Όταν συναντιούνται η μουσική, η μαγεία και το μυστήριο, στο El Convento Del Arte, γίνεται χαμός. Ήμουν περίεργη και πήρα ένα τηλέφωνο τον Διονύση Γουλιμή να μου τα πει από πρώτο χέρι.
Πώς πάνε οι παραστάσεις στο El Convento Del Arte;
Ξεκινήσαμε τις παραστάσεις 13/11 και θα τελειώναμε 25/12. Τελικά, η παράσταση πήρε παράταση, μέχρι τέλος Φεβρουαρίου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την ανταπόκριση του κόσμου. Πίστευα ότι ο κόσμος θα αντιμετώπιζε με δυσπιστία ένα είδος διασκέδασης που θα τον προβλημάτιζε. Τελικά, κατάλαβα ότι ο κόσμος δεν κοιτάει μόνο το "μαγικό", αλλά τον entertainer, τον άνθρωπο δηλαδή, που θα εκτεθεί εκεί μπροστά στο σανίδι, με σκοπό να τον διασκεδάσει και πραγματικά η παράσταση, τελικά, έχει κέντρο τον κόσμο και τη διάθεσή μου. Μέσω του χιούμορ να τον κάνω να περάσει καλά. Μέσω της νοητικής ταχυδακτυλουργίας, η μαγεία είναι στην επικοινωνία με το κοινό, όλα τα υπόλοιπα μυστήρια είναι στο μυαλό μας. Άλλωστε, για εμένα είναι πρωτόγνωρο να παρουσιάζω την πρώτη μου προσωπική παράσταση δίπλα στην Πέμη Ζούνη και στο τόσο μαγικό μέρος, που ονομάζεται El Convento Del Arte. Άλλωστε, πάντα πίστευα ότι αυτό το είδος μαγικής παράστασης (mental magic) έπρεπε να υπάρχει σε κάποιον χώρο εδώ και πολύ καιρό και να το δει περισσότερος κόσμος, με μια παράσταση γήινη και εναν performer κοντά στο κοινό.
Αν ο νέος χρόνος έχει κάμποση μαγεία, πώς θα είναι;
Η μαγεία υπάρχει μέσα μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε. Μαγεία είναι να δίνουμε στον διπλανό μας, μαγεία είναι να νοιαζόμαστε για τον πόνο του αλλού, μαγεία είναι να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά που έχουμε, μαγεία είναι να δημιουργούμε, μαγεία είναι να πιστεύουμε στον άνθρωπο και τις κατακτήσεις του, μαγεία είναι να νιώθουμε κοσμοπολίτες και ότι ανήκουμε όλοι στην ίδια μάνα, τη φύση και τη γη, που πρέπει να προστατεύουμε για τις επόμενες γενιές. Ο νέος χρόνος, όπως και κάθε χρόνος, έχει φωτεινά παραδείγματα, ανθρώπους, που πραγματικά προσπαθούν για όλα αυτά και το μόνο, που θα πρέπει είναι και εμείς οι ίδιοι να γινόμαστε φωτεινά παραδείγματα με τις πράξεις μας για τους άλλους.
Περίγραψέ μου τα κύρια σημεία της παράστασης.
Η παράσταση έχει να κάνει με τρία στοιχεία που αγαπάω πολύ, τη μουσική (είμαι πιανίστας), τη μαγεία (είμαι ταχυδακτυλουργός, αλλά και γενικά "αναζητητής ") και το μυστήριο (αγαπάω όλα αυτά τα οποία δεν γνωρίζουμε ακόμα). Η παράσταση, λοιπόν, μπλέκει μεταξύ τους όλα αυτά και σε κάνει απλά να "θαυμάζεις"= θαύμα - ζεις. Όλα αυτά που δεν μπορείς ή δε θέλεις στην τελική να εξηγήσεις. Πολλές φορές, είναι καλύτερο να αφήνουμε να μας κυριεύει η μαγεια και το μυστήριο παρά να προσπαθούμε να το εξηγήσουμε. Στην παράσταση αυτή, δεν κυριαρχεί μόνο η μαγεία, αλλά και οι απρόβλεπτες καταστάσεις και συνομιλίες, ανάμεσα σε εμένα και το κοινό, μιας και αυτό καθορίζει την πορεία της παράστασης κάθε Πέμπτη.
Αν ήταν στο χέρι σου, τι θα άλλαζες με μια κίνηση;
Εάν ήταν στο χέρι μου, αυτό, που θα άλλαζα με μια κίνηση του χεριού μου, είναι να έχει κάθε παιδί την ευκαιρία να σπουδάσει, να πάρει παιδεία και να καινοτομήσει στη ζωή του. Πιστεύω ότι το αγαθό της μάθησης θα έπρεπε να ανήκει από τη στιγμή, που γεννιέται ένα παιδί, σαν αναφαίρετο δικαίωμά του, χωρίς να ξεχωρίζει, εάν είναι φτωχό ή πλούσιο.
Ποιος σε πρωτο-εντυπωσίασε και είπες "θα γίνω και εγώ σαν αυτόν" ;
Στεκόμαστε στις πλάτες γιγάντων σε κάθε τομέα. Άλλωστε, ό,τι κι αν θαύμασα στη ζωή μια μέρα, ξεκίνησε από μια σκέψη, μια ιδέα, μια στιγμή μέσα στο μυαλό κάποιου, θαυμάζοντας τα παάτα γύρω μου, ως κατάκτηση του ανθρώπου. Παράλληλα, θαυμάζω και όλους αυτούς τους δημιουργούς. Θαυμάζω τον Τέσλα, αλλά και τον Πλάτωνα. Θαυμάζω τον Ford, αλλά και τον Ηράκλειτο, θαυμάζω τον Άινσταιν, αλλά και τον Σωκράτη. Ως μουσικό,ς θαυμάζω τον Πυθαγόρα, την αρμονία, τα μαθηματικά και τη γεωμετρία. Στην τέχνη μου, mentalism, θαυμάζω τον Derren Brown, τον Annemann, τον Corinda και τον Max Maven. Άλλωστε, χωρίς όλους αυτούς, που πριν από εμάς έβαλαν τις βάσεις της δικής μας τέχνης, δε θα βρισκόμουν εγώ εδω. Χρωστάμε πολλά σε όλους αυτούς τους μοναδικούς ανθρώπους και οφείλουμε την τέχνη μας να την ασκούμε με σεβασμό. Είμαστε ένας κρίκος μιας αλυσίδας αυτής της τέχνης. Οφείλω να ευχαριστήσω, για άλλη μια φορά, δημόσια την Πέμη Ζουνη γιατί με "έσπρωξε " στη σκηνή και με προέτρεψε να κάνω την πρώτη, προσωπική μου παράσταση σε αυτόν τον μοναδικό χώρο. ώφείλω ένα ευχαριστώ στην οικογένεια του El Convento, γιατί, πραγματικά, έτσι νιώθω εκεί μέσα. Ένα ευχαριστώ στον Στάθη Σκεντζο, ένα ευχαριστώ και στους τρεις συντελεστές της παράστασής μου, Αλέξη Γιαννόπουλο και την Ελίνα, που είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω και αυτό το Ανώτερο, που κάθε μέρα μας δίνει ευκαιρίες στη ζωή μας, αρκεί να πιστεύουμε και να κυνηγάμε το όνειρό μας κάθε στιγμή.
Χρύσα Φωτοπούλου
