Χρονιά Σαίξπηρ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η φετινή για τον Γιώργο Γάλλο που έχει αποδείξει ότι είναι ηθοποιός για μεγάλους ρόλους κι ερμηνείες. Φέτος μετά τον «Άμλετ» θα συμμετέχει στον «Βασιλιά Ληρ» στο πλευρό του Γιώργου Κιμούλη σε σκηνοθεσία Τ. Παντούρ, ενώ το καλοκαίρι θα παίξει και στον «Ιούλιο Καίσαρα» σε σκηνοθεσία Τ. Γκραούζινις.
Ο Βασιλιάς Ληρ εμπεριέχει σχεδόν τα πάντα. Σε ποια πλευρά εστιάζει η δική σας παράσταση;
Ο Ληρ στην πρώτη σκηνή χωρίζει το βασίλειό του σε τρία μέρη. Και μόνο η πράξη αυτή δίνει υλικό για ανάλυση σε όλα τα επίπεδα• κοινωνικό, πολιτικό και φιλοσοφικό. Ο Ληρ παραδίδει την εξουσία, αλλά δεν αποχωρίζεται τη δύναμη επιβολής που έχει, του ελέγχου και της καθοδήγησης. Από την άλλη οι κόρες του δε σκοπεύουν να διατηρήσουν τίποτα από τη γνώση και την εμπειρία της προηγούμενης διακυβέρνησης. Αυτός ο συνδυασμός είναι που πυροδοτεί τη ρήξη. Αλλά και φιλοσοφικά αν το δει κανείς, μοιάζει με τον δυτικό τρόπο σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων, όπου μόνο επιμερίζοντας, διαχωρίζοντας και αναλύοντας θεωρούμε ότι μπορούμε να κατανοήσουμε τα πράγματα.
Η παράστασή μας εστιάζει στη μοναξιά και στη μοναχικότητα. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τον Ληρ, αλλά και τον Γκλώστερ ή και τον Έντγκαρ, που τους εγκαταλείπουν, ενώ στη δεύτερη περίπτωση παρακολουθούμε την προσωπική τους επιλογή να μείνουν μόνοι, να περιπλανηθούν, να «αισθανθούν» τη δύναμη της Φύσης και τελικά την ανθρώπινη φύση.
Εσείς ερμηνεύετε τον Γκλώστερ…
Ο άνθρωπος είναι ένας θαυμαστός συνδυασμός αντιθέτων. Είναι ταυτόχρονα ικανός για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Αυτό χαρακτηρίζει και τους ήρωες του έργου. Γι' αυτό και όλοι τους είναι πολυσύνθετοι, απρόβλεπτοι και τραγικοί. Ο Γκλώστερ είναι ο αρχηγός μιας οικογένειας, που ενώ φαίνεται ότι είναι λιγότερο μοιραία από εκείνης του Ληρ, έχει εντούτοις μια παράλληλη πορεία προς την καταστροφή. Ο ίδιος έπρεπε να τυφλωθεί για να μπορέσει να «δει», αλλά αυτό που, τελικά, συνειδητοποιεί είναι ότι θα ήταν προτιμότερο να είχε τρελαθεί κι αυτός, γιατί έτσι, όπως λέει ο ίδιος «δεν θα πονούσαν οι σκέψεις μου πια, κι η δυστυχία θα 'χανε την αξία της μέσα στη φαντασία».
Ο Γκλώστερ όταν τυφλώνεται βλέπει πραγματικά... Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Πότε καταφέρνουμε να δούμε πραγματικά;
Είμαστε όντα που έχουμε ανάγκη την προσωπική εμπειρία για να «μάθουμε». Πρέπει να δούμε για να πιστέψουμε, να πονέσουμε οι ίδιοι για να κατανοήσουμε αυτούς που πονάνε, να υποφέρουμε και να βασανιστούμε για να ηρεμήσουμε, να αδικηθούμε για να εκτιμήσουμε. Από μια τέτοια δοκιμασία περνάει τον Γκλώστερ ο γιος του, Έντγκαρ, και τον οδηγεί από την τυφλότητα στο «φως».
Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Παντούρ;
Γνωρίζει πολύ καλά τη δουλειά του. Ξέρει τί θέλει και πώς θα το πετύχει• κάνοντας τον ηθοποιό μέτοχο και συνδημιουργό στην ιδέα του. Είναι πολύ σημαντικό γι ' αυτόν να νιώθει καλά ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή. Φροντίζει να υπάρχει δημιουργικό κλίμα στις πρόβες και τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα δε χάνει ποτέ το χαμόγελό του.
Τι άλλο ετοιμάζετε;
Το καλοκαίρι θα είμαι στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία του Τσέζαρις Γκραουζίνις, στο ρόλο του Μάρκου Αντώνιου.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Τρίτη 7 Απριλίου 2015
Α.Κ.
