Συνέντευξη στη Χρύσα Φωτοπούλου
Είδαν την «Χάνελλε» και την είπαν ταλαντούχα. Μαζί και εγώ. Η περίπτωση της Ειρήνης Φαναριώτη «σηκώνει» υπερθετικό σχόλιο. Αν πας μέχρι το «104» θα πεις «συμφωνώ μαζί σου». Ονειρεύεται να αιωρηθεί για λίγο στο σύμπαν. Τα πρωινά τα αφιερώνει στη Δόμνα, ένα πανέξυπνο σκυλί που μπορεί να χοροπηδάει πάνω από ένα κόκαλο.
Η πορεία σου και η σκέψη που προηγήθηκε είναι πάνω κάτω ίδια με ό,τι έχουμε ακούσει και διαβάσει για τα ονειροπόλα παιδιά της επαρχίας;
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχετε ακούσει και διαβάσει για τα ονειροπόλα παιδιά της επαρχίας.. Ναι εγώ σαν παιδί έκανα πολλά όνειρα κι αυτό συνεχίζεται και μέχρι σήμερα αλλά δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ότι μεγάλωσα στην επαρχία. Πολλές από τις φίλες μου είναι τελείως διαφορετικές από εμένα κι ας μεγαλώσαμε μαζί. Είναι πιο ρεαλίστριες. Υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές δυσκολίες στο να μεγαλώνεις σε μια κλειστή κοινωνία. Η διάθεσή μου να ονειρεύομαι έχει να κάνει με δική μου ανάγκη που σίγουρα σε ένα βαθμό σχετίζεται και με τον τρόπο που μεγάλωσα. Αν όμως ρωτάς αν είμαι η Χάιντη του παραμυθιού, φοβάμαι πως θα πρέπει να απαντήσω όχι..
Σε τι ποσοστό κρατήθηκε στέρεα η εικόνα που είχες στο νου σου πριν μπεις στη Δραματική σχολή;
Θα σε γελάσω. Ούτε που θυμάμαι τι εικόνα είχα, αν είχα κάποια εικόνα.. Αλλά δεν είμαι από αυτούς που λένε.." αλλιώς τα φανταζόμουν όταν ξεκίνησα.. "Απλώς μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω. Όταν το κάνω είμαι καλά.
Υπάρχει μια στιγμή ή ένα πρόσωπο που για κάποιο λόγο δεν μπορείς να ξεχάσεις από τα χρόνια της σχολής;
Υπάρχουν πολλά πρόσωπα, θα έλεγα όλοι οι συμφοιτητές μου.. Στάθηκαν δίπλα μου και μου έδωσαν μεγάλη δύναμη και κουράγιο στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου μέχρι σήμερα που συνέπεσε με το 3ο έτος της φοίτησής μου. Δεν τους ξεχνάω ποτέ..
Μετά την αποφοίτησή σου πόσο τυχερή ήσουν;
Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Κατά την άποψή μου ο παράγοντας τύχη είναι σημαντικός ναι αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σταθεί μόνος του. Όταν τελείωσα τη σχολή και λίγο πιο πριν είχα πάει σε ακροάσεις πράγμα που συνεχίζω να κάνω και είχα περάσει από αρκετές φάσεις μέχρι τελικά να με πάρουν στην πρώτη δουλειά που ήταν στη Μήδεια.. Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, μου έλεγε ένας δάσκαλός μου στο σχολείο και το κρατάω πάντα. Μέχρι και σήμερα δεν έχει αποδειχθεί λάθος. .Μένει να δούμε παρακάτω..
Η ανεργία στους ηθοποιούς και γενικά η ανεργία που τσακίζει τις πιο δυναμικές ηλικίες είναι μια κατάσταση που για να αλλάξει πρέπει...
Η ανεργία είναι ένα γεγονός. Μένει να το αποδεχθούμε και να πάμε παρακάτω, να στρίψουμε στην επόμενη γωνία, να βρούμε άλλους τρόπους να γίνουμε παραγωγικοί πόσο μάλλον δημιουργικοί. Όταν οι ίδιοι κολλάμε σε πεπαλαιωμένες αντιλήψεις και διατηρούμε αυταπάτες όντας νέοι και στην πιο δυναμική μας ηλικία όπως λες κι εσύ, δεν μπορούμε να γκρινιάζουμε για ανεργία. Βλέπω πολλά παιδιά στην ηλικία μου και στη δουλειά μου και όχι μόνο να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, να δημιουργούν ομάδες.. Σίγουρα δεν έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια.. Υπάρχουν κι άλλα που μπορούμε να κάνουμε και είμαι σίγουρη πως θα τα κάνουμε.
