H Mαριάννα Τόλη στις 29 Μαρτίου αποχαιρετάει τον "Μυστικό κήπο" της που παρουσιάζεται στο θέατρο Αμιράλ, αλλά δεν πρόκειται να ξεκουραστεί, αφού μόλις ανέλαβε τη διεύθυνση του θεάτρου Βασιλάκου κι έτσι έχει μπροστά της πολλά σχέδια.
Οι παραστάσεις του Μυστικού κήπου ολοκληρώνονται στις 29 Μαρτίου. Πώς ήταν η χρονιά;
Ήταν μια δύσκολη χρονιά, με πολλά θέατρα και τον κόσμο ζαλισμένο από τα πολιτικά συμβάντα και την αβεβαιότητα. Αυτή η ατμόσφαιρα μεταφέρεται και στο θέατρο. Οι γονείς σκέφτονται κάθε έξοδο και πολλές φορές δεν έχουν ούτε όρεξη ούτε χρήματα για να προσφέρουν στο παιδί τους ένα ακόμα θέαμα. Παρ’ όλα αυτά ο Μυστικός Κήπος έμοιαζε σαν μια όαση μέσα σε αυτές τις δυσκολίες.
Πώς λειτούργησε αυτή τη φορά η παράσταση με τα παιδιά;
Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπει κανείς γονείς να κλαίνε από συγκίνηση. Είναι εξαιρετικά θεραπευτικό για τα παιδιά να βλέπουν τους γονείς τους συγκινημένους από τα βαθιά νοήματα και μηνύματα. Δημιουργείται αμέσως μια πιο στενή σχέση μεταξύ γονιού και παιδιού. τσι η προσφορά του Μυστικού Κήπου βρήκε το στόχο της. Γιατί θεωρώ πως δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για ένα έργο από το να δημιουργεί σχέσης αγάπης και άνοιγμα ψυχής. Για ένα παιδί που βλέπει συνεχώς τους γονείς του να διεκπεραιώνουν καθήκοντα και να προβάλουν μια σχετική αυστηρότητα στην καθημερινότητα της οικογένειας, είναι μια ευχάριστη έκπληξη να μπορεί να μοιράζεται μαζί τους τη συγκίνηση και το γέλιο.
Αναλάβατε πρόσφατα τη διεύθυνση του θεάτρου Βασιλάκου κι έτσι θα βρεθείτε για πρώτη φορά με ένα δικό σας χώρο...
Πάντα ήθελα ένα χώρο που να τον κινώ με τις δικές μου ευαισθησίες και τη δική μου αισθητική. Ένα χώρο που να καλύπτει τη φαντασία που μπορεί να διέπει έναν δημιουργό, χωρίς να κόβονται τα φτερά του από πολλούς περιορισμούς. Θα μου μείνει αξέχαστη η θητεία μου στο Εθνικό που για το σκηνοθέτη όλα ήταν πιθανά. Όλοι υπηρετούσαμε το καλό του έργου. Είναι πρόκληση να μπορούμε να υλοποιούμε μαγικά σκέψεις και όνειρα, προσφέροντας στο θεατή το καλύτερο. Είναι όμορφο για έναν ηθοποιό να μπαίνει σε ένα χώρο που νιώθει ότι τον σέβονται. Ίσως έτσι σεβαστεί και εκείνος το χώρο και αποδώσει καλύτερα. Όλα μεταφέρονται στη σκηνή. Η αγάπη κυρίως.
Τι σας δημιούργησε αυτή την επιθυμία και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη εποχή;
Στις δύσκολες εποχές της ανθρωπότητας νομίζω πως η τέχνη πάντα έπαιξε σημαντικό ρόλο. Πού αλλού να στραφούμε, αν όχι εκεί που θα μπορούμε να μετουσιώνουμε τον πόνο μας σε κάτι νέο και δημιουργικό; Σαν άνθρωποι δεν είμαστε κάτι ξέχωρο από την εποχή μας. Οι αγωνίες μας πρέπει να βρουν διέξοδο, αλλιώς γίνονται δηλητήριο που μας ποτίζει. Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια όαση, θα είμαστε σωστοί εργάτες του θεάτρου και της τέχνης. Οι θυσίες, γιατί σίγουρα θα υπάρξουν θυσίες, ίσως οδηγήσουν στην εξέλιξη των ανθρώπων που θα εργαστούν με αγάπη για να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια. Ίσως το σοβαρό θέατρο βρει έναν ακόμα χώρο για να εκφραστεί. Ο Καβάφης λέει: «Αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις…» Δε βρίσκω πια κανένα ενδιαφέρον στην κοσμική ζωή και στα αποκτήματα. Το μόνο που πραγματικά με συγκινεί είναι η δημιουργία και ο μόχθος για τα πράγματα που έχω στην καρδιά μου. Το θέατρο, την τέχνη, τα παιδιά και -γιατί όχι;- την προσπάθεια για τελειότητα. Δε θα είναι εύκολο, το ξέρω.
