Ο Δημήτρης Καταλειφός εξηγεί στο clickatlife.gr πώς αποφάσισε να μας εκπλήξει πρωταγωνιστώντας σε ένα ελάχιστα παιγμένο μονόπρακτο του Πίντερ: την «Κολεξιόν» που σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη στο θέατρο Εμπορικόν.
Ο ηλικιωμένος πλούσιος Χάρι (Δημήτρης Καταλειφός) και ο εραστής του (Δημήτρης Μοθωναίος) δέχονται την εισβολή ενός παντρεμένου ζευγαριού (Λουκία Μιχαλοπούλου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος). Το κουαρτέτο των προσώπων φοβούνται, υποθέτουν, φαντάζονται και λογομαχούν για μια ερωτική βραδιά που μπορεί να ήταν αποκύημα φαντασίας ή ένα ακόμη επεισόδιο προδοσίας.
«Η κολεξιόν» του Πίντερ: «Η κολεξιόν» γράφτηκε το 1960- κυρίως για την τηλεόραση- γιατί ο Χάρολντ Πίντερ έγραφε και πολλά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, εκτός από τα θεατρικά. Αυτό το μονόπρακτο ανήκει στην πρώτη περίοδο του Πίντερ- αν εξαιρέσει κανείς τον «Επιστάτη» που τον είχε καθιερώσει δύο χρόνια νωρίτερα ως συγγραφέα. Στην Ελλάδα έχει παιχτεί ελάχιστα-είχε ανέβει από το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος και από την θεατρική ομάδα Νέος Λόγος για πολύ λίγες παραστάσεις.
Η επιλογή του έργου: Μου αρέσει την άνοιξη- όποτε έχω τη δυνατότητα- να κάνω πιο μικρά πράγματα κυρίως για εμάς τους ηθοποιούς. Κάπως έτσι είχαμε κάνει την «Επανασύνδεση» του Ντέιβιντ Μάμετ και τον «Πρώτο έρωτα» του Μπέκετ, δηλαδή μικρά έργα, λιγότερο παιγμένα, με πιο ειδικό ενδιαφέρον τα οποία ανεβαίνουν για περιορισμένο κύκλο παραστάσεων, σε αντίθεση με τις μεγάλες παραγωγές που διαρκούν όλη τη θεατρική σεζόν. «Η κολεξιόν» είναι ένα πολύ καλό έργο, για τέσσερα μόνο πρόσωπα, δηλαδή είναι πιο βατό στο επίπεδο της παραγωγής για τις δύσκολες μέρες μας.
Οι μεγάλες αγάπες: Ο Σάμιουελ Μπέκετ, ο Ντέιβιντ Μάμετ και ο Χάρολντ Πίντερ είναι για μένα οι σημαντικότεροι θεατρικοί συγγραφείς του 20ου αιώνα-με προεξάρχοντα φυσικά τον Μπέκετ. Τους αγαπώ και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να δοκιμάζομαι στα κείμενά τους. Είναι πολύ ωραίο για τους ηθοποιούς να πλάθουν χαρακτήρες μέσα από τα έργα αυτών των συγγραφέων. Ονειρεύομαι να κάνω κάποτε την «Ουδέτερη ζώνη» του Χάρολντ Πίντερ ή το «Τέλος του παιχνιδιού» του Μπέκετ.
Η υπόθεση: Η «Κολεξιόν» περιστρέφεται γύρω από μια μοιχεία: δεν γνωρίζουμε αν έγινε πραγματικά ή ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Ούτε οι δύο από τους τέσσερις ήρωες του έργου-ούτε οι θεατές- καταφέρνουν να μάθουν ποια είναι η αλήθεια και τι συνέβη-αν συνέβη.
Το δράμα των προσώπων: Όλα τα πρόσωπα στην «Κολεξιόν» μπλέκονται σε μια ερωτική ιστορία, με αντιζηλίες, ανασφάλειες και πληγωμένους εγωισμούς. Το έργο καταλήγει με μια πάρα πολύ ωραία φράση: τα τέσσερα πρόσωπα στο ημίφως. Έχει κάτι το ποιητικό με την έννοια ότι τα τέσσερα πρόσωπα καταλήγουν μόνα τους μέσα ατμόσφαιρα αοριστίας, φόβου και ανασφάλειας, χωρίς να έχουν εν τέλει επαφή με το ταίρι τους.
