Η Μαριάννα Τόλη που ανέλαβε το θέατρο Βασιλάκου επέλεξε για την παιδική της σκηνή να ανεβάσει ένα παραμύθι που μιλάει για την αξία της προσφοράς και τη γενναιοδωρία, την «Παπλωματού», ένα μιούζικαλ εμπνευσμένο από το βραβευμένο παραμύθι των Τζεφ Μπραμπώ και Γκέηλ Μάρκεν, σε διασκευή και σκηνοθεσία της ίδιας. Με ένα θίασο ικανών ηθοποιών ( Αντιγόνη Ψυχράμη, Άννα Φιλιππάκη, Σωκράτης Μαιδώνης, Στέλλιος Κέλερης, Σταύρος Βόλκος, Κέλλυ Γιακουμάκη, Γιάννης Πλιάκης, Δήμητρα Γιακουμόγλου, Βερονίκη Κυριακοπούλου, Γιώργος Βούντας, Μαρία Δελεντζέ) θα αφηγηθεί λοιπόν την ιστορία μιας κοπέλας που ήξερε να δίνει απλόχερα και δεν έκλεινε τα μάτια στη δυστυχία των άλλων, γι’ αυτό κέρδισε τη γαλήνη.
Η Παπλωματού, το παραμύθι που επιλέξατε για την σεζόν που μας έρχεται υπερασπίζεται αξίες, που στις μέρες μας σπανίζουν…
«Αν ο Άνθρωπος αποστασιοποιείται από τις επιθυμίες του κόσμου οι συμφορές του κόσμου μένουν μακριά του». Ερμής ο Τρισμέγιστος
Η Παπλωματού είναι ένα πολύ σημαντικό έργο και πολύ αγαπημένο. Πραγματεύεται θέματα που αυτή την κρίσιμη εποχή για τη χώρα μας είναι εξαιρετικά επίκαιρα. Η απληστία, η φτώχια, η πνευματική και η υλική, η τάση των καιρών να μην θίγονται τα κακώς κείμενα αλλά να πασπαλίζονται με μια ομίχλη αβεβαιότητας, η απύθμενη δυστυχία της υπερκατανάλωσης που δεν οδηγεί πουθενά παρά μονάχα σε ένα κενό με κέντρο τον βασικό πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι λίγα από τα θέματα που βρίσκονται αποτυπωμένα στα λόγια αυτού του έργου. Η ανάγκη για προσφορά και αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο μας είναι ουσιαστικά το μέγιστο αγαθό της ανθρωπότητας και ένα από τα πιο σημαντικά νοήματα του έργου. Κανείς δεν αρνείται πως υπάρχει φτώχια και εξαθλίωση και στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο. Είναι ένα γεγονός που δεν αλλάζει. Είναι μία πραγματικότητα. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα. Μετατρέπεται σε μίσος και θυμό και αδιαφορία ή μετουσιώνεται σε καλοσύνη και γενναιοδωρία; Και πόσο δύσκολο είναι για μας τους ανθρώπους, τους απαίδευτους στα πνευματικά θέματα, να κατανοήσουμε πως υπάρχει ένας αλλιώτικος δρόμος, ο λιγότερος ταξιδεμένος, ο δρόμος της προσφοράς, που οδηγεί στην πραγματική ευτυχία;
Ποια είναι η ιστορία της Παπλωματούς;
«Η Παπλωματού» που θα παρουσιαστεί στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου, χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι η ιστορία της μικρής παπλωματού. Με μεγάλη χαρά αναγγέλλω πως το ρόλο θα ερμηνεύσει η πολυτάλαντη ηθοποιός με την εξαίσια φωνή, Αντιγόνη Ψυχράμη. Στην πρώτη πράξη λοιπόν αποτυπώνεται η ανέμελη ζωή μιας πλούσιας κοπέλας που οι γέροντες του παλατιού προσπάθησαν να την πείσουν