Συνέντευξη στη Σεμίνα Διγενή
-Σε θεωρώ από τις πιο ενδιαφέρουσες ηθοποιούς της γενιάς σου.
Πώς σχολιάζεις, αυτό που λέει ο Γ. Κιμούλης, ότι αν αρνιόσουν το ρόλο, θα επέλεγε άλλο έργο;
Σ´ευχαριστω πολύ, τα καλά σου λόγια, έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα. Αισθάνομαι κολακευμένη γιατί είναι ρόλος πολύπλοκος και εξαιρετικά ενδιαφέρων, αλλά θα ήθελα η οποιαδήποτε ομοιότητά μου με την Κάτια, να είναι " καθαρά συμπτωματική", Οχι ότι είναι ο Ριχάρδος ο Γ, αλλά θα μπορούσε όταν μεγαλώσει να γίνει.Το ότι ο Γιώργος, για έναν τέτοιο χαρακτήρα σκέφτηκε μόνον εμένα αν και κολακευτικό, είναι κάπωs ανησυχητικό.
- Κάποτε -πριν χρόνια- του ζήτησες τη βοήθειά του, να βγείς στο θέατρο. Θυμάσαι τη σκηνή;
Θυμάμαι ότι ντρεπόμουν που τον ενοχλούσα, μετα απο μια δύσκολη παράσταση . Ήμουν στο 3ο έτος της σχολής και απαισιόδοξη για το μέλλον. Ο Γιώργος με καθησυχασε λέγοντας, ότι όλα θα πάνε καλά και κάπως έτσι, μετα απο μια ζεστή χειραψία, τσουπ βρέθηκα έξω απο το θέατρο ελπίζοντας με ολη μου τη ψυχή, να έχει κληρονομικό χάρισμα και να βλέπει το μέλλον.
- Υποδύεσαι μια τηλεοπτική σταρ από την οποία ένας μάλλον ξεπεσμένος δημοσιογράφος, ζητά συνέντευξη. Ποιά στοιχεία σε βοήθησαν στη μελέτη του ρόλου;
Η φαντασία μου και το ίδιο το κείμενο. Οι τηλεοπτικές σταρ που δίνουν αφειδώς συνεντεύξεις, δε θα μπορούσαν να με βοηθήσουν γιατί είναι γλυκιές, προσηνείς και βαρετές, σε αντίθεση με την Κάτια, που μόλις στη τριτη - ερώτηση του δημοσιογράφου, σταματάει τη συνέντευξη, αφου πρώτα τον "στολίσει" με τα κατάλληλα επίθετα..
-Αυτή η τυχαία συνάντηση, φέρνει αντιμέτωπους δυο κόσμους με διαφορετικές αντιλήψεις, αισθητική, αξιακούς κώδικες, γενιές. Υπάρχει περίπτωση συννενόησης;
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει.Μονο αν ο νεώτερος της παρέας προσποιηθει ότι θαυμάζει τον μεγαλύτερο και αποφασίσει να υπομείνει τεράστιους μονολόγους, όπως γίνεται κάποια στιγμη στο έργο, μπορεί το πράγμα να λήξει αναίμακτα,έστω..Υπαρχουν στη ζωη μας άνθρωποι σαν τον Πητερ όπου αυτιστικά σχεδόν, εμμένουν στο Εγω τους, αδιαφορώντας ,γιαυτα που ένας νεώτερος έχει να πει. Οπότε η οποια ουσιαστικη επικοινωνία μεταξύ τους ειναι απλώς καταδικασμένη
- Από τη δική μου εμπειρία στο χώρο των πραγματικών συνεντεύξεων, δεν προκύπτει, ότι αυτοί οι δύο κόσμοι συναντιούνται ποτέ, ουσιαστικά. Αντίθετα υποψιάζομαι ότι η διαρκής σύγκρουση και εκμετάλλευση, τους..''τρέφει''. Εσύ -από την άλλη πλευρά της συνέντευξης- τι πιστεύεις;
Συμφων'ω απολύτως μαζί σου, συμβαίνει αυτό που λες.
- Αν ήσουν στη θέση του δημοσιογράφου, με ποιό θέμα ή πρόσωπο θα επέλεγες ν ασχοληθείς σήμερα;
Πλήρης σύγχυση, Δεν μπορω να καταλάβω, αν είμαστε ήδη σε χρεοκοπία ή εφόσον όλα δείχνουν ότι είμαστε, αν θα ήταν καλύτερα να επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα, διαβαζω έγκριτους ξένους οικονομικούς αναλυτές και οι γνώμες διίστανται.. Θα ήθελα να καταλάβω ποιος ο ρόλος της Εκκλησίας και της περιουσίας της, σε μια χώρα που αιμορραγεί.Τα υπόλοιπα τα αφήνω επάνω σας.
-Είναι αλήθεια ότι η διαρκής ενασχόληση του Γ. Κιμούλη με τον Κ. Μαρκουλάκη, (αλλά και η υπέρμετρη τρυφερότητα, που επιδεικνύουν και οι δύο πλευρές) σ έχει φέρει στα όριά σου;
Εχω πάρει τα μέτρα μου. Ξήλωσα απο το καμαρίνι μου, ότι θύμιζε τον Μαρκουλάκη και σιωπώ σε κάθε αναφορά στο όνομα του,που ξεκινά με τη φράση " θυμάμαι ότι με τον Κωνσταντίνο μου, κάναμε κ.τ.λ" ειπωμένη απο τον Γιώργο με μάτια γεμάτα νοσταλγία. Ίσως να φέρω και παπά να μας διαβάσει, το σκέφτομαι σοβαρά .
Real News
