Ο Έικμπορν Άλαν ξέρει να θίγει..
Ξέρει να θίγει το τραγικό με εξαιρετικά κωμικό τρόπο, που ξεχύνεται μέσα από μια γνήσια και άδολη παρεξήγηση. Το σοβαρό γεγονός της προσπάθειας της Εύας να αυτοκτονήσει εκτυλίσσεται παράλληλα με μια σειρά εξίσου σοβαρά, αλλά αντιθετικά γεγονότα. Όλοι οι χαρακτήρες συμπεριφέρονται με έναν ειλικρινή και λογικό τρόπο. Παίρνοντας ο καθένας τη δική του κατάσταση στα σοβαρά δημιουργούν ένα δίλημμα στο θεατή, αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει, ακόμη και όταν οι ήρωες κατασπαράσονται μεταξύ τους, χωρίς κανένα περιθώριο για συναίσθημα.
Τι εύχεστε για τις επόμενες 365 μέρες;
Εύχομαι σε όλους μας, υγεία, αγάπη, αλληλεγγύη, δημιουργικό πνεύμα και ψυχραιμία.
Χρύσα Φωτοπούλου
