Το θεατρικό έργο του Δημήτρη Καρατζιά «Αρκετά πια με την Αντέλα», σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ είναι μια φανταστική συνέχεια της ιστορίας του Σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα, του F. G. Lorca – που προσφέρει τη δυνατότητα μιας πολυπόθητης εξιλέωσης, μιας αναγκαίας εξομολόγησης μέσα από την υποκειμενική αφήγηση της κεντρικής του ηρωϊδας. Η Κική Μαυρίδου είναι η Αγκούστιας και το Θέατρο "Βικτώρια" η καρδιά της Ανδαλουσίας. Ημερομηνία ορόσημο: 16 Φεβρουαρίου.
Στο "Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" ποιοι είναι οι ξεκάθαροι στόχοι του Λόρκα;
Το έργο είναι μια σημειολογική αναφορά για το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο στην Ισπανία. Η ευαίσθητη και παράλληλα επαναστατική προσωπικότητα του Λόρκα, στο συγκεκριμένο κείμενο, χρησιμοποιεί την ιδιαίτερη μορφή του ανθρώπινου ιστού, τη Μητέρα, για να εκθέσει τις συνέπειες της έλλειψης μόρφωσης που οδηγεί στην απολυτότητα και τη μοιρολατρία. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι ως ομοφυλόφιλος ο Λορκα, έχει συναίσθηση και κατανόηση της γυναικείας φύσης.
Στο "Αρκετά πια με την Αντέλα" ποιοι οι ξεκάθαροι στόχοι του Δ. Καρατζιά;
Ο Δ. Καρατζιάς αποσκοπεί στην εσωτερική πάλη. Αυτή που φέρνει την προσωπική νίκη ή την προσωπική ήττα.
Την επανάσταση που τολμάται ή μαραζώνει στο επιθυμητό μας. Ο Δημήτρης διάβασε τα ψιλά γράμματα και τις υποσημειώσεις στο μυαλό του ποιητή και άφησε στο πλάι την τυραννική σχέση, που ούτως ή άλλως διαχέεται στην ατμόσφαιρα και φέρνει τις συνέπειες της κατάστασης των ηρώων και αναδεικνύει τον πόθο, το πάθος, την αδυναμία και τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης για ζωή.
Αν ζούσε ο Λόρκα, με ποια σύγχρονη θεματική θα καταγινόταν πιστεύετε;
Κατά τη γνώμη μου είναι βέβαιο πως θα έγραφε ξανά μια Μπερνάρντα Άλμπα, αφού ο φασισμός και η τυραννία των οικονομικών τεράτων βρίσκονται ακόμα στην ακμή τους. Αν δε, ζούσε στην Ελλάδα, και κυρίως μετα τις τελευταίες εκλογές θα είχε και σημείο αναφοράς.
Χρύσα Φωτοπούλου
