της Χρύσας Φωτοπούλου
Ο Λεβάν Τσουλάτζε είναι ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες θεάτρου στην Ευρώπη. Η μέχρι τώρα πορεία του αποδεικνύει περίτρανα τη βαθιά του γνώση, την ευαισθησία και την προσήλωσή του στις αρχετυπικές έννοιες που ορίζουν τη θεατρική πράξη. Ο Τσουλάτζε θεωρείται ο αναμορφωτής του Γεωργιανού θεάτρου. Οι δουλειές του έχουν παρουσιαστεί στην Ιταλία, το Ισραήλ, τη Ρωσία και τη Μεγάλη Βρετανία. Οι διεθνείς διακρίσεις του πολλές. Το 2012 για το σαιξπηρικό «Οπως σας αρέσει» που παίχτηκε στο «Globe Theatre» στο Λονδίνο βραβεύτηκε με το Award of Excellence. Είναι ο σκηνοθέτης της παράστασης "Λεωφορείο ο πόθος", που παρουσιάζεται στο "Ανεσις", με πρωταγωνιστές την Κατερίνα Λέχου και τον Τάσο Ιορδανίδη. Αυτός για τον οποίο όλοι συμφώνησαν ότι δημιούργησε με μοναδικό τρόπο την ατμόσφαιρα, την ειδική αίσθηση που συνοδεύει τον Ουίλλιαμς, ότι συνεργάστηκε με τους ηθοποιούς σαν να τους γνώριζε χρόνια. "Δε θέλω ν' αποκοπώ από την ουσία της θεατρικής πράξης, από εκεί απ' όπου πρωτοξεκίνησα" είπε και αμέσως αυτοπροσδιορίστηκε. Με απλότητα.
Ο Λεβάν Τσουλάτζε -για πρώτη φορά- στην Ελλάδα. Τι σας οδήγησε σ' αυτή την επιλογή;
Αποδέχθηκα την πρόσκληση που μου έκανε το θέατρο Άνεσις γιατί ήθελα να έρθω σε επαφή με τον πολιτισμό και τη θεατρική κουλτουρα της χώρας σας. Παρακολούθησα το ''Ημέρωμα της στρίγγλας'' στο οποίο συμμετείχαν η Κατερίνα και ο Τάσος και αμέσως αντιλήφθηκα ότι πρόκειται για δύο ερμηνευτές που θα μου παρείχαν αξιόλογο υλικό συνεργασίας.Στη διάρκεια των προβών αισθανόμουν τυχερός που δούλευα με το συγκεκριμένο τιμ ηθοποιών. Πρόκειται για ένα θέατρικό οργανισμό που δε διαθέτει πλούσια μέσα και υψηλής οικονομικής δυνατότητας τεχνολογικό εξοπλισμό και με έκανε να θυμηθώ την ουσία της θεατρικής πράξης, απο την οποία πρωτοξεκίνησα και ουσιαστικά δίνω μάχη ώστε να μην αποκοπώ. Για μένα το θέατρο σηματοδοτείται από το κείμενο, τους ηθοποιούς και τις εικόνες.
