Έχει πολύ ενδιαφέρον να μιλάς με έναν ηθοποιό όσο βρίσκεται σε πρόβες, στη δημιουργική δηλαδή διαδικασία της δουλειάς, εκεί όπου όλα είναι ακόμα αβέβαια και να μοιράζεσαι μαζί του τις σκέψεις και τις ανησυχίες. Η Άννα Ευθυμίου που καλείται να ενσαρκώσει τη Νίνα από τον «Γλάρο» του Τσέχωφ που θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Γ. Βούρου από το Κ.Θ.Β.Ε αυτή την περίοδο έχει βάλει την ηρωίδα της στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης…
Είστε σε πρόβες αυτή την περίοδο για τον Γλάρο του Τσέχωφ που θα ανέβει στο Κ.Β.Θ.Ε σε σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου. Ένα έργο που όπως πολλοί λένε εμπεριέχει τα πάντα. Για εσάς ποιο είναι το βασικό του θέμα;
Όπως είπε και ο Τσέχωφ: πολλή συζήτηση περί λογοτεχνίας και πολλά κιλά ερώτα. Όνειρα, φιλοδοξίες και ανεκπλήρωτοι έρωτες. Ο καθένας ζει το προσωπικό του δράμα και προσπαθεί είτε να το εκφράσει είτε να το αποκρύψει. Οι ήρωες άλλα λένε, άλλα καταλαβαίνουν και σε άλλα απαντούν.
Στις πρόβες μας, σαν πραγματικοί detectives, προσπαθούμε να διαβάσουμε τα ανείπωτα, τις σιωπές, τις παύσεις, τον εσωτερικέ διάλογο ή μονόλογο του καθενός με απώτερο σκοπό να σας κάνουμε να ξεχάσετε ότι βλέπετε θέατρο και να νομίσετε πως θα μπορούσατε να πάρετε κι εσείς μέρος στην κουβέντα που γίνεται μπροστά σας. Επίσης εστιάζουμε αρκετά στην ατμόσφαιρα της εκάστοτε σκηνής που προτείνει ο συγγραφέας (είτε ο σκηνοθέτης) , δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην εποχή, στους ήχους, στη θερμοκρασία, στις μυρωδιές… Αυτή η ατμόσφαιρα συμβαδίζει με την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων.
Γιατί όλοι οι ήρωες στο Γλάρο αποτυγχάνουν να ζήσουν τη ζωή τους πραγματικά;
Κοιτάξτε γύρω σας για μια στιγμή… Νομίζω πως θα μετρήσετε πολλές ιστορίες ανθρώπων, κοντινών σας και μη. που άλλη ζωή ονειρευτήκαν και πόθησαν από αυτή που εν κατακλείδι ζουν... Ο Τσέχωφ λοιπόν δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από το να αποτυπώνει με μεγάλη μαεστρία κάτι που μας είναι τόσο οικείο μέσα από ολοκληρωμένες υπάρξεις και συνθήκες.
Τι σας συγκινεί εσάς στο έργο;
Η στοχαστική παρατήρηση συνηθισμένων καταστάσεων. Παρουσιάζεται η ίδια η ζωή πάνω στη σκηνή με τις τραγικές ενώσεις της, την εύγλωττη απερισκεψία, τα σιωπηλά βάσανά της… Η καθημερινή ζωή, που όμως αν και την αναγνωρίζουμε, ελάχιστοι καταλαβαίνουμε την αμείλικτη ειρωνεία της. Και φυσικά το ο τρόπος που τελειώνει το έργο είναι για μενα -είτε τον διαβάζω είτε τον ακούω- πάντοτε ανατριχιαστικός
Εσείς ερμηνεύετε την Νίνα…
Ναι, επειδή βρισκόμαστε ακόμα σε πρόβες, η διαδικασία της προσέγγισης του ρόλου βρίσκεται σε ένα αρκετά πρώιμο στάδιο. Οπότε τη δεδομένη χρονική στιγμή μπορώ να σας εξομολογηθώ ότι, όπως ο ψυχαναλυτής, έτσι κι εγώ την καθίζω σε μια πολυθρόνα απέναντί μου και την αφήνω να μιλάει, την παρατηρώ, προσπαθώ να την καταλάβω και δειλά δειλά να την πάρω από το χέρι. Επιπλέον θεωρώ πως η Ελλάδα κι ο κόσμος όλος έχει πολλές Νίνες για να μελετήσω και να επηρεαστώ… Κορίτσια που ονειρεύονται τη δόξα, τη λάμψη, που θυσιάζουν πολλά στο βωμό του ονείρου της διασημότητας, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος της οποιαδήποτε κατάρρευσής τους.
Τελικά την Νίνα την οδηγεί η φιλοδοξία, όχι ο έρωτας;
Νομίζω πως η Νίνα, στην αρχή τουλάχιστον, ερωτεύεται το όνειρό της. Ο Τριγκόριν είναι το διαβατήριο της για το ταξίδι αυτό… Στην πορεία ο έρωτας μάλλον αλλάζει spot και προσωποποιείται.
Και συνθλίβεται… Στο τέλος του έργου δηλώνει ότι πιστεύει στη ζωή και ότι δε φοβάται. Το εννοεί όμως;
Το εννοεί. Τόσο σύμφωνο αυτό το τέλος με την πραγματική ζωή… εκείνη πιστεύει γι’ αυτό και δεν είναι δεν αυτοκτονεί, όπως ο ο Κόστια. Η Νίνα είναι διασωθείσα, μια επιζήσασα. Είναι έξυπνη κοπέλα και νομίζω πως θα τα καταφέρει να ζήσει. Ίσως όχι τη ζωή που κάποτε ονειρευόταν, αλλά μια άλλη ζωή, λιγότερο πλασματική. Ακόμα βέβαια δεν μπορώ να συλλάβω πώς μπορείς να συνεχίσεις να πορεύεσαι μ' ένα τέτοιο τραύμα που περιλαμβάνει κι ένα παιδί που πέθανε, πράγμα που μου είναι ανοίκειο.
Και κλείνοντας, επειδή για να ζήσεις χρειάζεσαι ένα όνειρο, όπως θα έλεγε μάλλον και ο Τσέχωφ, θέλετε να μοιραστείτε ένα μαζί μας;
Να γίνω μαέστρος !
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ
