Ο Παναγιώτης Πετράκης είναι ένας από τους λίγους Έλληνες ηθοποιούς που έχει εκπαιδευτεί στο μουσικό θέατρο. Φέτος μπορείτε να τον απολαύετε σε ένα φαντασμαγορικό show με τίτλο "Dynasty" που παρουσιάζεται από τις 6 Μαρτίου στο θέατρο Βεργίνα στο Regency Casino της Θεσσαλονίκης.
Στις 6 Μαρτίου ξεκινάτε τις εμφανίσεις σας στο θέατρο Βεργίνα με το "Dynasty the show". Τι περιλαμβάνει το φετινό σας πρόγραμμα;
Αυτό το show είναι στη γραμμή των παραστάσεων βαριετέ-καμπαρέ που κάνουμε με τη Νίνα Λοτσάρη από το 2007. Είναι ένα θέαμα με πολύ αγαπημένα τραγούδια, που τα δένουμε με ιδιαίτερο τρόπο: όλα χορογραφούνται, όλα έχουν πολύ ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις. Έχουμε μαζί μας πολύ καλούς μουσικούς, δύο εξαιρετικούς τραγουδιστές βαρύτονους, ενώ υπάρχουν κωμικές στιγμές που γίνονται από το Ζανό Ντάνια.
Ο τίτλος παραπέμπει στη γνωστή σειρά;
Είναι λίγο μεταφορικός. Όταν ξεκινήσαμε με τη Νίνα αυτό το νέο είδος διασκέδασης, είδαμε ότι είχε απήχηση στον κόσμο. Φέτος λοιπόν που αποφασίσαμε να επανέλθουμε, χαριτολογώντας λέμε ότι διαιωνίζουμε τη δική μας μικρή δυναστεία.
Τι είδους μουσική θα ακούσουμε φέτος στο Dynasty;
Έχουμε επιλέξει κομμάτια από τη ροκ σκηνή, έθνικ ακούσματα, παλιότερα τραγούδια από τη δεκαετία του ’60, γνωστά κινηματογραφικά θέματα και κάποια επιλεγμένα ελληνικά στο δεύτερο μέρος.
Υπάρχουν και θεατρικά μέρη;
Όχι αμιγώς, αλλά επειδή μέσα μου οι δυο ιδιότητες είναι συνυφασμένες κάθε τραγούδι έχει μια σκηνική δράση, έχει μια μικρή ιστορία που πρέπει να αποδώσεις.
Σε τι διαφέρει αυτό το πρόγραμμα από τις υπόλοιπες μουσικές παραστάσεις;
Αυτό που κάνουμε είναι ένα show απόλυτα οργανωμένο, δε βγαίνουμε απλώς και τραγουδάμε, είναι όλα σκηνοθετημένα από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι πάρα πολύ δύσκολο show, κρατάει τέσσερις ώρες, έχει πάρα πολλές εναλλαγές και απαιτεί το εκατό τοις εκατό της ενέργειάς μας. Αλλά επειδή το αγαπάμε πάρα πολύ, δε μας φαίνεται η κούραση.
Το μουσικό θέαμα , τα μιούζικαλ, οι μουσικές παραστάσεις έχουν μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Εσείς σπουδάσατε μουσικό θέατρο στη Νέα Υόρκη. Πώς βλέπετε την εξέλιξη του είδους στην Ελλάδα;
Το ελληνικό κοινό αγαπάει τη μουσική, τη θέλουμε στη ζωή μας, ίσως παλιότερα δεν υπήρχαν τα μέσα για να γίνουν σωστά τα μιούζικαλ. Τώρα νομίζω ότι οι παραγωγές έχουν εξελιχθεί. Εντάξει, στη Νέα Υόρκη τα μιούζικαλ είναι μια ολόκληρη βιομηχανία, κοστίζουν πανάκριβα, στοχεύουν στο να κρατήσουν χρόνια και είναι ένα εξαγώγιμο είδος. Οι performers εκεί πριν καν πάνε στη δραματική σχολή είναι όλοι μουσικοί και χορευτές ήδη. Δεν μπορούμε να συγκριθούμε, αλλά αν επικεντρωνόμασταν σε μιούζικαλ με ελληνικά θέματα που να αφορούν περισσότερο στα ακούσματα του Έλληνα, θα είχαν, πιστεύω, ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Σίγουρα πάντως το μιούζικαλ προϋποθέτει μια καλή παραγωγή, γιατί ένα βασικό του στοιχείο είναι ο εντυπωσιασμός: χρειάζονται σκηνικά, κοστούμια, πολλούς ηθοποιούς, μουσικούς και τραγουδιστές. Όλα αυτά κοστίζουν.
Είστε και ηθοποιός και τραγουδιστής. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξετε;
Μου αρέσουν οι εναλλαγές, αγαπώ και το θέατρο και το μουσικό θέατρο και το τραγούδι και την τηλεόραση. Αν έπρεπε να διαλέξω, θα ήταν για σαν να έμπαινα φυλακή.
Ένα μιούζικαλ που αγαπάτε πολύ;
Το Sweeney Τod. Είμαι λίγο κλασικός στα γούστα μου γενικά, μου αρέσουν τα έργα με μεγάλες μελωδίες που κλασικίζουν.
Ένα μεγάλο σας όνειρο;
Να αποκτήσουμε ως λαός συλλογική συνείδηση.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ
