Η ομάδα Εν Δυνάμει αποτελείται από καλλιτέχνες με και χωρίς αναπηρίες και ως βασικό στόχο έχει να εντάξει τη διαφορετικότητα στην κοινωνία. Η Ελένη Ευθυμίου που σκηνοθέτησε την παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα», μια παράσταση που έχει ήδη παρουσιαστεί με επιτυχία και ετοιμάζεται για το Φεστιβάλ Αθηνών, μας μίλησε για την ιστορία της ομάδας, αλλά και το σημαντικό της έργο.
Πώς δημιουργήθηκε η ομάδα Εν Δυνάμει;
Η ομάδα Εν δυνάμει δημιουργήθηκε το 2008 από την Ελένη Δημοπούλου-καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας- και την Μαρία Ιωαννίδου, με πρώτο και βασικό στόχο την ομαλή ένταξη των ανθρώπων με αναπηρία στο κοινωνικό σύνολο μέσω της συμβίωσης, της συνεργασίας και της τέχνης. Ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα ήταν μία κίνηση προς την κοινωνία κι όχι μία ακόμη έκκληση στην κοινωνία να κάνει αυτή το πρώτο βήμα. Έτσι αποφασίστηκε στην ομάδα να συνεργάζονται, με έναν διαφορετικό αντικειμενικό στόχο κάθε φορά, άνθρωποι με και χωρίς αναπηρία, άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά με κοινό μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που καταπιάνονται κάθε φορά.
Κατά καιρούς λοιπόν αναπτύσσονται μέσα στην ομάδα διάφοροι καλλιτεχνικοί τομείς, όπως η Μουσική ομάδα, η Εικαστική ομάδα, (με πρόσφατη την εξαιρετική έκθεση ΗΟΜΕ? Το μικρό-μικρό σπίτι Στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), η ομάδα Κίνησης και Χορού κ.ά. Η Θεατρική ομάδα Εν δυνάμει μετράει ήδη τρεις παραστάσεις, πριν από την παράσταση ο Άνθρωπος ανεμιστήρας ή Πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα, σε σκηνοθεσία της Ελένης Δημοπούλου. Μέσω αυτής της συνεργασίας συνοψίζονται, κατά τη γνώμη μου, πολλά χαρακτηριστικά μίας κοινωνίας με ιδανικά χαρακτηριστικά, καθώς άνθρωποι με διαφορετικές μεταξύ τους δυνατότητες συνεργάζονται, έχοντας έναν κοινό δρόμο, αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον και ταυτόχρονα αποδεχόμενος ο ένας τη διαφορετικότητα του άλλου.
Πόσο δύσκολο είναι να έχει κάποιος μια ομάδα σήμερα;
Ο τρόπος να κρατηθεί μία ομάδα ενωμένη στις μέρες μας είναι οι άνθρωποι που την αποτελούν να είναι αποφασισμένοι να είναι σε αυτήν και να μπορούν, στο μέτρο του δυνατού, να θυσιάσουν κάτι από το χρόνο τους και κάτι από τον "εγωισμό" τους. Δεν μπορώ με σιγουριά να πω αν είναι εύκολο ή δύσκολο να έχεις μία ομάδα σήμερα, αλλά όταν πετυχαίνει είναι κάτι μαγικό. Σίγουρα πάντως θέλει θάρρος να μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου να είναι μέρος ενός συνόλου και να επαναπροσδιορίζεσαι μέσα από αυτό.
Τι θα συμβουλεύατε όσους ξεκινούν μια ομάδα;
Σε όσους ξεκινούν τώρα μία ομάδα προτείνω να έχουν κοινή αγάπη για αυτό που πάνε να κάνουν, να πιστεύουν στα θαύματα και να έχουν όρεξη για σκληρή δουλειά και να είναι διαθέσιμοι να μοιραστούν δυσκολίες, αλλά και μεγάλες χαρές. Επίσης κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ σημαντικό όποιος μπαίνει σε μία ομάδα να μην αφήνει το προσωπικό του στοιχείο στην άκρη, γιατί αυτό που κάνει μία ομάδα να ξεχωρίζει είναι όταν αναδύεται το προσωπικό στοιχείο του καθένα πολλαπλώς, κι όχι όταν θάβεται η κάθε προσωπικότητα μέσα από τη στείρα ομοιογένεια.
Δημιουργήσατε λοιπόν την παράσταση Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα…
Ο άνθρωπος ανεμιστήρας είναι το πρώτο μέρος μίας τριλογίας με θέμα Το Άλλο το διαφορετικό. Το πρώτο αυτό μέρος -που αποτελεί και την πρώτη μου συνεργασία με την ομάδα Εν Δυνάμει- περιλαμβάνει ιστορίες γύρω από τη διαφορετικότητα και την αναπηρία μέσα από πολλές διαφορετικές οπτικές. Εικόνες, ποιήματα, τραγούδια και διάλογοι συνοψίζουν το πώς αντιμετωπίζει την κάθε "ειδική" περίπτωση ένας άνθρωπος με αναπηρία, ένα συγγενής, ένας φίλος, ένας γονιός, ένας ξένος ή ένας "ειδικός". Στην ουσία πρόκειται για μία επαναστατική κραυγή αποδοχής προς την όποια διαφορετική πτυχή της ανθρώπινης φύσης, προσπαθώντας να αποφευχθεί αφενός η φιλανθρωπική ματιά αφετέρου η δαιμονοποιήση του θέματος.
Τι σημαίνει αυτός ο περίεργος τίτλος;
Ο τίτλος της παράστασης προέκυψε από το σκίτσο ενός μέλους της ομάδας, του Κίμωνα. Ο Κίμωνας, στο πλαίσιο ενός εικαστικού πρότζεκτ ζωγράφισε παραπάνω από δέκα φορές έναν ανεμιστήρα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Αυτό το σκίτσο αποτέλεσε την έμπνευση για τον τίτλο, καθώς ένας άνθρωπος-ανεμιστήρας θα μπορούσε να συμβολίζει τον άνθρωπο με τα "μη ανθρώπινα χαρακτηριστικά", τον "περίεργο”" τον "ξένο". Η φράση “Πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα” έρχεται να συμπληρώσει τη στάση της κοινωνίας απέναντι στον όποιο διαφορετικό - μία στάση που παλεύει να ενσωματώσει τη διαφορετικότητα μέσω της ομοιογένειας και δεν αφήνει το διαφορετικό να είναι χρήσιμο, γόνιμο και αποδεκτό.
Η παράστασή σας θα συμμετάσχει και στο φεστιβάλ Αθηνών….
Δεν μπορούμε παρά να είμαστε περήφανοι που μία ομαδική και ταυτόχρονα τόσο προσωπική δουλειά έχουμε την ευκαιρία να τη μοιραστούμε με πολλούς ανθρώπους και κυρίως σε ένα τόσο καταξιωμένο καλλιτεχνικό Φεστιβάλ. Δεν είναι για μας παρά μία επιβράβευση για την πίστη μας σε αυτό που κάνουμε και τον τρόπο με τον οποίο το προσεγγίζουμε. Η συμμετοχή αυτή επίσης μας δίνει την ελπίδα ότι ένα θεμελιώδες όραμα της ομάδας γίνεται σιγά σιγά πραγματικότητα: να ενταχθεί δηλαδή το έργο της ισότιμα στον καλλιτεχνικό χάρτη και να μη μιλάμε πια για την ομάδα ως "άτομα με και χωρίς αναπηρία", αλλά για καλλιτέχνες.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ.
Τρίτη 16 Ιουνίου 2015
Α.Κ.