Πες μου ένα όνειρό σου..
Να εκσφενδονιστώ και να αιωρηθώ για λίγο στο σύμπαν.
..Και έναν φόβο σου
Να περάσει η ζωή μου χωρίς να νιώθω γύρω μου και μέσα μου την αληθινή, ουσιαστική, ανιδιοτελή αγάπη.
Σε είδα στη "Χάνελλε" και με εντυπωσίασε το δεύτερο επίπεδο που είχες δουλέψει πολύ μέσα σου.
Είμαι εξαιρετικά συμφιλιωμένη με το θάνατο. Η αποδοχή του με ωρίμασε πρωτίστως σαν άνθρωπο. Έτσι ξεκίνησε η Χάνελε. Σημαντικό βέβαια είναι ότι είχα απέναντι μου την αυστηρή ματιά του Θάνου (Τοκάκη).Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αξιοποίηση του υπάρχοντος ψυχισμού μου. Έκανε την "αστάθεια" της Χάνελε να δείχνει προτέρημα.
Τώρα σε ξαναβρίσκουμε στο "104".Μίλησέ μου για τον "Συλλέκτη". Πρόλαβες να αποφορτιστείς από την προηγούμενη κατάσταση;
Μόλις ξεκινήσαμε τις παραστάσεις με τον "Συλλέκτη" ακριβώς με τη λήξη της Χάνελε. Πρόκειται για ένα καθαρά ρεαλιστικό έργο σε αντίθεση με τη "Χάνελε". Στο έργο αυτό ένας συλλέκτης πεταλούδων απαγάγει και κλείνει για ένα μήνα σε ένα υπόγειο ένα 19χρονο κορίτσι. Τίποτε όμως δεν έχει να κάνει με μια συνηθισμένη απαγωγή και τη σχέση θύτη-θύματος που έχουμε όλοι στο μυαλό μας όταν ακούμε κάτι τέτοιο. Πολύ σύντομα οι ρόλοι μοιάζουν να αντιστρέφονται θα λέγαμε.. Η Μιράντα, η κοπέλα που υποδύομαι στο 'Συλλέκτη' είναι ένα τελείως διαφορετικό πλάσμα από την Χάνελε. Πιο γήινη θα έλεγα, γι' αυτό και χρειάστηκε άλλο χειρισμό. Ένιωθα από την αρχή την ανάγκη να την προστατέψω λόγω του "αήττητου" κι έτσι ευάλωτου χαρακτήρα της και του αυθορμητισμού της, που στιγμές φτάνει στα όρια του θράσους, στοιχεία δηλαδή ενός απίστευτα φυσιολογικού κοριτσιού στο στάδιο της μετάβασης από την εφηβεία στον "κόσμο των μεγάλων".Νιώθω πολύ πιο εκτεθειμένη, λοιπόν απέναντι στην υποστήριξη της Μιράντα γιατί το πιο δύσκολο σε αυτό που κάνουμε είναι τις πιο πολλές φορές το αυτονόητο και το νορμάλ.. Λαμβάνοντας βέβαια υπόψιν και τις συνθήκες στις οποίες εκτυλίσσεται το έργο. Αυτή λοιπόν η αντίθεση των δύο κοριτσιών με ανάγκασε αυτόματα να βάλω τη Χάνελε σε ένα όμορφο κουτάκι και να το κλείσω..
Ειρήνη, «Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο
παιδί που ξυπνάει.» Τι ζούμε; Προπόλεμο, μεσοπόλεμο, μεταπόλεμο;
Δεν έχω ζήσει τίποτε από τα τρία για να μπορώ να το αναγνωρίζω τώρα. Ιστορικά καθαρά θα μπορούσα να αναγνωρίσω στοιχεία μεσοπολέμου αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο στην φύση αισιόδοξη ιδιοσυγκρασία μου. Ότι κι αν είναι πάντως θα το αντιμετωπίσω όπως έκαναν και οι πρόγονοί μου!
