Συναντήσαμε τον Νικόλα Πιπερά στο θέατρο Βικτώρια. Συμμετέχει στη "Χίλντα" της Μαρί Ντιάιγ, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου.
Τι είναι για σενα η Χίλντα;
Ουσιαστικά δεν μας αφορά η Χίλντα, αλλά αυτό που γίνεται γύρω από τη Χίλντα. Μας αφορούν τα παιχνίδια εξουσίας που διαδραματίζονται γύρω από την όποια Χίλντα.
Τι έχει να μας πει το έργο σήμερα;
Μας προβάλλει το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων και την αλληλεξάρτησή τους με την αγορά εργασίας, τα θολωμένα όρια μεταξύ τους. Την κατάργηση των αξιών και της ανθρωπιάς. Καθώς επίσης και πώς εμπλέκεται η ανάγκη για εργασία με την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, γεγονός που δημιουργεί μία εξουσιαστική διαστροφή που είναι δύσκολο να αποσαφηνιστεί.
Πιστεύεις ότι η Χίλντα θα μπορούσε να είναι η οποιαδήποτε γυναίκα;
Όχι. Η Χίλντα έχει συγκεκριμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά, που όμως σίγουρα έχουν κι άλλες γυναίκες.
Πώς βλέπεις τη σχέση του ρόλου σου με την αδερφή της Χίλντα στο φινάλε του έργου;
Ο κάθε άνθρωπος κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί στη ζωή του. Υπό αυτό το πρίσμα, τολμώ να πω ότι κάθε πράξη έχει τα ελαφρυντικά της, όσο δεν υπάρχει δόλος.
Τι δυσκολίες αντιμετώπισες με τον συγκεκριμένο ρόλο;
Το σφίξιμο στο στομάχι, ειδικά στις πρώτες παραστάσεις, πριν δημιουργηθεί μία τεχνική επάρκεια για να υποστηριχτεί η άρρωστη κατάσταση την οποία ζει ο χαρακτήρας.
Ο χαρακτήρας σου είναι θύτης ή θύμα;
Είναι και τα δύο. Κανένας από τους χαρακτήρες δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Στη ζωή όσο είμαστε θύτες είμαστε και θύματα.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον κ. Μαυρογεωργίου;
Γνωριστήκαμε σ' ένα πάρτι, ανταλλάξαμε απόψεις και συμφωνήσαμε σε πολλά. Ακολούθησαν κι άλλες τυχαίες συναντήσεις και μετά παρακολούθησα κάποια σεμινάριά του. Συνεργαστήκαμε πρώτα στον "Πινόκιο" στη σκηνή του Ακροπόλ και τώρα συνεργαζόμαστε ξανά στη "Χίλντα".
Και η συνεργασία σου με την Άννα και τη Νατάσα;
Υπέροχη! Και αυτό γιατί είναι άνθρωποι που δεν φοβήθηκαν να αγγίξουν ο ένας την ψυχή του άλλου. Δεν υπήρξε σε κανένα στάδιο της συνεργασίας αίσθηση επισκίασης από κανέναν για κανέναν. Όλοι μας θέλαμε να χορέψουμε παρέα, με την ψυχή μας. Ο ένας μαζί με την ψυχή του άλλου, όχι ο ένας πάνω στην ψυχή του άλλου.
Άλλες δουλειές σου;
Έχω συνεργαστεί με τη Μαίρη Μαραγκουδάκη στον "Εραστή" του Πίντερ που το ανεβάσαμε ως ''Απιστία'', στην πρώτη απόδοση του "Corpus Christi", στα "Νυκτόβια ζώα". Έχω κάνει και κάποιες ταινίες μεγάλου μήκους: ττον "Ξεναγό" σε σκηνοθεσία του Ζαχαρία Μαυροείδη, την "Τελευταία φάρσα" με σκηνοθέτη τον Βασίλη Ραΐση, το "Final Shooting" με τη Στέλλα Μπελέση και διάφορες άλλες. Τηλεοπτικά έχω παίξει στο "Κλειδί του παραδείσου".
Σχέδια για το μέλλον;
Τον Μάιο θα με δείτε στο "Αμλετ that punk" κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Βαφείο. Βέβαια όλα είναι θολά. Ζω μια απογοήτευση. Υπάρχουν δουλειές, γίνονται πράγματα αλλά όσο μεγαλώνω προσπαθώ να επεκταθώ σε διάφορους τομείς στη ζωή μου και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ικανοποιηθεί αυτή η ανάγκη, δεδομένων των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών, καθώς και του θεατρικού κατεστημένου στην Ελλάδα.
Γιατί να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;
Γιατί είναι μία ζωντανή παράσταση και πιστεύω ότι αξίζει.
Τι έχεις να πεις για το θέατρο Βικτώρια;
Τα σπάει. Μ' αρέσουν πολύ οι άνθρωποί του και η ενέργειά του. Είναι σαν την Αθήνα. Έχει αλήθεια πολλή. Αποπνέει μία κατανόηση για το παράδοξο που λέγεται άνθρωπος. Και νιώθω ότι υπάρχει μία προστασία.
Η παράσταση παίζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στην κεντρική σκηνή του θεάτρου στις 21:00. Μην τη χάσετε!
Κυριακή 26 Απριλίου 2015
