Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΓΙΑ ΛΟΥΚΟ «Όποιος σκέφτηκε να μην ανανεώσει τη θητεία του Λούκου-που δεν είναι φίλος μου-ή κρετίνος είναι, ή παρανοϊκός, ή ζει σε άλλη χώρα».
ΓΙΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ «Αν δεν έχουμε αλλοτριωθεί τελείως ας πετάξουμε στα σκουπίδια αυτά τα αποβράσματα. Δεν είναι μονάχα γραφικοί είναι επικίνδυνοι».
ΓΙΑ ΚΑΚΛΕΑ «Άλλαξα όπως όφειλα απ’τα χρόνια του Παγοποιείου, γιατί έζησα όπως ήθελα!».
Ο αιρετικός, αιχμηρός και πάντα ροκ Γιάννης Κακλέας μιλά για όλα στο onlytheater!
-Λίγο μετά τον θεατρικό μαραθώνιό σου στο Πειραιώς 260 πες μου πώς αισθάνθηκες που πέτυχε το «στοίχημα» που ήταν παράτολμο. Το πίστευες ότι θα αγκαλιαστεί με τόση θέρμη και από το κοινό αλλά και τους «ειδήμονες» ή όχι;
- Όταν σκηνοθετείς μια παράσταση πάντα περιμένεις να συμβεί το θαύμα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν μια πειραματική παράσταση που ξεκινούσε από την δική μας επιθυμία να δοκιμάσουμε τα όρια μας. Να ζήσουμε ένα μετα-θεατρικό γεγονός και αν ο κάποιος ήθελε να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία τόσο το καλύτερο.Έτσι απελευθερωμένοι από το άγχος της επιτυχίας ή της αποτυχίας στήθηκε μια παράσταση με οδηγό τον Μπέκετ που τελικά φαίνεται, ότι σαν εγχείρημα μεγάλης διάρκειας αλλά και υφολογικής έρευνας είχε ενδιαφέρον και ο κόσμος και η κριτική το αγκάλιασε απρόσμενα θερμά.
-Πες μου τα συναισθήματά σου για αυτό το 24ωρο που πέρασες. Απ’την αρχή ως το τέλος
-Έκσταση. Αυτή είναι η λέξη. Όταν ξεκινήσαμε ήταν ένα ταξίδι που δεν ήξερες που θα καταλήξει! Είκοσι τέσσερις ώρες παράστασης είναι πολλές-πιστέψτε με! Κι εγώ δεν ήμουν θεατής της σκηνοθεσίας μου. Όλη η παράσταση είχε στηθεί ως ένας δομημένος αυτοσχεδιασμός και για 24 ώρες ζωντανά , έλεγα εγώ τα λόγια στους ηθοποιούς με in ear, αυτοσχεδίαζα μαζί τους την κίνηση, οδηγούσα 30 εθελοντές ηθοποιούς, έδινα οδηγίες στον φωτιστή, τον μουσικό που έπαιζε live, στους χορευτές, και έλεγχα τον ρυθμό της παράστασης. Καταλαβαίνετε ότι μετά από τις πρώτες 6 ώρες , όλο το 24ωρο κύλησε σαν ένα εκστατικό όνειρο. Όταν τελείωσε ήμουν σαν σε όνειρο και πολύ ευτυχισμένος!
-Ο Λούκος πολεμήθηκε πολύ άγρια. Ποια είναι η άποψή σου για το έργο που προσφέρει και ποια για τα πυρά, τα ανελέητα πυρά που δέχτηκε;
Ο Λούκος δεν είναι φίλος μου! Αλλά έλεος! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει αν δεν παραδεχτούμε ότι αναβάθμισε το Φεστιβάλ, δημιουργώντας τον πυρήνα της Πειραιώς, άνοιξε το φεστιβάλ στους νέους και κάλεσε εξαιρετικούς θιάσους του εξωτερικού. Μπορεί να έχει τα κολλήματα του και τις προτιμήσεις του αλλά ποιος δεν τις έχει. Νobody is perfect anyway! Όποιος όμως σκέφτηκε να μην ανανεώσει την θητεία του είναι ή κρετίνος ή παρανοϊκός ή ζει σε άλλη χώρα!
-Από το Πειραιώς 260 στο Αλίκη με το «Ψύλλοι στα αφτιά», από εκεί στο θέατρο Παλλάς για την επανάληψη των «Δαιμόνων» σου και μετά στο Αποθήκη για το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» και πίσω στο Παλλάς για το «Σιρανό». Πιστεύεις στις «ταμπέλες» εμπορικό-ποιοτικό-εναλλακτικό κλπ;
-Οι δικές μου οι επιρροές είναι της Αγγλικής σχολής. Εκεί σπούδασα, αυτό το θέατρο αγαπάω. Εκεί μόνο οι καλές δουλειές εκτιμούνται. Όχι οι ιδέες , ούτε οι προθέσεις. Εκεί σκηνοθέτες τεράστιοι , σκηνοθετούν Σαίξπηρ ,μιουζικάλ ροκ και ποπ αστέρες και αυτό που μετράει είναι η ποιότητα της δουλειάς τους και τίποτε άλλο.
-Ο «ροκ» Κακλέας είναι πιο… μέσα στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι»;
-Αγάπες είναι αυτές. Το Κουρδιστό πορτοκάλι είναι έργο δυναμίτης! Είναι δυνατόν να μην σε συνεπάρει;
-Έχω μάθει ότι θα έχει πολύ βία, άγριες σκηνές. Μια βία που πια πρωταγωνιστεί γύρω μας!
-Ναι , είναι ένα βίαιο έργο όσο και πολιτικό. Το έργο μέσα από την βία θίγει ένα πολύ σημαντικό θέμα : Την αιώνια πάλη του καλού και του κακού τα όρια της Δημοκρατίας,την ηθική της επιστήμης και πάνω απ΄όλα την ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου να είναι ότι επιθυμεί και να ζει και ποιος θέτει τα όρια. Δύσκολα θέματα και διαχρονικά.
-Τις προάλλες μαχαίρωσαν έναν άντρα στην μέση του δρόμου απ’την Χρυσή Αυγή. Έχουμε να κάνουμε με το απόλυτο Αυγό του Φιδιού, λες;
-Σαν να είναι η μοίρα να πρέπει να θυσιαστεί ένας άνθρωπος για να συνειδητοποιήσουμε τον τρομαχτικό κίνδυνο του Φασισμού. Αν δεν έχουμε αλλοτριωθεί τελείως ας πετάξουμε στα σκουπίδια αυτά τα αποβράσματα. Δεν είναι γραφικοί είναι επικίνδυνοι.
-Πόσο σε τρομάζει όλο αυτό το σκηνικό;
-Είναι σαν να ζω έναν εφιάλτη. Ποιός όμως επέτρεψε να δημιουργηθεί αυτό το τοπίο; Ποιο σύστημα εκμεταλλεύτηκε την χωρίς έλεγχο είσοδο τόσων οικονομικών μεταναστών; Ποιος κερδίζει από αυτή την κατάσταση; Ποιος καλλιεργεί τον φόβο και κλείνει τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Όλοι κάνουμε τις αθώες περιστερές αλλά ο Φασισμός βρίσκει έδαφος στην διαφθορά του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος ,την ηθική εξαθλίωση και τον φόβο.
-Αργότερα θα κάνεις ένα ρομαντικό παραμύθι,το «Σιρανό».Έχουμε ανάγκη να το σκάμε μέσα από παραμύθια έτσι που έχει αγριέψει η κατάσταση;
-Ο Σιρανό είναι μια ιστορία για τον Έρωτα , τον υπέρτατο Δαίμονα της ψυχής μας. Να αγαπάς μέχρι θανάτου και να μην μπορείς να γευθείς τον έρωτα σου. Να είσαι τόσο ερωτευμένος που να θυσιάζεσαι για τον άνθρωπο σου! Για μένα αυτό δεν είναι παραμύθι , είναι η ουσία της ύπαρξης μας.
-Πόσο σου λείπει το Παγοποιείο του Φιξ;
- Όταν σκέφτομαι την εποχή του Παγοποιείο του Φιξ θυμώνω . Θυμώνω και την εμμονή του Φασιστικού κράτους να γκρεμίσει μια εστία πολιτισμού σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας και να μην δέχεται με τίποτε τον συνδυασμό ενός πάρκου με ένα θεατρικό χώρο που τόσο πολύ στήριξε η νεολαία. Θυμώνω γιατί σκέφτομαι ότι η σύγχρονη ιστορία μας είναι γεμάτη από χαμένες ευκαιρίες άνθησης και ανάπτυξης ενός δυναμικού πολιτισμού.
-Τι άλλαξε στον Γιάννη που γνώρισα τότε στο Παγοποιείο, στον Γιάννη του σήμερα;
-Άλλαξα όπως όφειλα , γιατί έζησα όπως ήθελα.
INFO
-Οι «Δαίμονές» του επανέρχονται στο «Παλλάς» για περιορισμένες μόνο παραστάσεις από τις 9 Οκτωβρίου-με τους Βίσση, Παπούλια, Πετράκη- και μια μέρα μετά ξεκινούν στο θέατρο «Αλίκη» οι «Ψύλλοι στα αφτιά»του με τους Σταυροπούλου, Χατζηπαναγιώτη, Αδαμάκη, Αποστολάκη κλπ. Η σκυτάλη θα δοθεί στο «Κουρδιστό πορτοκάλι» που ετοιμάζει για το «Αποθήκη» με πρωταγωνιστή τον Άρη Σερβετάλη, ενώ μέσα στη σεζόν θα δούμε στο «Παλλάς» και τον «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» του με τους Χαραλαμπόπουλο-Καρύδη-Πουλάκη.
