Επίσημη ανακοίνωση: Η παράσταση "Μεγάλοι δρόμοι" της νεοσύστατης ομάδας T.d.S. (Terre de semis) που βασίζεται σε διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου και παίζεται στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου παίρνει παράταση από τις 21 Φεβρουαρίου έως τις 5 Απριλίου παίρνει. Σε μια ανεπίσημη βραδιά περί απόλυτου έρωτα, απόλυτης παράδοσης και τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις η Μυρτώ Γράψα, ο Άρης Λάσκος και Ειρήνη Φαναριώτη έγραψαν τις σκέψεις τους σε χαρτί και μου τις έδωσαν. Όχι από σνομπισμό στα e -mails και τα τηλέφωνα, αλλά να..το σήκωνε η περίσταση. Είχε προηγηθεί ολόκληρη κουβέντα για τις επιστολές. Οπότε..
Άρης: Σε όλες τις συνεντεύξεις λέμε πως η παράσταση αυτή είναι για τον έρωτα… για το τι κάνεις, όταν είσαι μέσα στον έρωτα ή τι κάνεις από τον έρωτα, αναλαμβάνεις την ευθύνη; Το πας παρακάτω; Το συνεχίζεις μέχρι τέλους για να δεις ίσως ότι το τέλος είναι πιο πέρα από εκεί που νόμιζες; Και σκέφτομαι πως πολύ απλά, ο έρωτας πάντα θα είναι κάπου πιο πάνω από τους δυο μας ή πιο πέρα από εμένα ή εσένα. Σαν μια ιδέα. Πλατωνική. Με συνεχείς προσπάθειες να την πιάσουμε και να την κάνουμε χειροπιαστή. Να τον ορίσουμε. Να πούμε τι είναι. Όμως πάντα θα τρέχει μπροστά.
Θα ορμάει μπροστά.
Κι εμείς πίσω του θα τρικλίζουμε…Σαν τα σκυλάκια που κυνηγούν τις γάτες και όταν αυτές ανέβουν στην σκεπή κάθονται αβοήθητα από κάτω και γαβγίζουν (ή γράφουν τραγούδια, ή θεατρικά, ή ποιήματα….)
«Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
Κι ούτε ξέρω πως αντέχω και δεν βρίζω
Να την βλέπω ν' αρμενίζει στ' ανοιχτά
Κι εγώ έτσι στα ρηχά να πλατσουρίζω
Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
Σαν με βλέπει σκεπτικό και κουρασμένο
Και μου λέει έλα δοκίμασε άλλη μια
Εσένα ονειρεύομαι και εσένα περιμένω
Κι ακόμα μια φορά
Πως θα την φτάσω ελπίζω
Η αγάπη ορμάει μπροστά
Κι εγώ πίσω τρικλίζω
Πέφτω και αυτή γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να σηκωθώ ξανά
Κι όταν καμιά φορά
Στέκει και την αγγίζω
Μου λέει είμαι φωτιά
Μα μοναχά δροσίζω
Κι άμα καώ γελά
Μα εγώ πονάω και βρίζω
Και πάω να γιατρευτώ ξανά…. »
Και ξανά και ξανά και ξανά…….
(Γιάννης Αγγελακας)
Μυρτώ: Ο Schopenhauer για την μεταφυσική του έρωτα (και καθώς φαίνεται μαζί με ένα λιθαράκι αφημένο για τους Μεγάλους Δρόμους)
Ότι διακόπτει τις πιο πολύτιμες σχέσεις, σπάει τα πιο στέρεα δεσμά, ότι κάνει θύματα του πότε τη ζωή ή την υγεία, πότε τα πλούτη, την κοινωνική τάξη και την ευτυχία, ότι κάνει τον τίμιο άνθρωπο έναν άνθρωπο χωρίς τιμή, τον πιστό έναν προδότη, ότι μοιάζει έτσι να είναι ενας κακοποιός δαίμονας που προσπαθεί να φέρει άνω κάτω τα πάντα, να περιπλέξει το καθετί, να τα καταστρέψει όλα -τότε είναι κανείς έτοιμος να φωνάξει: Γιατί τόσος θόρυβος; Γιατί αυτές οι προσπάθειες, αυτά τα ξεσπάσματα, αυτές οι ανησυχίες και αυτή η ταλαιπωρία; Κι όμως, στην πραγματικότητα η όλη υπόθεση είναι κάτι πολύ απλό, το όλο θέμα είναι να βρει ο κάθε Γιάννης τη Γιάννα του.''
Ειρήνη: Δεν ξέρω τι σημαίνει έρωτας. Η ανάγκη μου να μάθω με έφερε στους Μεγάλους Δρόμους. Αλλά ακόμη ελπίζω.
How happy is the blameless vestal's lot!
The world forgetting, by the world forgot.
Eternal sunshine of the spotless mind.
Each pray'r accepted, and each wish resign'd
Alexander Pope
Χρύσα Φωτοπούλου
