Έξι μέρες πριν την πρεμιέρα της "Αυτοκρατορίας", στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, μίλησα με τον Γιώργο Κολοβό για το "αδιέξοδο του χρόνου", τη δύναμη του Μιχαήλ Μαρμαρινού "να ξεκλειδώνει μέρη στη σκέψη του ηθοποιού που τα θεωρείς επτασφράγιστα". (Και) για ένα δεκάχρονο παιδί, που τον θυμάται ακόμη.
Τι σημαίνει αυτό που λέει ο κ. Βέλτσος "Έγραψα την Αυτοκρατορία μέσα στο αδιέξοδο του χρόνου..";
Αυτό που συμβαίνει με την επαφή με το κείμενο είναι πως εισέρχεσαι σε ένα λαβύρινθο ιστορίας και βομβαρδίζεσαι διαρκώς από ημερομηνίες, γεγονότα και καταστάσεις που σε αφήνουν ενεό. Η διαδρομή είναι ένα τρενάκι του τρόμου. Σου δημιουργείται η εντύπωση πως έχει ευθείες και στροφές και όπισθεν κινήσεις, αλλά μόλις τελειώσει η διαδρομή αντιλαμβάνεσαι πως είναι ένας κύκλος. Κανείς θα έλεγε πως φιλολογώ αυτή τη στιγμή, αλλά σε αυτό θα απαντήσω πως θα καταλάβετε, όταν το δείτε (ή μάλλον, το βιώσετε).
Πρώτη συνεργασία με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό;
Ναι, πρώτη. Είναι απίστευτα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει, θέτει στόχους, όχι μόνο στην ομάδα των συνεργατών του, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Η μέθοδός του ξεκλειδώνει μέρη στη σκέψη του ηθοποιού που τα θεωρείς επτασφράγιστα. Παίρνει την αντανακλαστική κίνηση του υποκριτή να υποδυθεί άμεσα και την μεταστρέφει σε μια δημιουργικότητα, που την ευθύνη την έχεις μόνο εσύ ο ίδιος. Αν όλοι αναλάβουν αυτή την ευθύνη, τότε έχεις την παράσταση. Και το κυριότερο: Δεν ξεκινάει κάτι, αν δεν έχει εμπνευστεί!
Η λέξη "Αυτοκρατορία" μου προκαλεί ένα ρίγος (όχι με θετικό πρόσημο). Εσένα;
Η ίδια η λέξη είναι αυτοαγχωτική. Θετικό πρόσημο για να είμαι ειλικρινής δεν μπορεί να έχει. Μου προκαλεί όχι μόνο ρίγος, αλλά και απίστευτη στεναχώρια. Αν κοιτάξεις από πιο μακριά δε, αντιλαμβάνεσαι τον μικρογραναζιακό σου ρόλο σε αυτό το υπέρ-μηχάνημα. Μόνο ο πολιτισμός (και δεν εννοώ μόνο την τέχνη, αλλά και την παιδεία) μπορεί να αφυπνίσει και να διαμορφώσει τη σωστή συλλογική αντίληψη και την διάθεση για αλλαγή. Ναι, λειτουργεί αργά. Αλλά στην κοινωνική πραγματικότητα, το αργά είναι γρήγορα.
Σήμερα στην τεράστια μηχανή αναζήτησης, "Google" "κυματίζει" ένα μαύρο σημαιάκι για τα θύματα του γαλλικού περιοδικού. Ποια η θέση σου;
Ένα σκίτσο του Ruben L. Oppenheimer, που είδα, ως απάντηση σε αυτό που συνέβη: Δύο τεράστια πράσινα μολύβια το ένα πλάι στο άλλο σαν τους δίδυμους πύργους και ένα αεροπλάνο στιγμές, πριν συντριβεί σε αυτά. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια πράγματα, εν έτει 1015. Ναι, 1015, δεν έγραψα λάθος.
Προχθές, ένα δεκάχρονο παιδί, που σε είδε ως Ξέρξη στους "Πέρσες", το καλοκαίρι, σε θυμήθηκε. Υπέροχο, ε;
Είμαι στις αναμνήσεις ενός παιδιού; Η καλύτερη πληρωμή!!
*Ο Γιώργος Κολοβός συμμετέχει στην παράσταση "Αυτοκρατορία" (σκην. Μ. Μαρμαρινός), που θα κάνει πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στις 15 Ιανουαρίου 2015.
Χρύσα Φωτοπούλου