Το ξέρετε ότι πολύς κόσμος μίλησε για "μακράν το ιδανικότερο δίδυμο" (Μπλανς - Κοβάλσκυ) από όλες τις ελληνικές παραστάσεις του έργου;
Η Κατερίνα είναι μία πανέμορφη, αλλά συγχρόνως και πανέξυπνη ηθοποιος. Ο συνδυασμός αυτός δεν ειναι συνήθης. Διαθέτει ένα βαθύ συναισθηματικό οπλοστάσιο το οποίο γνωρίζει να ξεδιπλώνει την κατάλληλη στιγμή, με σωστές επιλογές, χρησιμοποιώντας με ενστικτώδη ευστοχία το μυαλό της. Η εργατικότητα της με ξεπερνάει. Ζει και αναπνέει για τη δουλειά της και την εκτίμησα ιδιαιτέρως γι'αυτό το στοιχείο της. Θα μπορούσε να επαναπαυθεί αβίαστα πάνω στη σωστή φυσική ρυθμολογία της και στο ιδιαίτερο φυζικ της, που τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου ,ταιριάζει με μιας Μπλανς. Ο Τάσος είναι δαιμόνιος με την καλή έννοια σαν χαρακτήρας και δαιμονικός πάνω στη σκηνή. Μπορεί να υπηρετήσει όλα τα είδη θεάτρου και του είπα ότι θα χαιρόμουν αν τον έβλεπα ως Άμλετ στο εγγύς μέλλον. Διαθέτει εξαιρετικά χαρακτηριστικά υποκριτή. Φωνή, σώμα, ακραίες συναισθηματικές διακυμάνσεις, εκφραστικά μέσα τα οποία γνωρίζει πολύ καλά να χρησιμοποιεί με απίστευτη ακρίβεια. Ένας υπέροχος Κοβάλσκι. Το κύριο χαρακτηριστικό και των δύο είναι η αλήθεια τους. Απερίφραστα δηλώνω πως είναι δύο από τους καλύτερους ηθοποιούς που έχω δει στα ευρωπαικα θέατρα. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με Έλληνες ηθοποιούς και δηλώνω ενθουσιασμένος.
Πώς εργαστήκατε πάνω στο συγκεκριμένο κείμενο;
Η θεατρική πράξη μου δίνει τη δυνατότητα να σκέφτομαι, να πειραματίζομαι, να ξεχνάω, να θυμάμαι. o Τένεσι έμεινε και θα μείνει στην ιστορία γιατί υπήρξε ιδιοφυής. Όταν ένας σκηνοθέτης ετοιμάζεται να δουλέψει πάνω σε ένα κείμενο θέλει να αλλάξει τα πάντα. Η δομή όμως του έργου είναι τόσο αψεγαδιαστη που δεν αφήνει περιθώρια για αυθαιρεσίες.
Παρακολουθώντας την παράσταση ένιωσα επίσης ότι ο σκηνικός χώρος μαζί με τη μουσική "επέβαλαν" μια ατμόσφαιρα απόλυτα ταιριαστή με τον Αμερικάνικο Νότο.
Στην Αθήνα επίσης γνώρισα δύο εξαιρετικούς συνεργάτες.Τον υπέροχο Θάνο Μικρούτσικο και τον πολυτάλαντο Σταύρο Λίτινα. Οι συνθέσεις του Μικρούτσικου αποτελούν τα φτερά στα ποδια των σανδαλιών της παράστασης για να μιλησουμε και λίγο ελληνικά. Υπογραμμίζουν με μοναδικό τρόπο τα ψυχογραφήματα των ηρώων κατα τη διαρκεια της πορείας τους μέσα στο έργο. Ο Λίτινας εκμεταλλέυτηκε άψογα τις δυνατότητες του χώρου κανοντας τον λειτουργικότατο για την παράστασή μας και ένδυσε τους ρόλους στα χρώματα του Βαν Γκογκ, σεβούμενος τις ανάγκες τους και τις συνθήκες στις οποίες τους θέσαμε.
Το «Λεωφορείο ο πόθος» δεν είναι μόνο γοητευτικό, γιατί έχει στο προσκήνιο δύο άρτιους χαρακτήρες, θα είναι και πάντα φρέσκο, όποια χρονική στιγμή παραστεί ή προβληθεί. Φαντάζομαι υπερψηφίζετε.
Το «Λεωφορείο ο πόθος» μπορεί να αγγίξει τον σφυγμό της όποιας κοινωνίας και των όποιων κοινωνικών καταστάσεων εξαιτίας των υπέροχα σκιαγραφημένων ηρώων του. Πάντα και παντού θα υπάρχει μια Μπλανς, ένας Κοβάλσκι, μια Στέλλα, ένας Μιτς. Το σημερινό κοινό έχει τη δυνατότητα να εστιάσει στην κοινωνική μάχη μιας παραπαίουσας τάξης και μιας ανερχόμενης.
*Το "Λεωφορείο ο πόθος" παρουσιάζεται στο θέατρο "Άνεσις", Τετ. -Κυρ.
