Στην οδό Ευμολπιδών 45 στο Γκάζι, πρόκειται να ξετυλιχτει από τις 17 του μήνα, η πιο συναρπαστική ιστορία μυστηρίου, που εμπλέκει δύο νέους, κάτω από την κατάρα του κοινού ονόματός τους :"Αρμαντέιλ". Όλα ξεκινούν από μια διαθήκη;
Ακριβώς. Μια αλλόκοτη διαθήκη που αφήνει ένας ετοιμοθάνατος πατέρας στο γιο του, στην οποία του εξομολογείται το έγκλημα που διέπραξε όταν ήταν νέος και το οποίο είχε μείνει ατιμώρητο. Η δεισιδαιμονία του τον κάνει να πιστεύει ότι ο γιος του θα πληρώσει για το έγκλημά του και του δίνει ευχή και κατάρα να μην συναντήσει ποτέ τον συνονόματο γιο του άντρα που σκότωσε. Από 'κει και πέρα η μοίρα θα παίξει το ολέθριο διαβολικό της έργο. Οι ζωές όλων των ανθρώπων, που πήραν μέρος σ' εκείνη την παλιά ιστορία και ιδιαίτερα μιας μοιραίας γυναίκας αλλά κι αυτών των δύο αγοριών που κληρονόμησαν το μοιραίο όνομα Αρμαντέιλ θα μπλεχτούν σ' ένα τρομαχτικό γαϊτανάκι. Μέσα από καταστρεπτικούς έρωτες, μοιραίες συναντήσεις, ίντριγκες, δολοπλοκίες και απίστευτες ανατροπές ξετυλίγεται το κουβάρι αυτής της συναρπαστικής ιστορίας.
Κινείσαι στο κέντρο αυτής της πλοκής. Πώς θα διαχειριζόσουν κάτι αντίστοιχο, στην πραγματική ζωή;
Όλοι μας λίγο ή πολύ, σε μικρότερη ή σε μεγαλύτερη κλίμακα, έχουμε αντιμετωπίσει πολύπλοκες καταστάσεις. Έχουμε γνωρίσει μοιραίους έρωτες, έχουμε προδοθεί, έχουμε προδώσει, ηθελημένα ή αθέλητα, έχουμε μπλεχτεί σε ίντριγκες. Ένα από τα πράγματα που μας κάνουν να διαφέρουμε ο ένας από τον άλλον είναι το πως τα διαχειριζόμαστε. Ο τρόπος εξαρτάται από τη δύναμη του χαρακτήρα, το ήθος, την ωριμότητα του καθενός. Προρωπικά, "τρελαίνομαι" να διαβάζω βιβλία τέτοιου περιεχομένου, δεν θα ήθελα ποτέ όμως στην προσωπική μου ζωή να αντιμετωπίσω τέτοιες καταστάσεις. Δεν θα μπορούσα να αντέξω το σκοτάδι τους. Επιλέγω το φως.
Στη σκηνή όμως, στο θέατρο, είναι βαθειά μου επιθυμία να υποδύομαι σκοτεινούς χαρακτήρες ίσως για να ξορκίσω ότι σπέρμα αυτών των χαρακτήρων βρίσκεται στην προσωπικότητά μου ίσως για να το γνωρίσω. Η συμπλεγματικοί ήρωες έχουν απίστευτο ενδιαφέρον. Μ' ενδιαφέρει ο λαβύρινθος της ψυχής τους, το έρεβος της ιδιοσυγκρασίας τους, το πως έφτασαν να γίνουν αυτό που είναι, το πόσο βασανίζουν και βασανίζονται.
Είσαι η μυστηριώδης και όμορφη Λύντια Γκουίλτ, μία από τις πιο σκοτεινές και συναρπαστικές γυναίκες στην ιστορία της λογοτεχνίας. Έχεις καταλάβει να της μοιάζεις κάπου;
Καθόλου. Γι' αυτό κι αυτός ο χαρακτήρας μ' έχει γοητεύσει τόσο. Γιατί είναι τόσο διαφορετική από εμένα. Με μάγεψε, με κατέκτησε η ακρότητα και η επικινδυνότητά της. Η Λύντια Γκουίλτ είναι μια οριακή προσωπικότητα, αινιγματική, σκοτεινή, διεφθαρμένη και μυστηριώδης, γεμάτη αντιφάσεις και πάθη. Είναι ικανή για τη μεγαλύτερη θυσία ή για το μεγαλύτερο έγκλημα. Είναι τραγικο πρόσωπο, βαθιά μοναχικό. Ένας "δαιμονισμένος άγγελος"... έτσι θα την περιέγραφα. Είναι η πιο συναρπαστική ηρωίδα που έχω συναντήσει ποτέ στη λογοτεχνία. Αν έπρεπε να βρω ένα κοινό στοιχείο που έχουμε, είναι το πώς αγαπάει.
Το «Αρμαντέιλ» έχει χαρακτηριστεί "έπος του σκότους" που κρύβει η ανθρώπινη ψυχή…Το ένιωσες;
Το Αρμαντείλ όντως ανταποκρίνεται σ' αυτόν τον χαρακτηρισμό. Είναι ένα "έπος του σκότους" που κρύβει η ανθρώπινη ψυχή. Η αξία του, όμως, έγκειται στο ότι ταυτόχρονα γιιορτάζει και το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής.
Η παράσταση στο Σύγχρονο Θέατρο, απαντά, κατά τη γνώμη σου, στα ανοιχτά ερωτήματα, σχετικά με τις προοράσεις του μέλλοντος;
Ένα από τα κυριότερα ερωτήματα που θέτει αυτή η ιστορία είναι το "αν είμαστε ή δεν έιμαστε κύριοι του πεπρωμένου μας" και το "αν η ανθρώπινη βούληση μπορεί να υποτάξει την ανθρώπινη μοίρα". Είναι ερωτήματα που με απασχολούσαν από πάντα και στεκόμουν με δέος απέναντί τους. Το μέλλον είναι κάτι προδιαγεγραμμένο από το πεπρωμένο μας ή έχουμε καθοριστική δύναμη πάνω του; Κατά τη γνώμη μου, ο παράγοντας άνθρωπος έχει τρομερή εξουσία, έχει ανυπολόγιστες δυνάμεις, είναι το αναπάντεχο, το απρόσμενο! Στην παράστασή μας είναι ανοιχτό κι εμφανές αυτό το ερώτημα και καλείται ο θεατής ν' απαντήσει ο ίδιος. Η παράστασή μας βασίστηκε πάνω στη διασκευή που κάναμε μαζί με τον Κωνσταντίνο. Μας τυρράνισε πολύ, γιατί από ένα λογοτεχνικό πλούτο 1.214 σελίδων, όπου πραγματικά τίποτα δεν είναι περιττό, έπρεπε να δημιουργήσουμε μια παράσταση με λογική διάρκεια που να μην κάνει έκπτωση στις μεγάλες ιδέες του έργου. Θέλαμε όλα τα νοήματα που μας έκαναν να αγαπήσουμε αυτό το βιβλίο να έχουν τον χώρο τους. Θέλαμε οι χαρακτήρες να είναι σφαιρικοί, να κρατήσουμε το ενδιαφέρον της πλοκής και ν' αφηγηθούμε μια ιστορία μυστηριώδη, τρομαχτική, ρομαντική, ανθρώπινη και διαχρονική. Ένα σκοτεινό παραμύθι, έπος στο σκότος της ανθρώπινης ψυχής και ωδής στο μεγαλέιο της. Με σύγχρονα μέσα θα διηγηθούμε αυτή την βικτωριανής προέλευσης ιστορία αγάπης και μίσους, εκδίκησης και συγχώρεσης, καλού και κακού και τελικά ζωής και θανάτου.
Είναι αλήθεια, πιστεύεις ότι ο Κόλινς δίνει στους ήρωές του τα ίδια δικαιώματα στην ηθική και την ανηθικότητα;
Η ηθική είναι τόσο περίεργη έννοια και παρεξηγημένη και χωράει πολλές ερμηνείες. Κάτι που για κάποιον είναι ηθικά σωστό για κάποιον άλλο είναι ανήθικο. Η δική μου πεποίθηση είναι ότι ο μόνος και απόλυτος ηθικός νόμος είναι ν' αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Δεδομένου, βέβαια, ότι αγαπάς τον εαυτό σου με υγιή τρόπο. Οι ήρωες του Κόλινς είναι βαθιά ανθρώπινοι και ως εκ τούτου αμφιταλαντεύονται κι αυτοί ανάμεσα στην ηθική και την ανηθικότητα. Κάποιοι είναι ηθικοί, κάποιοι άλλοι ανήθικοι και υπάρχουν κι αυτοί που μέσα τους παλεύουν αυτές οι δύο έννοιες σε μια μάχη μέχρις εσχάτων. Ο Κόλινς δεν καταδικάζει, εκθέτει μια πινακοθήκη χαρακτήρων με ελαττώματα, χαρίσματα, χαρακτήρων μεγαλειωδών και τιποτένιων, χαρακτήρων που μέσα τους υπάρχει η θλίψη και ο πόνος της ύπαρξης με τη χαρά της ζωής, το τραγικό με το γελοίο. Στην τελική, χαρακτήρων βαθιά ανθρώπινων που δίνουν μάχη με την οδύνη για τη λύτρωσή τους, ό,τι σημαίνει λύτρωση για τον καθένα.
Έχει ειπωθεί ότι, με όρους του 19ου αιώνα, ο Κόλινς είναι ένας λαϊκός συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου. Με όρους του 20ού αιώνα, είναι ένας σπουδαίος εικονογράφος του ανθρώπινου ασυνείδητου. Συμφωνείς;
Απόλυτα! Όπως γράφει στο προλογικό της σημείωμα η Σάντυ Παπαϊωάννου στην εξαιρετική μετάφραση της του έργου, τέσσερις δεκαετίες πριν από τη διατύπωση της θεωρίας του ασυνείδητου από τον Φρόυντ, ο Κόλινς κινούσε τους ήρωές του σαν να έιχαν δύο πλευρές, μία φανερή και μία κρυφή. Και ήταν αυτή η κρυφή πλευρά που τους οδηγούσε κυρίως στις πράξεις τους. Ο Κόλινς σκιαγραφεί ολοκληρωμένους, πολυεπίπεδους χαρακτήρες και όχι χάρτινους μονοδιάστατους ήρωες. Οι ήρωές του έχουν βάθος, αντιφάσεις, ρωγμές, συνυπάρχει μέσα τους το καλό και το κακό και το καθένα διεκδικεί το μερίδιό του. Είναι ένα μωσαϊκό αντικρουόμενων επιθυμιών, αρεσκειών και απαρεσκειών. Πλάθει χαρακτήρες οι οποίοι όπως και στην πραγματική ζωή ενεργούν με βάση το συναίσθημα, τη λογική, το υποσυνείδητο και το συνειδητό. Ήρωες που βασανίζονται από κρίσεις συνείδησης, αμφιβολίες, και αμφιλεγόμενα κίνητρα. Είναι πράγματι αριστοτέχνης στη σκιαγράφηση του χάρτη της ανθρώπινης ψυχής.
Οι εντυπωσιακές ανατροπές του έργου, δημιουργούν μιαν έντονη αίσθηση "ματαιότητας": ένα μίγμα χιούμορ, ειρωνείας και ρομαντικής τραγικότητας. Το πρώτο συναίσθημα, όταν το πρωτοδιάβασες;
Με συντάραξε βαθιά, με συγκλόνισε. Για πολύ καιρό δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι. Παρ' όλο που η έκτασή του είναι 1.214 σελίδες, το "ξεκοκάλησα" σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, το κουβαλούσα μαζί μου, το έβαζα στο κομοδίνο μου το βράδυ, είχα πάθει εμμονή. Μ' εντυπωσίασε όσο λίγα βιβλία. Η πλοκή του είναι αριστουργηματική και σου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον απ' την αρχή ως στο τρομερό φινάλε του. Όσοι το 'χουν διαβάσει έχουν αιχμαλωτιστεί στη γοητεία του. Θυμάμαι ότι σκέφτηκα ότι θα ήθελα πολύ να το ανεβάσω. Κάποια στιγμή, μήνες πριν, είδα στον ύπνο μου ότι πρόλαβε κάποιος άλλος να το ανεβάσει και "κόντεψα να σκάσω" ! Είναι λοιπόν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Οι εντυπώσεις σου από τη συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη;
Ο Κωνσταντίνος είναι ένας απίστευτα χαρισματικός και δοτικός άνθρωπος. Είναι μεγάλη ευτυχία να συνεργάζομαι μαζί του. Σαν συνεργάτης είναι ιδανικός! Δουλεύει πολύ σκληρά, είναι απίστευτα οργανωτικός, είναι ευγενής, ευφυής κι έχει ένα αλάνθαστο ένστικτο. Ξέρει πολύ καλά τι θέλει και παράλληλα είναι ανοιχτός στον διάλογο. Πιστεύει ότι όλοι είμαστε συνδημιουργοί και συνοδοιπόροι. Νοιάζεται πολύ για όλους και θέλει να βγάζει τον καλύτερο εαυτό των συνεργατών του και το πετυχαίνει. Κάθε φορά, τους εμπνέει να ξεπερνούν τον εαυτό τους. Τον πιστεύουμε πολύ όλοι. Προσωπικά, νιώθω ότι προχώρησα σαν ηθοποιός μαζί του, ότι εξελίχτηκα. Και για τον ηθοποιό, αυτό, είναι ζητούμενο και το μεγαλύτερο δώρο. Με δίδαξε πραγματικά και μου έδειξε καινούριους αποκαλυπτικούς δρόμους. Του είμαι πολύ ευγνώμων. Παρ' όλο που δεν θέλει ν' αποκαλεί τον εαυτό του έτσι, εγώ είδα έναν σκηνοθέτη με όραμα, ωριμότητα, φαντασία, διεισδυτικότητα και εύστοχη κρίση. Πιστεύω πως έχει να προσφέρει πάρα πολλά ακόμα.
