Η Ματίνα Νικολάου έχει έναν γιο, 7 χρόνων, που νομίζει πως οι "Ήρωες"είναι κάτι σαν "γιορτή", που θα συναντήσουμε τους φίλους της μαμάς και θα γελάσουμε και θα τραγουδήσουμε και θα χορέψουμε. Γιατί μήπως είναι κάτι άλλο οι "Ήρωες"; Ο πιτσιρικάς έπεσε μέσα.
Το γέλιο στους "Ήρωες" είναι συνεχές και αβίαστο. (Το βρήκα γραμμένο σε τοίχο των Εξαρχείων. Χα!)
Αυτό ακριβώς θεωρώ ότι είναι η επιτυχία της παράστασής μας. Είναι υπέροχο το ότι το κοινό των "Ηρώων", παρακολουθώντας την παράσταση, φτάνει στο σημείο να ανακουφιζεται από το γέλιο, ακόμα κι από κλάμα. Δεν είναι εύκολο να γίνει αυτό. Το ζητούμενο όμως, κατά την διάρκεια των προβών μας, ήταν αυτό. Η Ελένη και τα ίδια τα κείμενά της μάς οδήγησαν στην αλήθεια και την παιδικότητα που έχουμε όλοι, κάπου μέσα στην ψυχή μας! Αυτό ήταν οι πρόβες, ένα παιχνίδι που μας έκανε να γελάμε και να είμαστε χαρούμενοι. Αυτό είναι, πιστεύω, που ο κόσμος αντιλαμβάνεται βλέποντας την παράσταση. Την πρόθεσή μας για παιχνίδι.
Τι έχεις να πει για τους μόνιμους θαμώνες; Ξέρω θεατή που έρχεται κάθε Τρίτη.
Όπως είναι για εμάς ψυχοθεραπεία αυτές οι τρεις ώρες, στο θέατρο, έτσι είναι και για τους θεατές μας. (Πολλοί μας το έχουν πει). Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους στο κοινό, ξανά και ξανά. Εγώ νιώθω σαν να συμμετέχουν κι εκείνοι στο παιχνίδι μας. Είναι ωραία να παίζουμε πολλοί "Ήρωες" μαζί!
Ο γιος σου σε έχει δει στην "ηρωική" σκηνή;
Ο γιος μου ακούει για τους "Ήρωες", από την ηλικία των δύο! Και φυσικά, έχει παρακολουθήσει τις παραστάσεις, αυτή πριν από τέσσερα χρόνια και την φετινή. Τώρα είναι επτά χρόνων και νομίζει πως οι "Ήρωες"είναι κάτι σαν "γιορτή", που θα συναντήσουμε τους φίλους της μαμάς και θα γελάσουμε και θα τραγουδήσουμε και θα χορέψουμε.
Περίγραψέ μου το χρονικό της συνεργασίας σου με την Ελένη Γκασούκα.
Με την Ελένη γνωρίστηκαμε το 2005, όταν πήγα σε μια οντισιόν που έκαναν οι "Άγαμοι θύται" για μια παράσταση στο Ζυγό κι εκείνη είχε την επιμέλειά της. Έτσι γνωριστήκαμε στη δουλειά και στη συνέχεια ήρθαν οι "Ήρωες" και η "Φουρκέτα" και ξανά οι "Ήρωες" και ξανά και ξανά! Ο τρόπος που η Ελένη προσεγγίζει τα κείμενα και η μεγάλη αγάπη της στους ηθοποιούς και γενικά στους συνεργάτες της είναι κάτι που δεν το αλλάζεις εύκολα! Είναι όμορφο και πολύ δημιουργικό για εμένα να έχεις πίστη. Εκείνη πιστεύει σε εμάς κι εμείς σε αυτήν! Τι άλλο;
Υπάρχουν ήρωες; Ποιοι είναι; Πιστεύεις σ' αυτούς;
Όλοι είμαστε Ήρωες! Από το μωρό που γεννήθηκε σήμερα, μέχρι τον παππού που ξέρει ότι από ώρα σε ώρα θα "φύγει"! Η ζωή μας κατευθύνει και εμείς τη ζωή μας. Αυτό είναι ηρωικό από μόνο του. Πιστεύω, λοιπόν, στους Ήρωες γιατί πιστεύω στους ανθρώπους και την δύναμή τους!
*"Ήρωες" της Ελένης Γκασούκα, στο Μικρό Παλλάς, Δευτ- Τρ.
Χρ. Φ.