πως έξω από τα τείχη τους κρυβόταν ένα τέρας. Η νεαρή παπλωματού όμως ήταν ένα ανήσυχο και περίεργο πνεύμα και θέλησε να ταξιδέψει και να δει τον κόσμο με τη δική της ματιά. Κατάφερε να νικήσει τoυς φόβους της για να βρει τη δική της αλήθεια. Άφησε πίσω της τα πλούτη και χωρίς κανένα υλικό εφόδιο, εκτός από την τέχνη της να ράβει παπλώματα που την έμαθε από την μοδίστρα του παλατιού που την ερμηνεύει η υπέροχη Άννα Φιλιππάκη, αποχαιρέτησε την παλιά της ζωή και ρίχτηκε στο άγνωστο. Άφησε την ανεμελιά και το βόλεμα και βρέθηκε στον αληθινό κόσμο. Η δυστυχία και η φτώχια που συνάντησε στο δρόμο της την συγκίνησαν, η αγάπη και η συμπόνια που της έδειξαν οι άνθρωποι που δεν είχαν φαγητό η στέγη για να ζήσουν μαλάκωσε την ψυχή της και τότε η παλιά της ζωή της φάνηκε ανούσια και αποφάσισε να μην ξαναγυρίσει ποτέ στο παλάτι. Από τότε ζούσε στα βουνά και έραβε ένα πάπλωμα κάθε μέρα. Το βράδυ κατέβαινε στην πόλη και σκέπαζε κάποιον φτωχό που κοιμόταν. Η φήμη για τα μαγικά αυτά παπλώματα που προστάτευαν τους φτωχούς έφτασε κάποια στιγμή σε έναν άπληστο βασιλιά. Ρόλος γεμάτος κωμικές, χορευτικές και τραγουδιστικές εκπλήξεις, που ερμηνεύεται θαυμάσια από τον Σωκράτη Μαιδώνη. Ο άπληστος και μοναχικός βασιλιάς μάζευε διαρκώς δώρα αλλά ήταν δυστυχής και ανικανοποίητος. Θέλησε τότε να πάρει ένα πάπλωμα για δικό του. Η παπλωματού υποσχέθηκε να του το χαρίσει με την προϋπόθεση να χαρίσει κι εκείνος όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς. Μετά από περιπέτειες και ανατροπές ο άπληστος βασιλιάς αποφασίζει να αποχωριστεί όλα του τα δώρα κι έτσι με έκπληξη ανακάλυψε την σημασία της προσφοράς και πως μόνο αυτή φέρνει τη γαλήνη και την ευτυχία.
Τι σας συγκίνησε και επιλέξατε αυτό το έργο;
Πάντα στη ζωή μου με συγκινούσε η καλοσύνη και η γενναιοδωρία. Πιστεύω πως δεν έχουν λόγο ύπαρξης οι άνθρωποι αν δεν μετουσιώσουν τα έμφυτα άγρια ένστικτα, εγωισμούς και επιθυμίες σε κάτι ευγενέστερο, λεπτότερο. Με θλίβει να βλέπω παιδιά να χάνονται στον κόσμο του ιντερνέτ χωρίς χώρο και χρόνο στην ψυχή τους για κοινωνική προσφορά και για ουσιαστική επικοινωνία. Νομίζω πως το έργο επέλεξε εμάς για να τους το θυμίσουμε.
Στο έργο οι πλούσιοι ηθελημένα γίνονται φτωχοί και βιώνουν τη χαρά της προσφοράς... Είναι εφικτή μια τέτοια θέση;
Εξαρτάται τι επιλέγουμε. Να είμαστε εξωτερικά πλούσιοι και ανικανοποίητοι, ή εσωτερικά πλούσιοι και ολοκληρωμένοι. Βέβαια το ένα δεν αποκλείει το άλλο, αλλά συνήθως πρέπει πρώτα να επιλέξουμε να γνωρίσουμε το μονοπάτι που οδηγεί στην προσφορά και μέσω αυτής στην ολοκλήρωση. Όπως είπαμε και παραπάνω είναι επιλογή μας να διασχίσουμε αυτό το διαφορετικό και ίσως δύσκολο δρόμο, τον λίγο πιο ψαγμένο και τον λιγότερο ταξιδεμένο.
