Ο Γιώργος Κολοβός ερμηνεύει το βάρβαρο βασιλιά Θόα στην τραγωδία του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Ταύροις» που σκηνοθετεί φέτος το καλοκαίρι για λογαριασμό του Κ.Θ.Β.Ε ο Θωμάς Μοσχόπουλος και μίλησε στο onlytheater για αυτή την ιδιαίτερη τραγωδία που προβάλλει το μέτρο και την Λογική ως βασική αρετή, αλλά και για τη δύσκολη κατάσταση του Κρατικού…
Τι πραγματεύεται η Ιφιγένεια εν Ταύροις;
Την Ιφιγένεια τη γλίτωσε η Άρτεμη πριν τη θυσιάσουν στην Αυλίδα και την μετέφερε στην Ταυρίδα, όπου και της έδωσε την ιδιότητα της ιέρειας. Ο Ορέστης και ο Πυλάδης καταφθάνουν στη χώρα με σκοπό να αρπάξουν το Ξόανο της Θεάς από το ναό και να το μεταφέρουν στην Αθήνα. Μόνο έτσι θα εξαγνιστεί ο Ορέστης από το φόνο της μητέρας του. Οι ντόπιοι τους πιάνουν με σκοπό να τους θυσιάσουν και στο ναό γίνεται η αναγνώριση. Τα αδέρφια ξαναβρίσκονται. Καταστρώνουν σχέδιο για τη διαφυγή τους και με τη βοήθεια της Αθηνάς, καταφέρνουν και ξεφεύγουν.
Τι σας συγκινεί εσάς στο συγκεκριμένο έργο;
Το ότι ξεφεύγει από την κλασσική δομή της τραγωδίας και μαζί με κάποιες άλλες (Άλκηστη, Ελένη) ανήκουν στην κατηγορία της τραγικωμωδίας. Η σκηνή του Θόα, για παράδειγμα, είναι κωμική.
Ο Θόας εκπροσωπεί τη χώρα των βαρβάρων; Τι σημαίνει βαρβαρότητα τελικά;
Ο Θόας είναι ο βασιλιάς της Ταυρίδας, δηλαδή μιας χώρας ξένης για τους Έλληνες και συνεπώς βάρβαρης... Μην ξεχνάμε πως όποιος δεν ήταν Έλληνα, ήταν βάρβαρος. Ίσως βαρβαρότητα τελικά να είναι το να μένεις αμετακίνητος στις πεποιθήσεις σου, να είσαι πλήρως ανελαστικός και κυρίως, να προσπαθείς να τις επιβάλλεις και στους άλλους.
Γιατί υποκύπτει στο θέλημα του Θεού;
Υποκύπτει στον θεϊκό νόμο, γιατί είναι ένας νόμος και ο Θόας έτσι προχωρεί, βάσει των νόμων. Ωστόσο, ο ίδιος λέει: « Τί καλό μπορεί να προκύψει εάν εναντιώνεσαι σε παντοδύναμους Θεούς;» Οπότε μπορεί να υπακούει, γιατί βλέπει πως δεν θα τον βγάλει πουθενά αν δεν υπακούσει. Ας μην ξεχνάμε πως είναι και ο λαός του μπροστά (τους έχει καλέσει λίγο πριν να πάρουν τα όπλα ενάντια στους Έλληνες που προσπαθούν να ξεφύγουν). Είναι και πολιτική η πράξη του ενδεχομένως.
Τελικά η Μοίρα αποφασίζει ή εμείς;
Εμείς για μας. Αφού πάρουμε τις αποφάσεις μας, ελπίζουμε και οι συγκυρίες να μας ευνοήσουν… Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Τι έχει να πει αυτή η τραγωδία στο σύγχρονο Έλληνα με τα όσα υποφέρει αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Κοιτάξτε, όλες οι τραγωδίες που έχουν διασωθεί ασχολούνται με θέματα διαχρονικά, όπως της αλαζονείας, της κατάχρησης της εξουσίας, της υπεροψίας.. Δεν παύουν να είναι σύγχρονες, γιατί η θεματική τους είναι ανεξίτηλη. Αν είναι ο θεατής ανοιχτός, θα κάνει εύκολα τις αναγωγές του.
Η κατάσταση στο ΚΒΘΕ είναι δύσκολη... Τι πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει αν δε δοθούν τα χρήματα;
Για πέντε περίπου χρόνια, υπάρχει πρόβλημα στις μισθοδοσίες, με εντονότερο τα τελευταία δύο. Η επιχορήγηση έχει μειωθεί σημαντικά, και πάλι δεν καταβάλλεται στην ώρα της, ταρακουνώντας οποιοδήποτε σχεδιασμό. Το χρέος της όπερας (που συγχωνεύτηκε με το ΚΘΒΕ) βαρύνει αδίκως το θέατρο. Επίσης, το Δημόσιο χρωστάει στο θέατρο κοντά στα δύο εκατομμύρια (επιστροφή ΦΠΑ και χρέη του Δήμου Θεσσαλονίκης)... Τι άλλο να πει κανείς; Προέρχομαι από το χώρο των μικρών ομάδων και η έλλειψη ενδιαφέροντος και συνέπειας από το κράτος μού είναι γνωστή από τότε. Τώρα έχει εξαπλωθεί και στο Κρατικό Θέατρο. Σημειωτέων ότι οι ηθοποιοί και γνωρίζουν πως γύρω μας υπάρχουν χειρότερα, και έχουν εξαντλήσει όλους τους τρόπους γνωστοποίησης και αντίδρασης (από ανοιχτά θέατρα παρ’ όλη την μη καταβολή δεδουλευμένων μέχρι απεργία, στάση εργασίας συμβολική κατάληψη παρεμβάσεις σε δημόσιες εκδηλώσεις-δρώμενα κ.α.). Εργαζόμενοι και διεύθυνση τρέχουν πάνω κάτω. Να μην ξεχάσω πως δεν έχουμε εδώ και δύο μήνες διοικητικό συμβούλιο, δεν έχει οριστεί ακόμα... Ας δοθεί η δέουσα προσοχή. Όχι μόνο στο Κρατικό, στο θέατρο εν γένει. Με ρωτάτε αν δεν δοθούν τα χρήματα; Ε, τότε μιλάμε για αυτοδιαχείριση προφανώς, αλλά και αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στη άλλη.
Τι άλλο ετοιμάζετε;
Να καταφέρουμε να πάμε την παράσταση περιοδεία. Τον Σεπτέμβριο καλώς εχόντων των πραγμάτων είμαι στη διανομή του "Βόιτσεκ" σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ.
