Στη σκοινί… Όχι, δεν πρόκειται για ορθογραφικό λάθος, αλλά για μια ιδιαίτερη performance που ακροβατεί στα όρια και θα παρουσιαστεί μετά το Πάσχα για τέσσερις μόνο παραστάσεις στο θέατρο Βικτώρια . Η Ζώγια Σεβαστιανού υποδύεται εφτά διαφορετικές γυναίκες που φλερτάρουν με την παράνοια της καθημερινότητας και τελικά επιβιώνουν, γιατί ξέρουν να κρατιούνται όρθιες στο σκοινί, και στη σκηνή…
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα βρεθείτε «στη σκοινί», σωστά;
Αυτή η παράσταση έχει ξεκινήσει εδώ και δυο χρόνια περίπου από το φουαγιέ του Βικτώρια. Στη συνέχεια παίχτηκε σε διάφορους χώρους και τώρα την επαναλαμβάνουμε για τέσσερις παραστάσεις και πάλι στο Βικτώρια , στις 25 και 26 Απριλίου, καθώς και στις 2 και 3 Μαΐου .
Τι ακριβώς λοιπόν είναι αυτή η παράσταση;
Είναι μια συρραφή μονολόγων εφτά διαφορετικών γυναικών σε κείμενα των Γ. Ξανθούλη, Γ. Θ. Πετρόπουλου, Π. Κανακαράκη, Μ. Θεοχάρη, τα οποία μου τα εμπιστευτήκαν και τους ευχαριστώ, αλλά κι ένα δικό μου. Είναι μια performance μουσικοθεατρική, δεμένη με τραγούδια. Τραγούδια που αποτελούν γέφυρες από τον ένα ρόλο, γιατί είμαι πάντα επί σκηνής κια όλες οι μεταμορφώσεις συμβαίνουν εκεί. Ευχαριστώ και τη Γωγώ Κώνστα που μου παραχώρησε τα κοστούμια από το βεστιάριό της.
Τι συνδέει αυτές τις γυναίκες;
Είναι διαφορετικές μεταξύ τους, είναι ένα παιδάκι , μια ώριμη γυναίκα που έχει χωρίσει, μια Ρωσίδα πόρνη, μια νοσοκόμα, είναι μια κυρία νεόπλουτη που έχει τη δική της αντιμετώπιση στην κρίση και μια μαμά με έναν γκέι γιο. Μέσα από αυτές τις γυναίκες βλέπουμε την παράνοιά μας, πόσο τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα. Κι όταν λέω παράνοια, εννοώ την παράνοια του να αντιμετωπίζεις γεγονότα παρανοϊκά.
Ποια απ’ όλες αγαπάτε περισσότερο;
Σε όλες έχω κομμάτια μου. Άλλωστε αυτή η παράσταση είναι μια δική μου ιδέα μου και σύλληψη που την κάνουμε μαζί με τη Δήμητρα Αθηναϊδου που με συνοδεύει στο πιάνο.
Εσείς πώς αντιμετωπίζετε παρανοϊκά γεγονότα;
Θεωρώ ότι η πρώτη αντίδραση που πρέπει να έχει κάποιος σε αυτούς τους αρκετά δύσκολους καιρούς είναι να κρατήσει μια ψυχραιμία καταρχάς. Να μην αφεθεί σε αυτή την παράνοια. Κι εγώ εδώ ψηφίζω βέβαια, δε σημαίνει ότι τα έχω καταφέρει. Αλλά αν χρησιμοποιήσουμε λίγο τη λογική, κάτι μπορεί να γίνει.
Γιατί Στη Σκοινί;
Είναι σαν μια ακροβασία αυτή η παράσταση. Επίσης είναι κι αυτό το σκοινί που κρεμιέσαι, έχει αρκετές μεταφορές… Επιπλέον σαν ήχος μοιάζει με τη σκηνή, τη θεατρική εννοώ. Είναι μια ιδέα της Καίτης Κωνσταντίνου ο τίτλος. Υποδύομαι εφτά διαφορετικούς ρόλους σε αυτή την παράσταση και προσπαθώ να μπω σε εφτά διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες. Στο θέατρο δεν μπορείς να πεις «κάνω τον τάδε», το θέατρο έχει παρόντα χρόνο, γι’ αυτό λέω ότι μοιάζει με ακροβασία. Δεν πρέπει να δείξω ότι είμαι θυμωμένη, πρέπει να θυμώνω, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος. Με ενδιαφέρει η ειλικρίνεια σε αυτό που κάνω.
Τι άλλο ετοιμάζετε;
Θα κάνουμε το Κυριακάτικο τραπέζι με τον Δημήτρη Κομνηνό τον ερχόμενο χειμώνα στο Βικτώρια και είμαστε σε πρόβες. Τώρα κάνω και μια μικρού μήκους ταινία στη Θεσσαλονίκη.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Τετάρτη 8 Απριλίου 2015
Α.Κ.
