Ο Δημήτρης Κανέλλος φέτος συμμετέχει στην παράσταση του Γιάννη Μπέζου "Ένας ήρωας με παντόφλες", ένα έργο που αν και γραμμένο το 1947, μοιάζει πιο σύχγρονο από ποτέ, αφού περιγράφει μια Ελλάδα που σπαράσσεται από μια εσωτερική κατ' ουσία κρίση.
Μιλήστε μας για τον "Ήρωα με τις παντόφλες". Τι σας συγκινεί σε αυτό το έργο;
Ο άνθρωπος που έχυσε το αίμα του για την πατρίδα, δεν έχει να φάει, να πληρώσει το ρεύμα, να δώσει προίκα στην κόρη του και τα λαμόγια, καταλαμβάνοντας τις καίριες θέσεις, με θράσος και χωρίς ηθική, πλουτίζουν και χτίζουν κοινωνικά προφίλ σε βάρος των άλλων. Το έργο και η παράσταση ξεκινούν ανάλαφρα με πολύ πολύ χιούμορ και γέλιο, μέχρι την στιγμή της αποκάλυψης, που είναι σαν πισώπλατη μαχαιριά και καταλήγουν σε ένα δυνατό δράμα. Πιστεύω ότι η παράσταση είναι υπέροχη, γιατί είναι σαν τη ζωή, πολύ γέλιο, πολύ συγκίνηση, αληθινοί χαρακτήρες,αληθινές καταστάσεις, αυτό που εγώ εννοώ σαν "θέατρο". Είναι απόλαυση να είσαι πάνω στη σκηνή με τον Γιάννη, την Δάφνη, τον Τάσο, τον Κώστα, τον Αλμπέρτο, την Αμαλία, την Ντένια, την Ελένη, τον Δημήτρη!
Είναι πολλά αυτά που συγκινούν στο έργο,η μοναξιά του ήρωα, η ειρωνεία να φωταγωγηθεί το άγαλμα, ενώ στο σπίτι είναι κομμένο το ρεύμα, ο τρόπος που προσπαθεί να προφυλάξει την απογοητευμένη κόρη, να της δώσει ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, η πάντα υποψιασμένη για όλα σύζυγος, ανικανοποίητη από τις επιλογές του στρατηγού και που με την πρώτη ευκαιρία του το χτυπάει, το αναλώσιμο των ανθρώπων για τους έχοντες και η ευκολία που μετονομάζουν μια πλατεία για να έχουν κέρδος, πετώντας έναν άλλο ήρωα στα σκουπίδια!
Γιατί παραμένει πάντα επίκαιρο αυτό το έργο;
To έργο γράφτηκε το 1947, μια εποχή δύσκολη για την Ελλάδα που ερχόταν από μια Κατοχή και έναν πόλεμο, ενώ σπαρασσόταν από τον Εμφύλιο. Φτώχεια, δυσκολίες, πείνα και μια κοινωνία που για άλλη μια φορά ήταν σε κρίση, και όχι μόνο οικονομική. Ε, λοιπόν μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Λαμόγια, μίζες, αρπαχτές, ιδιαίτεροι του ιδιαίτερου που θησαυρίζουν και από την άλλη μια Ελλάδα που αγωνίζεται να επιβιώσει με πίστη στο καθήκον και στις ηθικές αξίες.
Ο δρόμος της μοναξίας που επιλέγει ο ήρωας είναι αναπόφευκτος αν θες να παραμέινεις συνεπής προς τις αξίες σου;
Νομίζω πως ναι. Είναι τρομερά δύσκολο να υπάρξεις σε μια κοινωνία χωρίς συμβιβασμούς. Αυτή είναι η κόντρα μέσα μας, τι θα κρατήσεις και τι θα αφήσεις από σένα, και όταν το περιβάλλον είναι άρρωστο αναγκάζεσαι να απομονωθείς.
Μιλήστε μας για το δικό σας ρόλο.
Εγώ παίζω τον ιδιαίτερο του υπουργού, τον Σταμούλη. Ένα λαμόγιο που κοιτάει πως θα οικονομίσει τώρα που οι δικοί του είναι στα πράγματα. Στην παράσταση μας ο σκηνοθέτης, ο Γιάννης Μπέζος. μου ζήτησε κάτι πολύ ενδιαφέρον: το διπλό πρόσωπο, άλλος μπροστά στους ανθρώπους από τους οποίους έχει να πάρει και άλλος όταν τα λαμόγια μένουν μόνα. Σαν να βλέπουμε τα πρόσωπα της εξουσίας που πολλά από αυτά μας κοροϊδεύουν και όταν σβήσουν οι κάμερες. Τότε αρχίζει το επικίνδυνο.
Σήμερα γιατί πιστεύετε ότι ύπαρχει αυτή η τεράστια κρίση και πώς προσομοιάζει στην εποχή του έργου; Τελικά η Ιστορία επαναλαμβάνεται;
Η κρίση δεν είναι κυρίως οικονομική, είναι κυρίως αξιών, ηθική, κοινωνική και για αυτό πιστεύω ότι είναι και τεράστια. Πολλές φορές μου φαίνεται, κρίνοντας και από τον εαυτό μου, ότι αυτή η συνήθεια με το κεφάλι κάτω που περάσαμε σαν λαός για 400 χρόνια δεν έφυγε ποτέ από πάνω μας. Βλέπω μεγάλη σύνδεση με τις νωπές μνήμες, άλλωστε 200 χρόνια πέρασαν από την επανάσταση και ελάχιστη σύνδεση με τους αρχαίους, αν εξαιρέσεις τον τόπο. Επίσης βλέπω τα βασικά κύτταρα της κοινωνίας μας, οικογένεια και σχολείο να μη λειτουργούν σωστά.
Μια ευχή για την καινούργια χρονιά.
Υγεία για όλο τον κόσμο, υγεία παντού: στην ψυχή, στο μυαλό, στην καρδιά, στο σώμα, στις σχέσεις. Υγεία!
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Η παράσταση "Ένας ήρωας με παντόφλες" παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Γιάννη μπέζου στο θέατρο Βρετάνια από Τετάρτη έως Κυριακή.
