Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Πρόβες εντατικές στο «Κοτοπούλη-Ρεξ» του Εθνικού Θεάτρο για τη «Γειτονιά των αγγέλων» και ο Κώστας Τσιάνος πυρπολείται με μια ερώτησή μου για τον πόλεμο που δέχεται ο Σωτήρης Χατζάκης που ανέλαβε τη διεύθυνσή του. «Αυτό θα τον φάει τον Έλληνα, ο Έλληνας τον Έλληνα! Τον θυμάσαι τον στίχο αυτό; Ίδιον του Έλληνα να πετάει πυρά. Κάτσε να δεις πρώτα τι θα κάνει και μετά κρίνε. Τον στήνουν στον τοίχο-πόσο άγριο είναι αυτό. Πριν καν ανακοινωθεί ότι αναλαμβάνει την διεύθυνση του Εθνικού, άρχισαν να πυροβολούν. Σχεδιάζει, καταστρώνει, οργανώνει-έχει σκληρό αγώνα να δώσει και δη με ελάχιστα χρήματα. Θα στο πω ξανά όμως: ας περιμένουν να δούνε αυτό το παζλ που στήνει και μετά ας τον κρίνουν. Αλλά το να κρίνεις πριν δεις, είναι πολύ ύποπτο». Πυρά έντονα δεχόταν και ο Νίκος Κούρκουλος όταν ήταν στο τιμόνι του Εθνικού,του λέω και…παίρνει φωτιά!
«Μόνο πυρά δεχόταν-μόνο!Ασταμάτητα πυρά για όλα. Γιατί άνοιξε τις πόρτες του Εθνικού σε όλο τον κόσμο, γιατί γκρέμισε το άντρο των ηθοποιών –δημοσίων υπαλλήλων με την κακή την έννοια, γιατί τόλμησε να επιλέξει να παιχτούν σ’αυτό οι κομμένοι Ψαθάς, Σακελλάριος, Γιαννακόπουλος, γιατί πήρε τους Ρέππα και Παπαθανασίου-κι ας γέμιζε το θέατρο για δύο χρόνια με την εξαιρετική παράστασή τους-, γιατί κάναμε με τον Φιλιππίδη και τον Μπέζο τους Μακρυκωσταίους, που επίσης έσπασαν πόρτες. Πυρά, πυρά, πυρά. Δεν σταμάτησε να δέχεται επιθέσεις στιγμή. Κι ήταν τόσο ακριβό πλάσμα. Μαχητής. Από τότε που ήταν ο απόλυτος σταρ-γιατί ήταν ο καλύτερος-και παράλληλα στο θέατρο ανέβαζε κλασικά έργα. Τους ενοχλούσε και αυτό. Κοίτα τι έκανε όταν ήταν στο Εθνικό: έφερε κόσμο,άνοιξε τις πόρτες του, δεν έκανε διακρίσεις ρατσιστικές, ήταν ανοιχτόμυαλος, έστηνε απ’τη μια το Βίρα τις άγκυρες στο Ρεξ και απ’την άλλη την Πειραματική Σκηνή, τον Άδειο Χώρο για πιο εναλλακτικές δουλειές, έφτιαξε το Παιδικό Στέκι, πάσχισε για να ανακαινιστεί το κτίριο Τσίλερ και έβρισκε μόνο εμπόδια και χολή. Φιλαράκο, μου έλεγε,ε γώ δεν θα πεθάνω αν δεν ανοίξει πάλι αυτό το θέατρο. Δεν πρόλαβε. Ήταν σπουδαίος σε όλα του. Και στην αντοχή του. Άντεξε πολλά και ήταν παλικαράς πραγματικός! Η παράστασή μας στον Νίκο είναι αφιερωμένη-εκείνος πρωταγωνίστησε στο πρώτο του ανέβασμα στο θέατρο αυτό πριν πενήντα χρόνια. Στον σπουδαίο Κούρκουλο, τον υπέροχο Νίκο που ήταν φίλος-ψυχής…».
Πλάι μας γίνονται σκηνές απ’την γερή «Γειτονιά των αγγέλων» με τους Μαρίνα Ασλάνογλου και Νίκο Ψαρρά,τον Ταξιάρχη Χάνο, τον Χρήστο Νίνη, την Ελένη Ουζουνίδου ,τον Βασίλη Ευταξόπουλο, τον Ζαχαρία Καρούνη, τον Χάρη Τζωρτζάκη… Στο πιάνο ο Παναγιώτης Τσεβάς. Βλέπω υγρά τα μάτια του Τσιάνου. «Για καιρό δεν μπορούσα ούτε να πλησιάσω στην Αγίου Κωνσταντίνου- μου λείπει ο Νίκος πολύ…». Του αλλάζω μέσα σε λίγα λεπτά την διάθεση, γυρίζοντας την κουβέντα στον Ξαρχάκο και την αποχώρησή του απ’το ΔΣ του Εθνικού επειδή θα κάνουν δουλειά σ’αυτό ο Φιλιππίδης με τον Λαζόπουλο! Πυρπολείται ξανά. «Γραφικότητες τα βρίσκω αυτά, γραφικότητες… Ο Πέτρος όταν κάναμε τρεις παραγωγές σ’αυτό, έφερνε ορδές κόσμου και ξαφνικά δεν χωράει στην λογική ποιανού; Υπάρχουν πολλοί άλλοι τόσο σημαντικοί ηθοποιοί ανά τον κόσμο;Όχι! Απ’την άλλη,δεν…ταιριάζει σε αυτό ο Λάκης; Που είναι τόσο εμπνευσμένος δημιουργός;Δεν χωράνε αυτοί και χωράνε διάφοροι χορογράφοι που γίνονται σκηνοθέτες και στην Επίδαυρο; Θα τρελαθούμε εντελώς; Ο Χατζάκης τους θέλει στο Εθνικό όλους τους ταλαντούχους από όποιο χώρο και να προέρχονται…Είτε είναι ο Μαστοράκης, είτε ο Λαζόπουλος!Και πολύ σωστά κάνει. Τέλος».
Πίνει μια γουλιά ουίσκι, γυρίζει στην πρόβα του, δείχνει στους ηθοποιούς τους αυτό που θέλει και χορεύει μαζί τους, αστειεύεται, διορθώνει, τονίζει, προσθέτει, αφαιρεί. Στον επόμενο τόνο, πρεμιέρα. Η Γειτονιά του -με happy end- ανεβαίνει στις 25/10.
