Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί η Καλαμάτα είναι η πόλη μου. Μια πόλη - μαγνήτης αμέτρητων ανθρώπων από παντού που επιδώκουν με κάθε τρόπο να τη γνωρίσουν. "Αυτό που προσέλαβα είναι πως υπάρχει πολιτισμός της καθημερινότητας", μου λέει η καλλιτεχνική διευθύντρια του Γραφείου Υποψηφιότητας της Καλαμάτας για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021, Έλενα Πέγκα. Είναι αυτό ακριβώς. Τίποτα λιγότερο.
"ΚΑLΑΜΑΤΑ: 21" Καλλιτεχνική διευθύντρια η σκηνοθέτις Έλενα Πέγκα. Ήταν κάτι που περιμένατε;
Όχι. Ποτέ κάτι τέτοιο δεν μου είχε περάσει από το νου. Μάλιστα, όταν μου προτάθηκε και πριν απαντήσω αφιέρωσα αρκετό χρόνο ώστε να ενημερωθώ.
Είστε απ' αυτούς, τους χιλιάδες, που αγάπησαν με την πρώτη ματιά την Καλαμάτα και την Μεσσηνία γενικότερα;
Την Μεσσηνία, ναι, έχει πανέμορφα μέρη. Την Καλαμάτα δεν την είχα γνωρίσει. Πήγαινα κάποιες φορές για το Φεστιβάλ Χορού, τα καλοκαίρια, οπότε μέσα στη μέρα τριγυρνούσα σε παραλίες και εξοχές γύρω από την πόλη και τα βράδια έβλεπα τις παραστάσεις στο Κάστρο ή αλλού. Πρόσφατα, την επισκέφτηκα χειμώνα και μου άρεσε, μου κίνησε το ενδιαφέρον να την γνωρίσω.
Η Καλαμάτα είναι η πατρίδα μου, αλλά μπορώ να είμαι όσο αντικειμενική χρειάζεται. Θεωρώ ότι η πόλη είχε πάντα όλες τις βάσεις για να είναι αυτάρκης. Είχε πάντα όλες τις προϋποθέσεις για να στηρίξει μια σπουδαία πολιτιστική κίνηση. Εσείς τι πιστεύετε;
Μέχρι στιγμής, έχω συναντήσει εξήντα φορείς της πόλης που δραστηριοποιούνται στον πολιτισμό και έχω εντυπωσιαστεί. Είναι μια καθαρή πόλη, έχει πάρει βραβείο για την ανακύκλωση, λειτουργεί ένα εκτεταμένο δίκτυο συνοικιακής κομποστοποίησης, οργανώνονται διεθνή εργαστήρια για την καταπολέμηση της πτώχειας, ετοιμάζουν ένα ολόκληρο πρόγραμμα για τα τοπικά προιόντα και την γαστρονομία, έχουν πρόγραμμα ένταξης των παιδιών Ρομά σε σχολεία, σχέδια για να φτιάξουν μικρούς κήπους σε γειτονιές. Παράλληλα, στην πόλη υπάρχει Πανεπιστήμιο με Τμήμα Πολιτιστικής Διαχείρισης, λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια ένα εξαιρετικό Ωδείο, σχολή χορού, σχολή για τα εικαστικά, σχολή βυζαντινής μουσικής, πάρα πολλές χορωδίες, πολλοι σύλλογοι που ασχολούνται με την παράδοση και τα γράμματα, κέντρο νέων, πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά. Αυτό που προσέλαβα είναι πως υπάρχει πολιτισμός της καθημερινότητας, ένα ενδιαφέρον για τα κοινά, και αυτό είναι ένα σπουδαίο υπόβαθρο για μια τόσο μικρή πόλη ώστε να στηρίξει μια μεγάλη διεθνή πολιτιστική κίνηση. Δεν είναι τυχαίο που η πόλη εδώ και μια εικοσαετία στηρίζει ένα διεθνές φεστιβάλ χορού.
Όσον αφορά στο πρόγραμμα, ποιοι είναι οι άξονές του, οι στόχοι του;
Bασικός σκοπός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας είναι να βελτιώσει την τοπική πολιτιστική και καλλιτεχνική δημιουργία, να μπορέσουν φορείς, ομάδες, σύλλογοι να συνεργαστούν μεταξύ τους αλλά και με ξένους και Ελληνες που θα έρθουν από αλλού. Να αποκτήσουν μεγαλύτερη δυναμική και ευελιξία, να κατακτήσουν την τεχνογνωσία ώστε απο ερασιτέχνες να μπορέσουν να γίνουν επαγγελματίες, να μπουν σε δίκτυα ανταλλαγών με άλλα μέρη, να διευρύνουν τον ορίζοντά τους. Η Καλαμάτα μόλις συνδέθηκε οδικώς με έναν γρήγορο αυτοκινητόδρομο με την Αθήνα και ένα διεθνές αεροδρόμιο με την υπόλοιπη Ελλάδα και Ευρώπη. Αυτό την βάζει σε έναν κίνδυνο απότομης και καταστρεπτικής τουριστικής αναπτυξης. Αν αναδειχτεί ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα θα προστατευτεί, θα μπορέσει να αναπτυχτεί με τρόπους ευφάνταστους, με τρόπους που η ίδια η πόλη θα επιλέξει για τον εαυτό της. Τα πλεονεκτήματά της είναι η ορμή της, η αρμονία που αποπνέει, η ηρεμία, η διάθεση όλης της πόλης να ενωθεί και να δουλέψει για ένα τόσο μεγάλο έργο που θα την βγάλει απο τα συνηθισμένα, τα καθημερινά, την εσωστρέφεια και θα την βάλει αυτή να δημιουργήσει, να προκαλέσει, να εμπνεύσει σημαντικές εμπειρίες για άλλους.
Μιλήστε μου για το θέατρο και τη συγγραφή. Αυτόν τον καιρό, γράφετε κάτι;
Η πιο πρόσφατη μου δουλειά ήταν το έργο μου "Γυναίκα Και Λύκος" που παρουσιάστηκε στη Γαλλία τον περασμένο Μάη, στα γαλλικά (στο Panta Theatre, στην Caen) και το φθινόπωρο το ίδιο έργο στα ελληνικά ανέβηκε στα Δημήτρια στη Θεσσαλονίκη (σε έναν εντυπωσιακό χώρο που έχει αναπαλαιώσει ο Δήμος, τα Σφαγεία) και έπειτα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Kάθε φορά σε σκηνοθεσία της Ελλης Παπακωνσταντίνου. Τώρα έχω τελειώσει ένα καινούριο θεατρικό, που με απασχολεί καθώς ακόμη το δουλεύω, βασισμένο σε δυό ιστορίες του Ρομπέρτο Μπολάνιο και που θα ήθελα να το σκηνοθετήσω.
Χρύσα Φωτοπούλου
