Η Μαρία Χατζηιωαννίδου ερμηνεύει τη Μάσα στον "Γλάρο" του Τσέχωφ που θα παρουσιαστεί από το Κ.Θ.Β.Ε σε σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου. Η νεαρή κοπέλα με τα μαύρα που έζησε όλη της τη ζωή στη σκιά ενός έρωτα χωρίς ανταπόκριση, σαν θέμα από ένα μικρό διήγημα, είναι ένας ρόλος που αγαπάει πολύ κι ίσως γι’ αυτό προτιμάει να του δώσει την αναπνοή της, παρά να μιλάει γι’ αυτόν, όπως μας εξομολογείται.
Τι είναι για εσάς ο Γλάρος;
Δε γνωρίζω! Απαντήσεις σε αυτά δίνουν οι θεατρολόγοι και κάποιοι φιλόλογοι. Η δική μου δουλειά είναι να δίνω σχήμα, ήχο, αναπνοή στο ρόλο. Αυτό, ναι, προϋποθέτει πολλή μελέτη, σκέψη, συναίσθηση, έρευνα τελικά.
Η Μάσα είναι ένας από τους πιο περίπλοκους χαρακτήρες του Τσέχωφ. Eσείς πώς την προσεγγίζετε;
Λέτε περίπλοκο χαρακτήρα τη Μάσα, όμως στόχος δικός μου είναι να τη φέρω στη σκηνή χωρίς τίτλους και χαρακτηρισμούς. Με ενδιαφέρει ο κάθε θεατής να σχηματίσει την προσωπική μοναδική του γνώμη γι’ αυτήν! Βλέπετε, η αλήθεια είναι πως αυτό το ρόλο τον λατρεύω!
Έρωτας ή εμμονή είναι αυτό που την κρατάει δέσμια; Ο ανεκπλήρωτος τελικά έρωτας μπορεί να έχει τόσο μεγάλη διάρκεια στο χρόνο;
Πότε ο έρωτας είναι εμμονή; Κι ακόμα, δεν είναι ο ίδιος ο έρωτας μια εμμονή; Εγώ, εσείς, η Μάσα, είμαστε δέντρα στο δάσος της ανθρωπότητας. Δεν αποφασίσαμε για το έδαφος, για το φως που φτάνει ή δε φτάνει σ' εμάς, για το νερό της βροχής! Είμαστε όμως εκεί κι αγωνιζόμαστε να ζήσουμε.
Γιατί οι ήρωες του Γλάρου αποτυγχάνουν να ζήσουν ουσιαστικά;
Ποιος αποφάσισε πως αποτυγχάνουν να ζήσουν τη ζωή τους; Και τότε τι; Ζουν τη ζωή άλλων; Μια ρώσικη παροιμία λέει: "Είναι καλά εκεί, όπου δεν υπάρχουμε εμείς"... Πιθανότατα τη γνώριζε ο Τσέχωφ και φέρνει με τον Γλάρο του έναν καθρέφτη μπροστά στον καθένα από εμάς....
Ένα μεγάλο σας όνειρο;
Ένα θέατρο ζωντανό χωρίς απαντήσεις, αλλά γεμάτο αμείλικτες ερωτήσεις.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Κι εγώ.
Α.Κ.
