"Ακροβατώντας στα όρια της κοινωνικής ανοχής, εξόριστες από τον κόσμο του «κανονικού» και του επιτρεπτού, οι τραβεστί που ζουν στον τεράστιο χωμάτινο λάκκο που θυμίζει εγκαταλελειμμένο ορυχείο, αφηγούνται τις ιστορίες που τις οδήγησαν στην «αμαρτωλή» και επικίνδυνη ζωή τους". Διαβάζω από μέσα μου, ένα τέταρτο πριν τηλεφωνήσω στον Θέμη Πάνου. Ρίχνω μια ματιά, ξανά, στη διανομή. "Πω, πω κόσμος!" "Ο λάκκος της αμαρτίας "του Γιώργου Μανιώτη, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, έχει πρεμιέρα στο Θέατρο Χώρα, την Παρασκευή 27 Μάρτη. Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου.
"Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο, γραμμένο αρχές της δεκαετίας του ' 70. "Ο λάκκος της αμαρτίας" ανέβηκε για πρώτη φορά το 1979, από τον Λεωνίδα Τριβιζά. Επίσης, να αναφέρουμε ότι είναι έργο αφιερωμένο στον ποιητή Γιάννη Κοντό. Έργο πολυπρόσωπο, όπως ξέρετε. Ο Πέτρος Φιλιππίδης, που γνωρίζει όλο το φάσμα της υποκριτικής τέχνης, οργάνωσε τη σκηνοθεσία με κέντρο τον ηθοποιό. Μέσω, λοιπόν, του ηθοποιού φωτίζονται όλα."
Από το '70 στο 2015. "Μας αφορά όσο η διαφορετικότητα συνεχίζει να διώκεται." Συμφωνώ, εννοείται, μαζί του και του ζητάω να μου μιλήσει για τον δικό του ρόλο στην παράσταση. "Υποδύομαι τον πολιτικό παρατηρητή, είμαι στη μεριά της εξουσίας, δηλαδή. "Γιατί κυνηγάτε αυτά τα πλάσματα; Υπάρχει χώρος και γι' αυτούς." παραδέχεται ο πολιτικός παρατηρητής".
Μάλιστα. Όταν η εξουσία δεν απειλείται.."Ακριβώς. Όταν δεν απειλείται, τα χωνεύει όλα. Όταν απειλείται, αρχίζει το κυνηγητό. Αυτό είναι και το πολιτικό μήνυμα του Μανιώτη. Ο Πέτρος (Φιλιππίδης) στέκεται σ' αυτό και το προβάλλει".
Θα ήταν επιπολαιότητα έναν τόσο πολυπράγμονα άνθρωπο και ταλαντούχο να μην τον ρωτήσω και για τα κινηματογραφικά του σχέδια (σας ξαναφέρνω στον νου ότι έχει βραβευτεί ως καλύτερος άνδρας ηθοποιός (Volpi Cup), για την ερμηνεία του στην ταινία "Miss Violence", στο 70ο φεστιβάλ κινηματογράφου Βενετίας (2013).
"Σήμερα ξεκίνησαν τα γυρίσματα (θα ολοκληρωθούν 15 Μάη) για την νέα ταινία του Τάσου Μπουλμέτη "Νοτιάς", η οποία θα βγει στις αίθουσες αρχές του '16. Πρόκειται για μια ιστορία ενηλικίωσης ενός εφήβου, τις δεκαετίες '60 - '70. Εγώ υποδύομαι έναν φωτογράφο που για το συγκεκριμένο αγόρι υπήρξε μέντορας."
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ.
7 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα.
Δευτέρα, 23 Μάρτη 2015
Χρύσα Φωτοπούλου
(Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν, Lifo.gr)
