Ο Παναγιώτης Σούλης είχε την πρωτοβουλία και την ιδέα να ανεβάσουν με τον Βασίλη Μπισμπίκη σε σκηνοθεσία Νίκου Καραγέωργου το αριστούργημα του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό» στο θέατρο Cartel. Ο ίδιος ερμηνεύει τον Εστραγκόν και μας μίλησε γι' αυτό το έργο-σταθμό του παράλογου θεάτρου που έμελε να αλλάξει οριστικά τη δραματουργία, δίνοντας υπόσταση στη μη δράση. Ένα έργο όπου τίποτα δεν συμβαίνει κι όμως διακυβεύονται τόσο πολλά…
Η επιλογή του έργου ήταν δική σου, όπως ξέρω... Γιατί;
Η πρώτη επαφή μου με το κείμενο αυτό ήταν όταν ήμουν στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Διαβάζοντάς το μου προκάλεσε αναστάτωση και από τότε πάντα γύριζε μέσα στο μυαλό μου. Σε μια συνάντηση με τον Βασίλη Μπισμπίκη, συζητώντας για το τι συμβαίνει γύρω μας, για το τι μας συμβαίνει και το πώς μπορούμε να τοποθετηθούμε σαν καλλιτέχνες πάνω σε όλα αυτά, πρότεινα το Περιμένοντας τον Γκοντό, ένα έργο που μιλάει για την αναμονή, την ελπίδα, την πίστη, την φιλία, την εξουσία και πολλά άλλα.
Είναι ένα έργο στο όποιο όπως λένε δε συμβαίνει τίποτα και μάλιστα δύο φορές…
Ανέφερα προηγουμένως κάποια πράγματα για τα οποία μιλάει το έργο, αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν μιλάει για τίποτα συγκεκριμένο και ο Μπέκετ το έχει κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μιλάει για τα πάντα, γι' αυτό άλλωστε έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σπουδαιότερα κείμενα του 20ού αιώνα.
Ποιος είναι ο Γκοντό για σενα;
Ο ίδιος μου ο εαυτός... Όσο πιο πολύ πιστεύω σε αυτόν τόσο περισσότερα πράγματα καταφέρνω. Όταν τον Γκοντό τον ψάχνεις σε εξωτερικούς παράγοντες, υπάρχει περίπτωση να μην έρθει ποτέ. Αλλά μπορεί και να έρθει...
Χρειάζεται λοιπόν μόνο να περιμένουμε ή πρέπει και να πράττουμε;
Αυτές οι δύο έννοιες είναι αλληλένδετες : όταν πράττεις κάτι περιμένεις από την πράξη και περιμένοντας πράττεις…
Πώς προσέγγισες το ρόλο σου; Συνήθως τα μπεκετικά πρόσωπα δεν εχουν ψυχολογισμούς..
Τα μπεκετικά πρόσωπα δεν έχουν παρελθόν και μέλλον άρα δεν μπορείς να κάνεις μία "στανισλαφσκική" προσέγγιση. Η δουλειά που έγινε μαζί με το σκηνοθέτη μας, τον Νίκο Καραγέωργο, ήταν μια βαθιά και ουσιαστική ανάλυση του έργου και γενικότερα του Μπέκετ. Μέσα από αυτή διαδικασία άρχισαν να προκύπτουν και οι ρόλοι.
Αποφάσισες, αν και πολύ νέος ακόμα, να αποκτήσεις το δικό σου χώρο με το Cartel. Tι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
Το Cartel το δημιουργήσαμε μαζί με τον Βασίλη Μπισμπίκη και τη Φαίη Τζήμα. Aυτό ξεκίνησε τρία χρόνια πριν. Θέλαμε να κάνουμε μία παράσταση και τα ενοίκια των θεάτρων ήταν απαγορευτικά. Αποφασίσαμε να βρούμε έναν βιομηχανικό χώρο για να κάνουμε την παράσταση εκεί. Τελικά αυτός ο χώρος είναι το Cartel που με πολλή αγάπη και κόπο έχουμε δημιουργήσει.
Επόμενα σχέδια;
Μέσα στον Ιούνιο διοργανώνουμε το δεύτερο Scratch Festival και προγραμματίζουμε την επόμενη σεζόν στο Cartel.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ.
Δευτέρα 25 Μαΐου 2015
Α.Κ.
