Η Άννα Κουτσαφτίκη φέτος συμμετέχει στο έργο «Χίλντα» της Μαρί Ντιάι που παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα πέρσι με επιτυχία στο Φεστιβάλ Γαλλικού Θεάτρου και επαναλαμβάνεται φέτος στο Θέατρο Βικτώρια σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου. Ένα δυνατό πολιτικό κείμενο, που θα μας θυμίσει όσα ζήσαμε πρόσφατα και θα μας κάνει να αναλογιστούμε τη θνητότητά μας.
Τι διαπραγματεύεται η Χίλντα;
Η Κυρία Λεμαρσάν, η οποία ανήκει στην αριστερή μπουρζουαζία, χρειάζεται επειγόντως μια υπηρέτρια. Τη βρίσκει στο πρόσωπο μιας νέας, φτωχής κοπέλας, της Χίλντα. Στα πλαίσια απόκτησης-εξαγοράς της, η Λεμαρσάν ξεκινάει ένα βρόμικο, σκληρό κι ανελέητο παιχνίδι-παζάρι με τον άντρα της Χίλντα. Σαν μια επιδέξια φονική αράχνη που κινείται με βαθιά επίγνωση της δύναμης και της υπεροχής της θα τυλίξει και τους δύο στον ιστό της, θα παίξει μαζί τους, θα πειραματιστεί, θα κάνει ό,τι μπορεί, ό,τι ξέρει για να διαιωνίσει το είδος της -το είδους του ισχυρού, του ανώτερου, που όμως δεν μπορεί να υπάρξει, να τραφεί χωρίς τον ανίσχυρο, τον κατώτατο. Θα πετύχει απόλυτα το στόχο της. Θα καταφέρει να τους καθυποτάξει, να τους συνθλίψει υλικά, συναισθηματικά και ψυχικά. Κι η ίδια όμως δε θα βγει αλώβητη απ' αυτή την ιστορία. Θα επιστρέψει στον ψεύτικο και παρανοϊκό κόσμο της ίσως πιο ευάλωτη από ποτέ
Το έργο παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Γαλλικού Ινστιτούτου για πρώτη φορά στην Ελλάδα πέρσι. Πώς το υποδέχτηκε το κοινό;
Το Γαλλικό Ινστιτούτο αποτελεί έναν πολιτιστικό σύνδεσμο ανάμεσα στη Γάλλια και την Ελλάδα, κάθε χρόνο οργανώνει ένα θεατρικό φεστιβάλ στα πλαίσια του οποίου μας συστήνει τη σύγχρονη γαλλική δραματουργία. Κάπως έτσι μας προτάθηκε η Χίλντα και ''γνωριστήκαμε'' και με τη συγγραφέα της. Η Mαρί Ντιάι είναι Γαλλίδα, αλλά με καταγωγή από τη Σενεγάλη. Πολυβραβευμένη, αριστερή, βαθιά πολιτικοποιημένη, έγραψε τη Χίλντα την εποχή που πρωτοεξελέγη ο Σαρκοζί κι η Γαλλία περνούσε τη δική της κρίση σε πολλά επίπεδα. Μόλις ολοκλήρωσε το έργο, έφυγε από τη Γαλλία, εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο και έκτοτε, αν δεν κάνω λάθος, ζει εκεί. Το έργο της, όπου και αν παρουσιάστηκε, γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το κοινό ταυτίζεται πολύ με τη Χιλντα. Αναγνωρίζει βαθιά δικά του κομμάτια σε πολλά επίπεδα. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ανατριχιαστικά ακριβές σε σχέση μ' αυτό που ζούμε τώρα, αυτό που μας συμβαίνει. Είναι ένα πολιτικό κείμενο-γροθιά στο στομάχι.
Υπάρχουν αλλαγές στη φετινή εκδοχή της παράστασης;
Φέτος αισθανόμαστε ότι η παράστασή μας είναι πιο ώριμη και ουσιαστική, χωρίς να έχουμε αλλάξει κάτι. Λειτούργησε όμως καταλυτικά απ’ ό,τι φαίνεται αυτό το μεσοδιάστημα, που δεν παίξαμε τη Χίλντα, αλλά τη ''ζήσαμε'' στην Ελλάδα.
Γιατί η Χίλντα ενδίδει στο παιχνίδι της Λεμαρσάν;
Η Χίλντα είναι μια πολύ φτωχή κοπέλα. Οι ορίζοντές της είναι απόλυτα περιορισμένοι. Η ζωή της κινείται αποκλειστικά στο πλαίσιο της δικής της επιβίωσης και των παιδιών της. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να την καταστήσει ευάλωτη σε ενδεχόμενες επιθέσεις αλλοίωσης της ηθικής της αλλοτρίωσης και απώλειας της ταυτότητάς της. Όμως την ταυτότητά της χάνει και η Λεμαρσάν απ' το βάθρο του φαινομενικά ισχυρού και προνομιούχου μέσα απ' όλη αυτήν την παράνοια και τον παραλογισμό της επιβολής της εξουσίας και της απόκτησης του χρήματος.
Τι είναι τελικά αυτό μας αλλοιώνει;
Νομίζω η ίδια η θνητή μας φύση και οι κανόνες που μας επιβάλλει. Είμαστε φτιαγμένοι από σάρκα και οστά, είμαστε ύλη, αλλά είμαστε και πνεύμα. Είναι δύσκολη αυτή η μάχη. Σίγουρα η έντονη ροπή προς το υλικό μας κομμάτι δε βοηθάει στο να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας. Η ψυχή είναι ο μόνος αληθινός καθρέφτης μας. Δε μας παραπλάνα ποτέ.
Ετοιμάζετε και κάτι άλλο στο μέλλον;
Ετοιμάζω κάτι μουσικό για το καλοκαίρι και από Σεπτέμβριο και πάλι θέατρο.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ.