Γιατί είναι σημαντικό να προσφέρουμε; Νιώθουμε καταρχάς εμείς οι ίδιοι καλύτεροι;
Η ευτυχία που νιώθουμε όταν προσφέρουμε δεν είναι κάτι που περιγράφεται θεωρητικά. Είναι μια προσωπική εμπειρία που μας αλλάζει τη ζωή ,αν είμαστε σε εγρήγορση να δούμε την ευεργετική της αξία.
Τι κάνει ξεχωριστή αυτή την Παπλωματού;
Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις μια ομάδα σπουδαίων καλλιτεχνών να εκπέμπουν ένα απαράμιλλο ΦΩΣ καθώς ερμηνεύουν χορεύουν και τραγουδούν αυτά τα υπέροχα νοήματα που τα βρίσκει κανείς μόνο στις πνευματικές διδασκαλίες μεγάλων σοφών. Αυτά δε μέσα από πολύ χιούμορ, χαρά, χρώμα και μαγεία, χορό και μουσική. Τους ευχαριστώ που υπηρετούν αυτά τα νοήματα με τέτοια λεπτότητα. Είναι σπάνιο.
Ανεβάζετε ένα μιούζικαλ με πολυπληθή θίασο σε δύσκολες εποχές. ... Είναι ρίσκο;
Και η Παπλωματού όταν βγήκε έξω από τα τείχη της πόλης το έκανε με δικό της ρίσκο. Το ρίσκο του αγνώστου. Εγώ βγήκα από τα τείχη της δικής μου ασφάλειας για να μεταδώσω με προσωπική υπέρβαση τα βαθιά νοήματα αυτού του έργου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο… με γενναιοδωρία. Ποιος άλλος τρόπος υπάρχει αλήθεια για να υπηρετεί κανείς την τέχνη;
Περνάμε δύσκολες στιγμές στη χώρα. Ποιος ο ρόλος του πολιτισμού σήμερα και ποια η δική σας θέση για τα όσα συμβαίνουν;
Υπήρξαμε και εμείς άπληστοι σαν τον άπληστο βασιλιά της Παπλωματούς. Για πολλά χρόνια δεν θέλαμε να δούμε την αλήθεια για τον χαρακτήρα μας, σαν Έλληνες και σαν πολίτες. Υπήρχε πολύ βόλεμα, Πιστεύαμε χωρίς να ερευνάμε. Ο εύκολος τρόπος ζωής, μας καθησύχαζε. Ξοδεύαμε χρήμα που δεν είχαμε, και ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ζούσαμε σαν να μην υπήρχε αύριο. κάτω από τον ήλιο της υπέροχης πατρίδας μας. Και τώρα το αύριο είναι άγνωστο και δύσκολο και επικίνδυνο και φοβούμαι πως ο ήλιος δύσκολα θα μας ζεστάνει τον επόμενο χειμώνα. Ο εγωισμός μας, ο παρορμητισμός μας με τρομάζει. Αλλά θα μάθουμε. Πάντα μαθαίνουμε … Εκτός αν δεν μάθουμε. Λίγοι ή πολλοί από μας, θα υπηρετήσουμε με ιδρώτα και αίμα την τέχνη μας, βάζοντας ένα λιθαράκι πολιτισμού στο χάος των καινούριων δεδομένων. Αυτή θα είναι η δική μας προσφορά: μια απαλή ενθύμηση του πάλαι ποτέ σπουδαίου Ελληνικού πολιτισμού.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015
Α.Κ.
