Ένας δημιουργικός πυρήνας νέων ταλαντούχων καλλιτεχνών στρέφεται στην έρευνα πάνω στο αρχαίο δράμα, και ειδικότερα στην τραγωδία, αναζητώντας τη σύνδεση με το παρελθόν και επενδύοντας στη μεταξύ τους σχέση, στο ουσιαστικό ομαδικό πνεύμα. Παρουσιάζουν στο μικρό θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου τον Αίαντα του Σοφοκλή, επιλέγοντας την παλαιά μετάφραση του Παναγή Λορεντζάτου (1932).
Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε φέτος το καλοκαίρι τον "Αίαντα";
Ο "Αίας" απαντά μάλλον σε μια προσωπική συναισθηματική δόνηση, δική μου. Η θεματική του απελπισμένου ήρωα που κυριεύεται από μανία πάνω στην κόψη της αλλαγής μιας εποχής με συγκινεί. Κι έπειτα το έργο ζητά λύσεις τέτοιες που σε βάζουν στα βαθιά της κατανόησης του αρχαίου δράματος. Θέλω αυτές να δοκιμάσω μέσα στο πλαίσιο της ομορφιάς του μικρού αρχαίου θεάτρου. Κυρίως αφού έχω την ευκαιρία να δουλεύω με χαρισματικούς νέους ανθρώπους, που είναι εξοικειωμένοι με τη λειτουργία "ομάδας".
Επίσης, γιατί στη συγκεκριμένη μετάφραση του Παναγή Λορεντζάτου;
Νομίζω πως είναι μια σπουδαία μετάφραση. Και είναι μετάφραση του 1932. Αυτή η χρονική απόσταση, το εμπόδιο στη γλώσσα, μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για παραστασιακή έρευνα.
Μπορείτε να μας αναφέρετε ονόματα συντελεστών και ηθοποιών;
Η ταυτότητα της παράστασης έως τώρα (μιας και η ομάδα μας βρίσκεται υπο διαμόρφωση):
Μετάφραση: Παναγής Λορεντζάτος
Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου
Σκηνικά/ Κοστούμια: Κλειώ Μπομπότη
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
Ηθοποιοί: Χάρης Φραγκούλης [Αίας ]IΚων/νος Αβαρικιώτης, Σοφία Κόκκαλη, Μιχάλης Σαράντης, Θάνος Τοκάκης, Νικόλας Χανακούλας
Πόσα χρόνια ασχολείστε με τη σκηνοθεσία; Σας ενδιέφερε εξ αρχής;
Ο "Πελεκάνος" του Στρίντμπεργκ, με δύο άνδρες ηθοποιούς, ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία το 2011 στο υπόγειο του bios. Δεν ξέρω να σας απαντήσω με βεβαιότητα. Ίσως αυτή να ήταν εξ' αρχής η κλίση μου, αν κρίνει κανείς από το πόσα χρόνια της αντιστάθηκα.
Σ' αυτή την αρχική φάση που βρίσκεστε, στη φάση της πρώτης εξοικείωσης με το κείμενο, αν ήταν να ξεχωρίζατε μια φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Αυτή τη φράση που τη συναντάμε πάλι και πάλι τόσο στα έργα της αρχαιότητας όσο και στα κείμενα της θρησκείας. Βρίσκεται κι αυτή στον "Αίαντα". Στην μετάφραση του Παναγή Λορεντζάτου: "γιατί η μέρα κατεβάζει κι ανεβάζει πάλι όλα τ' ανθρώπινα".
Χρύσα Φωτοπούλου
