Η Βανέσσα Φωτακίδου στην ροκ όπερα "Alexander the Great" υποδύεται την Ρωξάνη από την Βακτρία (σύγχρονο βόρειο Αφγανιστάν), την κόρη του πολέμαρχου Οξυάρτη. Ο Αλέξανδρος, λέει, την είδε να χορεύει σε ένα συμπόσιο και την ερωτεύτηκε. Ακόμη και ο πιο busy ηγεμόνας δεν υπήρξε, φαντάζομαι, φαν της μονοδιάστατης ζωής, πόλεμος- σπίτι - εκστρατεία - σπίτι - πάλι πόλεμος. Νέοι άνθρωποι..στα φόρτε τους.
Το "Alexander the Great" είναι μια υπερπαραγωγή που εστιάζει στον χαρακτήρα του Μ. Αλέξανδρου. Τι χαρακτήρας ήταν αυτό το αγόρι δηλαδή;
Στο έργο μας, ο χαρακτήρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρουσιάζεται μέσα από τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής του, εκείνες που στιγμάτισαν την προσωπικότητά του, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα και τις πιο καθοριστικές όσον αφορά στο ρόλο του ως διαμορφωτής της παγκόσμιας ιστορίας. Ο Αλέξανδρος μεγάλωσε με αριστοκρατικά πρότυπα, πατέρας του ο βασιλιάς των Μακεδόνων Φίλιππος, αγαπημένος του ήρωας ο Αχιλλέας, μέντοράς του ο Αριστοτέλης, έτσι οι προσδοκίες που είχε για τον εαυτό του ήταν υψηλές. Το σπουδαιότερο για μένα ήταν το αίσθημα της δικαιοσύνης και της ηθικής που ένιωθε την ευθύνη να διατηρεί πάντα, ως στρατηγός, ηγέτης, αφυπνιστής και εκπολιτιστής λαών που ήταν. Ακόμα και όταν ολίσθησε σε πράξεις που ήταν έξω απ'το χαρακτήρα του, οι τύψεις δεν ήταν μακριά. Ήταν ένα πνεύμα ανεξάρτητο, θαραλλέο, που έφτιαξε τους δικούς του κανόνες και έλαμψε στη γη όσο λίγες προσωπικότητες.
Ο δικός σου ρόλος;
Ο δικός μου ρόλος είναι εκείνος της Ρωξάνης. Μία νεαρή κοπέλα ευγενούς καταγωγής, κόρη του Οξυάρτη- ηγεμόνα και οργανωτη της άμυνας στη «Σογδιανή Πέτρα», ενός οχυρού που ο Αλέξανδρος δυσκολεύτηκε πολύ να ρίξει. Την ίδια ισχυρή προσωπικότητα θέλαμε να δείξουμε ότι είχε και η Ρωξάνη και ότι έτσι ξεχώρισε στην καρδιά του στρατηλάτη. Την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, όταν την είδε να χορεύει σε ένα συμπόσιο και έκτοτε ήταν αχώριστοι, μέχρι το θάνατό του. Η Ρωξάνη μπαίνει σε μία δύσκολη στιγμή στη ζωή του Αλέξανδρου και αποτελεί μία διέξοδο, φέρνοντας αισθησιασμό, αθωότητα και ειδύλλιο...
Υπήρξες καχύποπτη απέναντι στη σημασία που απέδιδε και αποδίδει στον Μ. Αλέξανδρο σύσσωμο το ελληνικό σχολείο;
Ανέκαθεν, σχημάτιζα τις προσωπικές μου απόψεις. Πιστεύω ότι η προσωπική έρευνα είναι απαραίτητη, όταν θίγονται ιστορικά θέματα και πρόσωπα. Ο Αλέξανδρος ήταν για μένα ένας μύθος, ένα μυστήριο πανίσχυρης ανθρώπινης θέλησης. Θυμάμαι ο παππούς μου από τη Γαλλία, έτρεφε απέραντο θαυμασμό για τον Αλέξανδρο. Όταν αρχίσαμε να προσεγγίζουμε στις πρόβες κομμάτια της προσωπικής ζωής του, τον απομυθοποίησα ως άτρωτη φιγούρα, αλλά ταυτόχρονα καθώς έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα από τον Δημήτρη Τικτόπουλο, αντιλήφθηκα την ανθρώπινη υπόστασή του, από τα προτερήματά του μέχρι τις αδυναμίες του. Κατανόησα τον αγώνα του και μπορώ να πω ότι τον συμπάθησα.
Περίγραψέ μου τη μέχρι τώρα πορεία των παραστάσεων και την επαφή σας με τον κόσμο;
Οι Θεσσαλονικείς αγκάλιασαν αυτό το έργο, μαγεύτηκαν με την εκπληκτική μουσική δημιουργία του Κωνσταντίνου Αθυρίδη, ψυχαγωγήθηκαν και συγκινήθηκαν. Ήρθαμε κοντά στους θεατρόφιλους με μία προσωπικότητα που ήταν πάντα ζωντανή στο υποσυνείδητό τους. Ο Αλέξανδρος είναι από τα γνωστότερα σύμβολα του ελληνισμού σε όλο τον κόσμο, και μία τέτοια παράσταση σίγουρα αξίζει να φτάσει ακόμα παραπέρα.
Τα γεγονότα δείχνουν ότι το Κ.Θ.Β.Ε. στέκεται απέναντι στον πολιτισμό με εντιμότητα. Το δικό σου σχόλιο;
Το Κ.Θ.Β.Ε. σε τέτοιους καιρούς δύσκολους στήριξε αυτό το εγχείρημα. Είμαστε όλοι ευγνώμονες. Ένας ακόμα παραπάνω λόγος που στέκεται με εντιμότητα απέναντι στον πολιτισμό είναι ότι δεν ξέχασε- και δε θα πρέπει στο μέλλον να παραμερίσει- ένα τέτοιο έργο με ελληνοκεντρικό θέμα και ταυτόχρονα με τα κατάλληλα εφόδια και τις καλλιτεχνικές προυποθέσεις να ξεκινήσει τη δική της επιτυχημένη εκστρατία στο εξωτερικό. Η Ελλάδα έχει φωνή και πρέπει να ακουστεί. Η τέχνη είναι το καταλληλότερο μέσο να το πετύχεις.
*Η ροκ όπερα “Alexander the Great” του Κωνσταντίνου Αθυρίδη θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 27 και 28 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου (αίθ. Αλ. Τριάντη, ώρα έναρξης 20.00).
Χ. Φ.
Comments
RSS feed for comments to this post