Τι οραματίζεστε για το θέατρο Βασιλάκου;
Θα προσπαθήσω να κάνω αυτό που δεν πρόλαβε να κάνει η Κατερίνα Βασιλάκου. Να τιμήσω την επιθυμία της και να αναβιώσω αυτό το θέατρο που είναι πραγματικά ένας χώρος με απέραντες δυνατότητες και σπάνιος για την Αθήνα. Ήταν αφρόντιστος πολλά χρόνια. Τα κτίσματα δεν είναι απρόσωπες πέτρες. Εκπέμπουν την ενέργεια των ανθρώπων που τα αγάπησαν και τα περιποιήθηκαν. Η υπέροχη και μεγάλη αποθήκη που κάποτε ήταν ξυλουργείο στέλνει μηνύματα SOS. Πασχίζει για μια ανάσα ζωής που θα της επιτρέπει, σαν ολοκληρωμένο θέατρο πια με δυνατότητες, να φιλοξενεί δημιουργούς που ξέρουν να μιμούνται τη ζωή με τον καλύτερο τρόπο. Αυτούς τους δημιουργούς θα θέλαμε να φιλοξενήσουμε για να φωτίσουν με το ταλέντο τους αυτό το χώρο.
Θα συνεχίσετε και με παιδικό θέατρο και με ρεπερτόριο;
Σίγουρα η Παιδική Σκηνή θα είναι ένα από τα βασικά κομμάτια του θεάτρου Βασιλάκου. Η άπλα του χώρου και οι τεχνικές του δυνατότητες θα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά θεάματα που εξάπτουν τη φαντασία. Όσο για το ρεπερτόριο θα ανακοινωθεί, όταν θα τελειώσει η ανακαίνιση που θα απαιτήσει χρόνο και μόχθο. Συζητήσεις έχουν ήδη αρχίσει.
Πώς θα λειτουργήσει από εδώ και πέρα το Θέατρο Βασιλάκου; Ο χώρος θα δίνεται και σε άλλες ομάδες ή καλλιτέχνες;
Θα λειτουργήσει σαν πολυχώρος που θα φιλοξενεί όλες τις μορφές τις τέχνης και ό,τι προωθεί τον πολιτισμό. Εκτός από θέατρο, θα υπάρξει δυνατότητα να φιλοξενηθούν εκθέσεις ζωγραφικής, σεμινάρια θεάτρου και ψυχολογίας, μεταμεσονύχτιο θέατρο και μουσικά live με αξιόλογους μουσικούς και ερμηνευτές. Οραματίζομαι ένα ζεστό χώρο που θα ικανοποιεί τις προσδοκίες του κοινού του, χωρίς να τις προδίδει. Οραματίζομαι μια σχέση κοινού και θεάτρου ζωντανή, που θα βρίσκεται πάντα σε εξέλιξη. Οραματίζομαι ένα χώρο που οι νέοι καλλιτέχνες θα μπορούν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να κάνουν τα πρώτα τους ξεκινήματα, πάντα όμως με αυστηρά κριτήρια.
Είναι δύσκολο πολύ να έχεις ένα δικό σου θεατρικό χώρο σήμερα. Πώς σκοπεύετε να ξεπεράσετε τις δυσκολίες;
Με βρίσκετε απροετοίμαστη γι’ αυτή την ερώτηση. Έκανα ένα άλμα, μια υπέρβαση που δεν τη σκέφτηκα και πολύ, γιατί αν την είχα μελετήσει διεξοδικά, ίσως να μην την έκανα ποτέ. Αλλά πιστεύω με πάθος πως αν ένας σκοπός έχει κίνητρο την ανιδιοτέλεια και την αγάπη για το κάλλος, την υπηρεσία και την προσφορά στα κοινά, οι δυσκολίες θα είναι βατές και θα ξεπεραστούν με υπομονή και επιμονή. Είναι ένας σκοπός ζωής και η ευκαιρία παρουσιάστηκε, όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες. Ο Θεός της Τέχνης ας βοηθήσει και αν δε βοηθήσει, υπάρχει πάντα και ο από μηχανής Θεός!
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ.
