Συνέντευξη στον ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Ο Βογιατζής και ο Καβάφης. Ο Μπόρκμαν και η Σούγκαρ. Ο Κιμούλης και η Μακρυπούλια. Η Αλίκη και η Μαρινέλλα. Το Facebook και οι Απώλειες. Ο έρωτας και η ζωή. Εξομολογητικός όσο σπάνια, σπαρακτικός μα και σπαρταριστός, ο Σταμάτης Φασουλής μιλά στο onlytheater.gr για όλα. Απο καρδιάς.
ΜΠΟΡΚΜΑΝ-ΣΟΥΓΚΑΡ. «Χωρίς το ένα, δεν μπορώ να αντέξω το άλλο. Δεν μπορώ ούτε την πολύ ελαφράδα, ούτε την πολύ σοβαρότητα. Θέλω το ένα να συμπληρώνει το άλλο. Κι επειδή πια στενεύει ο κλοιός του χρόνου και δεν προλαβαίνω να κάνω όλα όσα θέλω, κάνω μαζί διάφορα και διαφορετικά πράγματα που με γοητεύουν με τον δικό του τρόπο το καθένα. Πως το λένε τα νέα παιδιά; Στον σκληρό μου δίσκο -τέτοιους δεν έχουν τα i.pad τους και τα pc τους; -έχω πολλά έργα που θέλω να ανεβάσω-θέλω να προλάβω να ανεβάσω. Ήθελα και τον Μπόρκμαν-πόσο δε με τον Κιμούλη στον ομώνυμο ρόλο που μας συνδέει σχέση ζωής-, ήθελα και το Sugar-λίγη ροζ άχνη να γλυκάνει τον πόνο και τη μαυρίλα που ζούμε. Είμαι μεταξύ ζωής και θεάτρου πάντα [σ.σ.αυτός είναι ο τίτλος μας, Σταμάτη] Βιώνω πράγματα στη ζωή μου και λέω εκείνη την ώρα «ωραίο θα ήταν αυτό στο θέατρο!». Το ίδιο και στην πρόβα ή την παράσταση. «Αυτό,το θέλω να το βάλω στην ζωή μου!». Υπήρχε στον σκληρό μου δίσκο ο Μπόρκμαν. Ετοιμαζόταν το «Χορν» κι έλεγα στον Τάσο Παπανδρέου που το έφτιαξε και το φρόντισε σαν να ήταν παιδί του, θέλω μεγάφωνα-κι ένα στο ταβάνι. Μα τι θα το κάνεις εκεί,με ρώταγε. Πες ότι θα ανεβάζω τον Μπόρκμαν κάποτε, πως θα ακούγονται από πάνω τα βήματά του; Τώρα τα βήματα ακούγονται.
ΚΙΜΟΥΛΗΣ. «Το ’75 τον γνώρισα. Μαθητή στη δραματική σχολή .Με ενδιέφερε πάντα η γνώμη του. Δεν έβλεπα την ώρα να δουλέψουμε ξανά μαζί. Κάνει σπουδαία δουλειά στο Μπόρκμαν!
Θέλω πολύ να παίξουμε ξανά μαζί. Το λαχταρώ.
ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑ. Είμαι υποχείριο της γοητείας της, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός και δεν θέλω και να είμαι!Την λατρεύω, είναι υπέροχη. Δεν είναι μόνο όμορφη.Έχει νακ-έχει πολύ φως.
Δουλεύει σκληρά. Με μεγάλη σοβαρότητα...
«Έδεσε» εξαιρετικά με τους αγαπημένους μου Ζουγανέλλη-Αθερίδη κι όλοι μαζί υποκλινόμαστε στην ενέργεια και το πάθος του Κώστα Βουτσά!
ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ. «Το σνομπάριζα αρκούντως. Μόνο η Αλίκη μου έλεγε: να τα βλέπεις γιατί εσύ αυτά θα κάνεις! Πήγαινα και εγώ στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη μαζί της. Δεν τρελαινόμουν, αλλά δεν σου κρύβω πως μαγεύτηκα με τρία-τέσσερα από αυτά.
Το Sunset Boulevard, την Evita, το Chicago και το West Side Story που το έκανα μετά. Στη διαδρομή τα αγάπησα. «Γιατί εσύ αυτά θα κάνεις» [σιωπά].
ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ. Την σκηνοθέτησα μια μόνο φορά στην «Τζούλια» το’80. Όταν πέρασαν τα χρόνια και γίναμε φίλοι της είπα«για να μείνουμε φίλοι, μην ξαναδουλέψουμε μαζί, γιατί σ’αγαπώ πολύ! Και όντως την αγαπούσα-δεν ήθελα να το χάσω αυτό για μια δουλειά. Γιατί το ήξερα ότι στη δουλειά δεν θα τα βρούμε. Και δεν ξαναδουλέψαμε.
Κάποια στιγμή ήθελε να κάνουμε τους μαθητές στο εξαιρετικό μιούζικαλ Baby In Arms που είχαν κάνει ο Μίκι Ρούνεϊ με τη Τζούντι Γκάρλαντ.Θα ήταν όμορφα. Δεν το κάναμε. Την αγαπούσα πολύ.
ΑΠΩΛΕΙΕΣ. Είμαι ανίκανος-πλήρως ατάλαντος να διαχειριστώ τις απώλειες των ανθρώπων που με έχουν ζεστάνει... Αγγούρι-ατάλαντος φρικτά!
Η μητέρα μου έχει φύγει δέκα χρόνια τώρα. Στην επέτειο-δεν το λέω μνημόσυνο, δεν το μπορώ...- σηκώθηκα να πάω στην τελετή, έκανα 39 πυρετό, ανέβηκε η πίεσή μου εκεί που δεν έφτασε ποτέ...
Δεν πήγα-δεν μπορούσα. Μου ήταν ασήκωτο...
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ. «Θυμάμαι με πόση όρεξη μας είχε πει ναι, όταν πήγαμε με την Άννα να του πούμε να παίξει στην Ελεύθερη Σκηνή. Κι έπειτα θυμάμαι πρόβες και στιγμές ακριβές μαζί του στην σκηνή και πίσω απ’αυτή. Δεν τέλειωναν όλα με το που έπεφτε η αυλαία τότε. Ήμασταν μια παρέα-απ’τα καμαρίνια στις εξόδους, στα σπίτια, στις χαρές και τις πίκρες μας. Είχαμε τη Δευτέρα αργία αλλά πηγαίναμε όλοι μαζί στα Λεγρενά σε ένα παλιό σπίτι, ένα γκρέμι χωρίς σκεπή-θυμάμαι σκούπιζαν ο Κιμούλης με τον Λευτέρη για να το κάνουν σπίτι κι έπειτα βουτούσαμε στη θάλασσα Απ’τα ωραιότερα καλοκαίρια της ζωής μου, της ζωής μας... Πήγαινα και τον έβλεπα,ερχόταν και αυτός πάντα. Άνοιξε δρόμους, διέπλασε κοινό και έριξε φως σε σκοτάδια,δίδαξε ήθος και ποίηση κι είναι πολλοί οι «μαθητές» του που «πλούτισαν» κι έμαθαν απ’αυτόν. Λείπει πολύ. Λείπει όσο λίγοι.
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ. «Δεν σκοτωθήκαμε παιδιά, είστε τρελοί; Βγαίνουμε, μιλάμε, αγαπιόμαστε πάντα. Το ότι δεν κάνουμε μαζί την ζωή της Βέμπο έχει να κάνει με το ότι δεν προλάβαινα. Έτσι λένε; Ότι... σκοτωθήκαμε. Μα είναι δυνατόν; Πόσο ηλίθιοι!».
ΕΡΩΤΑΣ. «Είμαι ερωτευμένος χρόνια. Πολλά χρόνια τώρα. Ένας έρωτας που μου προσφέρει ασφάλεια. Ασφάλεια που έχει άρωμα όμως,όχι ασφάλεια ζωής! Όσο για το πιστός. Είναι ωραίο να φλερτάρεις-μ’αρέσει το φλερτ: άντρες,γυναίκες γάτες, ακόμα κι ένα λεωφορείο. Μ’αρέσει το φλερτ.
ΚΑΒΑΦΗΣ. «Πως είδα τους στίχους του Καβάφη στα λεωφορεία; Αγνώριστους! Τις περισσότερες πολλές φορές νόμιζα ότι ήταν αηδίες που είχε γράψει ο οδηγός! [γέλια]. Ο Καβάφης είναι τόσο περιεκτικός που κάθε λέξη του είναι μια ιστορία απ’ την στιγμή που μπαίνει δίπλα σε μια άλλη...
Όταν τις ξεδοντιάζεις είναι κάτι σαν απόσπασμα τηλεγραφήματος. Δεν είναι ωραίο πράγμα...Είναι μεγάλη ιστορία ο Καβάφης για να τον κολλήσεις στον τοίχο. Αυτός θα σε κολλήσει-κι αυτό έγινε...»
FACEBOOK. «Μ’αρέσει να ενημερώνομαι απ’το internet για αυτά που με αφορούν-κριτικές για τις παραστάσεις του Λονδίνου κλπ-αλλά να μπω στο facebook να δω τι λέει ο αρχιδάμπουρας της γειτονιάς για τον Καβάφη, όχι! Μια και μιλάμε για τον Μεγάλο Ποιητή όμως να σου πω το ποίημα του που με αντιπροσωπεύει και με διώχνει απ’ την ιντερνετική κοινωνία «Αν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω- που στην μεγάλη πρόσθεση [την πρόσθεση των που μισώ] που έχει ωραίους αριθμούς, δεν είμ’εγώ εκεί,απ’τις πολλές μονάδες μια.Μες στ’ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’αρκεί!». Ας κλείσουμε μ’αυτό...
-Ο Σταμάτης Φασουλής σκηνοθέτησε φέτος το «Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν» του Ερρίκου Ίψεν που παίζεται στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» με τους Γιώργο Κιμούλη, Σμαράγδα Σμυρναίου, Πέμη Ζούνη και το «Sugar-μερικοί το προτιμούν καυτό» που παίζεται στο «Παλλάς» με τους Γιάννη Ζουγανέλλη, Θοδωρή Αθερίδη, Ζέτα Μακρυπούλια, Κώστα Βουτσά.
