Η Αγορίτσα Οικονόμου φέτος ερμηνεύει την Ήρα στην παράσταση « Ηρακλής, οι 12 άθλοι» που παρουσιάζεται στο Πάνθεον σε σκηνοθεσία Α. Παπαθεοχάρη, τη θεά που απαίτησε από τον ημίθεο ήρωα να αποδείξει ότι αξίζει να γίνει θεός και μας μιλάει για το ταξίδι της ζωής που μοιάζει με τους άθλους του…
Συμμετέχετε στην παράσταση «Ηρακλής, οι 12 άθλοι». Ποιο θα λέγατε ότι είναι το βασικό μήνυμα που θέλει να περάσει στα παιδιά;
Καταρχάς, δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά, αλλά και σε ενήλικες, Το μήνυμα που περνάει είναι ο αγώνας που χρειάζεται να κάνει ο καθένας στη ζωή του. Κι ο αγώνας αυτός χρειάζεται καθαρή καρδιά, θάρρος, και πολύ δουλειά. Ο Ηρακλής δούλεψε και κόπιασε πολύ για να φέρει εις πέρας τους άθλους του.
Είχε όμως και πολλά προσόντα…
Όλοι έχουμε προσόντα, κάποια δεν τα καταλαβαίνουμε, κάποιοι χρειαζόμαστε βοήθεια για να τα αξιοποιήσουμε, αλλά τα έχουμε όλα, έτσι είναι η φύση του άνθρωπου… Το θέμα είναι τι θα επιλέξεις στη ζωή. Ο Ηρακλής επέλεξε συνειδητά και ασυνείδητα το δρόμο της Αρετής, που είναι δύσκολος, αλλά ήξερε ότι όταν φτάσει στο στόχο του θα γίνει πιο πλούσιος πνευματικά. Νομίζω ότι ασυνείδητα μας οδηγεί η ζωή, η φύση, μια δύναμη σε αυτό που μας ταιριάζει περισσότερο.
Το κείμενο της παράστασης σας είναι ιδιαίτερο. Το καταλαβαίνουν τα παιδιά;
Είναι όντως ιδιαίτερο, έμμετρο σε κάποια σημεία. Δεν αντιμετωπίζουν δυσκολία όμως τα παιδιά, το ακούνε σαν ποίημα που έχει 15συλλαβό. Κι όταν έχουν άγνωστες λέξεις, νομίζω ότι καταλαβαίνουν από το σύνολο και την εμπειρία της σκηνής το νόημα. Η σύλληψη είναι του Στρατή Πασχάλη , ο Γιάννης Λιγνάδης έκανε τη δραματουργική επεξεργασία και κύριο του μέλημα ήταν το παιδί να ακούσει μια γλώσσα που θα το βάλει σε διαδικασία να ψάξει, να μάθει.
Είναι δύσκολο το παιδικό θέατρο;
Ναι, είναι απαιτητικό, αν θες να το κάνεις με εντιμότητα και αυταπάρνηση. Τα παιδιά δεν το έχουν σε τίποτα αν βαρεθούν να φύγουν ή να φωνάξουν. Το παιδί θέλει να δει μια ιστορία, οπότε πρέπει να βάλεις πιο κάτω τον εαυτό σου και να δώσεις προτεραιότητα στην ιστορία.
Εσείς κάνετε την Ήρα, που δε τη συμπαθούν και τόσο τα παιδιά…
Παρόλο που όλοι με πειράζουν ότι κάνω την κακία, ποτέ δεν την είχα στο μυαλό μου έτσι, δεν υπάρχει ο καλός και ο κακός, οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν τους θεούς με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Το κύριο μέλημά μου ήταν να δώσω να καταλάβουν ότι η Ήρα είναι αυστηρή πολύ και ο Ηρακλής πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει να ανήκει να γίνει μέλος του δωδεκάθεου. Δεν του απαγορεύει να μπει, του θέτει δοκιμασίες. Και όταν τα καταφέρνει του το αναγνωρίζει και τον υποδέχεται. Η διαδρομή του Ηρακλή τον οδηγεί στο να μάθει ποιος είναι, κάνει δηλαδή μια διαδρομή αυτογνωσίας. Σε αυτό νομίζω ότι ταυτιζόμαστε με τον Ηρακλή ,όλοι παλεύουμε με θεριά και δαίμονες στη ζωή μας και παίρνουμε ικανοποίηση όταν μας αναγνωρίζεται αυτός ο αγώνας.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ
