Το πολυσυζητημένο «Μόνος με τον Άμλετ», ανεβαίνει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, στο θέατρο Αριστοτέλειον της Θεσσαλονίκης. Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας υπογράφουν τη διασκευή και τη σκηνοθεσία του σαιξπηρικού αριστουργήματος, σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά.
Τι είδους στοίχημα είναι για σένα ο Άμλετ;
Ήθελα να δείξω ότι το θέατρο είναι ένα έγκλημα που δεν θα πάψει ποτέ να διαπράττεται και θα πρέπει εμείς ως επαγγελματίες δολοφόνοι να είμαστε παρόντες την στιγμή του πυροβολισμού. Το ζήτημα είναι να είσαι εκεί, στην έφοδο του εχθρού, να έχεις φωνάξει, να έχεις πυροβολήσει και να έχεις ματώσει.
Ο δικός σου Άμλετ, δεν θέτει το δίλημμα «να ζει κανείς ή να μη ζει» αλλά αναρωτιέται τι είναι προτιμότερο «να ζει κάποιος και να είναι άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας».
Αυτή είναι η πρόθεσή μας. Γι αυτό ανεβαίνει ο Άμλετ. Στα Εξάρχεια είδα σ’ έναν τοίχο το ερώτημα «υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;» Για μας η παράσταση είναι μια παράσταση της πράξης. Ο ηθοποιός γίνεται ο άνθρωπος-ορχήστρα σε ένα one man story. Και καταλήγουμε να ρωτάμε «θα είσαι εσύ ένας ακόμη που μουντζώνει τη Βουλή χωρίς να έχει κάνει τίποτα για να την αλλάξει ή θα είσαι εκείνος που θα ανεβεί στο βήμα και θα προτείνει την αλλαγή με τρόπο και συνείδηση;»
Αλλάζεις διαρκώς πρόσωπα στο έργο : γίνεσαι Άμλετ, Οφηλία, Γερτρούδη, Κλαύδιος, Πολώνιος, Οφηλία και Λαέρτης..Κάποιοι είπαν, πως, είναι η καλλίτερη στιγμή της καριέρας σου..
Σεμίνα μου, δεν πιστεύω στους τίτλους που έχουν μια υπερβολή, γιατί συνήθως ορίζουν «ταβάνια» που δεν σου αξίζουν.
Δεν μπορεί όλοι να κάνουν λάθος..
Εδώ, όλοι ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Ποιο θα είναι το θεατρικό μέλλον του Άμλετ; Πιστεύω πωςς αυτή η παράσταση δεν πρέπει να σταματήσει.
Συμφωνώ. Ο Άμλετ είναι μια προβοκατόρικα ροκ εντ ρολ παράσταση, που θα ήταν ωραίο να τη δει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος.
Τετρακόσια χρόνια μετά, έρχεται πάλι ο ήρωας, σε μια κοινωνία που έχει πάλι καταρρεύσει και οικονομικά και ηθικά και πολιτιστικά και κοινωνικά.
Η ιστορία κάνει κύκλους. Οι μηχανισμοί της εξουσίας ενώ είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, μας τρομάζουν όσο τα ρομπότ όταν αποκτήσουν νοημοσύνη. Η εξουσία και η πίστη στο Θεό είναι σχεδόν θέσφατα, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις για ποιο λόγο. Υποτάσσεσαι στην πλαγιοκόπηση που σου κάνει η εξουσία. Ακόμα και ο Κλαύδιος είναι θύμα της εξουσίας του. Τι μπορείς να κάνεις λοιπόν; Να κάνεις αναγωγές στο σήμερα; Μα και η Μέρκελ θα ήθελε να κάνει μπάνιο στην Κρήτη, φαντάσου την ξέρουν όλοι, θα την φάνε ζωντανή. Θα ήθελε πάρα πολύ να είναι ένας απλός άνθρωπος, που γεύεται καρπούς που δίνει αυτός ο πλανήτης, αλλά δε γίνεται, γιατί η εξουσία την έχει κατατροπώσει.
Ποιος συμβολισμός του Άμλετ σε άγγιξε περισσότερο;
Είναι σαν να λέμε, ποια από τις χιλιάδες τρύπες του διχτυού που έχεις μπλεχτεί, σε κάνει να κοιτάς απ’ έξω. Η παράσταση δεν είναι μόνο μια κραυγή κατά του εθνικισμού, αλλά με έναν τρόπο λέει «για σκεφτείτε τι πάτε να ψηφίσετε».
Το μίσος είναι ανθρώπινο συναίσθημα;
Πιστεύω πως όχι, είναι επίκτητο. Ανθρωπινο συναίσθημα είναι η αγάπη. Το μίσος σε κυριεύει και σου διαλύει το σύμπαν, ενώ η αγάπη σε ρωτάει «γιατί αγαπάς;» και πρέπει να απαντήσεις. Εκεί χρειάζεται μόρφωση, όχι ακαδημαϊκή αλλά του ανθρώπου και που έχει ψάξει την πληροφορία και έχει δεχτεί την μορφή της, είναι αυτός που μπορεί να αγαπήσει. Το μίσος στο χρώμα και στο αίμα είναι τόσο παλιό και συνάμα τόσο εφιαλτικά καινούργιο.
