Συνέντευξη στη Χρύσα Φωτοπούλου
Η πορεία σας πόσα χρόνια μετράει στο χώρο του θεάτρου;
Είμαι επαγγελματικά στο χώρο 2 χρόνια . Τελείωσα τη σχολή της κυρίας Δήμητρας Χατούπη το 2010
Υπήρξαν στιγμές που απογοητευτήκατε σε σημείο να γίνεται ένας «φυγόπονος ρίψασπις» ;
Είμαι πολύ νέος στο χώρο και δυστυχώς η ευτυχώς πολύ πεισματάρης για να παραιτούμαι εύκολα. Σίγουρα όμως έχουν υπάρξει στιγμές που η κούραση το άγχος οι απογοητεύσεις με έχουν κάνει να πω « Μήπως δεν πρέπει να προχωρήσω».. μετά όμως σκέφτομαι πόσο επιπόλαιο θα ήταν αυτό εκ μέρους μου να το κάνω στο τόσο σύντομο χρονικό διάστημα παρουσίας μου στο χώρο.
Τι είναι εκείνο που μπορεί να κρατήσει βέβαιο έναν άνθρωπο που ζει με φόντο απανωτές καταρρεύσεις;
Τα όνειρα του, η αγάπη του για ότι κάνει και σίγουρα οι άνθρωποι που είναι δίπλα του . Η κινητήριος δύναμη που τον στηρίζει ακόμα και αν μια ουτοπία . Εξάλλου κάτι παρεμφερές διαπραγματεύομαι και στο κείμενο του Virtual Reality. Η ηρωίδα επιλέγει να κρυφτεί στον κόσμο τον παραμυθιών για να ανταπεξέλθει.. Ίσως ακούγεται αρκετά ρομαντικό, αλλά θέλω να πιστεύω ότι συμβαίνει.
Η συγγραφή πώς προέκυψε; Υπήρχε πριν απ’ όλα ως μεγάλη ανάγκη όπως συμβαίνει συνήθως;
Από μικρός μου άρεσε να πλάθω ιστορίες είναι νομίζω ένας τρόπος έκφρασης. Μεγαλώνοντας σκέφτηκα ότι αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου θα ήθελα να το μοιραστώ με άλλους ανθρώπους που είτε θα συμμεριστούν είτε θα απορρίψουν τη σκέψη μου. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια από τη συγγραφή του virtual reality μέχρι να πάρω την απόφαση και νοιώσω έτοιμος να το εκθέσω στο κόσμο.
Το «Virtual Reality» σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό, αν και καταγίνεται με τη μεγαλύτερη κοινοτοπία: Τον πόλεμο.
Το virtual έχει μια ιδιαιτερότητα να συνταιριάζει ένα τόσο σκληρό και κοινότυπο θέμα όπως ο πόλεμος με κάτι πολύ τρυφερό και παιδικό όπως τα παραμύθια. Ενώνει το συμβολισμό με τον ρεαλισμό. Πάντα πίστευα ότι τα παραμύθια είναι γεμάτα συμβολισμούς και ταυτόχρονα δεν είναι καθόλου αθώα αντιθέτως είναι πολύ σκληρά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι Το virtual βλέπει τον πόλεμο όπως αυτός αποτυπώνεται στην ψυχή του ανθρώπου μέσα από μια κλειδαρότρυπα . Πώς η βιαιότητα είτε σωματικά είτε ψυχολογικά είτε ρεαλιστικά είτε φανταστικά μετατρέπει μια αθώα ψυχή , έναν μέσω καθημερινό άνθρωπο σε ένα σκληρό πλάσμα που στοχεύει μόνο στην επιβιώσει. Δυστυχώς το virtual δεν διαπραγματεύεται κάτι διαφορετικό από την πραγματικότητα της κοινωνίας του σήμερα…Πόλεμος δεν είναι μόνο τα όπλα και οι βομβαρδισμοί…..
Και παίζεται η παράσταση στο θέατρο Παραμυθίας. Και μιας και είπα «Παραμυθία» και εννοούμε όλη την έννοια της παρηγοριάς, θέλετε να μου ορίσετε τον σκοπό του θεάτρου; Πόσο κοντά είναι στον πρώτο σκοπό;
Το θέατρο αποτελεί μια μορφή τέχνης. Η τέχνη υπάρχει για να τέρπει την ψυχή του ανθρώπου και να τον κινητοποιεί . Είμαι αρκετά ρομαντικός για μην πιστεύω ακόμα ότι και στις μέρες το θέατρο δεν είναι μακριά από αυτό το σκοπό και αν κάπου κάπου χάνει το δρόμο του ευτυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κάνουν προσπάθεια να ρο επαναφέρουν στον αρχικό του σκοπό
Θα ήθελα να ακούσω κάποια απ’ τα σχέδιά σας.
Παράλληλα με το virtual θα συμμετέχω ως ηθοποιός σε άλλες δύο παραγωγές που είναι προγραμματισμένες να ανέβουν από τον Φλεβάρη. Θα συνεχίσω να ασχολούμαι και με την συγγραφή παράλληλα και βλέπουμε…είμαι λίγο φειδωλός ακόμα γιατί το Virtual έχει όλη μου την προσοχή.
Ποιες συνεργασίες θυμάστε με πλήρη συναισθήματα και με ποια πρόσωπα επιθυμείτε στο μέλλον να συναντηθείτε θεατρικά;
Δεν έχω μεγάλη εμπειρία στο χώρο αλλά σίγουρα θα θυμάμαι την πρώτη μου θεατρική δουλειά μαζί με την καθηγήτρια μου κυρία Χατούπη ενώ ήμουν ακόμα δευτεροετής στη σχολή. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που θα ήθελα να δουλέψω μαζί τους μελλοντικά. Ήδη είμαι πανευτυχής που συνεργάζομαι με την κυρία Ντίνα Μιχαηλίδη και θέλω να την ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, όπως επίσης θέλω να ευχαριστήσω και τον κύριο Αποστολάτο τον σκηνοθέτη της παράστασης
«Η Αθήνα με διχάζει. Την αγαπώ και τη μισώ ταυτόχρονα. Για τους ίδιους λόγους» έχετε πει. Συνεχίζετε να συμφωνείτε με αυτή σας τη φράση;
Ναι πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα έχω την ίδια εντύπωση
Αν είστε αισιόδοξος, πείτε μου μια φράση που να πείσει τους περισσότερους να κάνουν το ίδιο.
Θα χρησιμοποιήσω μια φράση από το virtual « όσο έχουμε ο ένας τον άλλον όλα θα είναι καλά… και όλα θα γίνουν όπως πριν»