Στο σύμπαν του Πίντερ: Σε όλα τα έργα του Πίντερ αλλά ιδιαίτερα στην «Κολεξιόν» θίγεται το ζήτημα της σχετικότητας της αλήθειας.
Παρουσιάζουμε τα γεγονότα και την αλήθεια συνήθως όπως μας συμφέρει. Στην πραγματικότητα όλα είναι πολύ αόριστα και μυστηριώδη, τα κίνητρα είναι σκοτεινά.
Σε όλα τα κείμενα του Πίντερ πλανιέται το διττό στοιχείο και κανείς δεν είναι βέβαιος για τίποτα. Αν το φιλοσοφήσει κανείς για τι πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι- ακόμη και τώρα τόσα χρόνια μετά τη συγγραφή του έργου; Δεν είμαστε βέβαιοι ούτε για το ποιοι είμαστε ούτε για το ποια είναι τα συναισθήματα ή τα κίνητρά μας. Ο Πίντερ μιλάει για τη ανασφάλεια και τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου.
Η ανασφάλεια στον καιρό του μνημονίου: Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη πιο ανασφαλείς και λόγω της οικονομικής κρίσης που έχει φέρει τα πάνω κάτω. Υπάρχει φοβερή ανασφάλεια για το τι ξημερώνει την επόμενη μέρα, αλλά το ίδιο συναίσθημα κυριαρχεί και στις προσωπικές σχέσεις. Δεν ξέρεις αν ο άλλος σε αγαπάει πραγματικά, αν θα σε εγκαταλείψει ή αν εσύ θα τον εγκαταλείψεις.
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι σταθερός, πιστός και βέβαιος για τη σχέση σου. Ήταν πάντα φυσικά, αλλά νομίζω ότι τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολο, με αυτό το γκρίζο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που τα κάνει όλα ακόμα πιο ρευστά.
Ο Χάρι του Δημήτρη Καταλειφού: Υποδύομαι τον Χάρι, ο οποίος, επειδή γερνάει, νεάζει. Είναι πλούσιος, συζεί με έναν νεαρό και στο έργο απειλείται να χάσει αυτή τη συντροφιά και να μείνει μόνος του. Κάτι τέτοιο δεν θα το άντεχε και για αυτό κάνει διάφορες πονηριές για να καταφέρει να τον κρατήσει. Αλλά όταν το πετυχαίνει έχει λίγο ξεθεωθεί από την κούραση (γέλια) γιατί αυτή η περιπέτεια που του έτυχε- μάλλον επαναλαμβάνεται συχνά-αφού ο σύντροφός του είναι ωραίος και νέος.
Ο Χάρι έχει όλη αυτή την ανασφάλεια του ανθρώπου που μεγαλώνει και δεν θέλει να μείνει μόνος του. Αυτό είναι κοινό σε όλους μας. Εγώ ευτυχώς έχω το θέατρο ως καταφύγιο, αλλά όσοι δεν έχουν κάτι ανάλογο δένονται πολύ με κάποιον άλλο. Και αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που με συγκινεί σε αυτόν τον χαρακτήρα.
Σχέδια για το μέλλον: Επειδή πεθύμησα πάρα πολύ τον ελληνικό λόγο και έχω παίξει σε ελάχιστα ελληνικά έργα του χρόνου θα ανεβάσουμε τη «Στέλλα Βιολάντη» του Γρηγόριου Ξενόπουλου, στο θέατρο Εμπορικόν. Τον ομώνυμο ρόλο θα παίξει η Λουκία Μιχαλοπούλου, ενώ θα συμμετέχει και ο μαθητής μου Αλέξανδρος Μαυρόπουλος. Είναι τεράστια η προσφορά άλλωστε του Ξενόπουλου στο ελληνικό θέατρο, είναι ο πατέρας του αστικού ελληνικού έργου.
Θεατρική dream team: Το όνειρό μας είναι να δημιουργηθεί μια σταθερή ομάδα συνεργατών. Δεν μπορεί να υπάρξουν πλέον θέατρα του τύπου στα οποία έπαιζα παλιότερα όπως το Εμπρός, η Σκηνή ακόμη και το Απλό Θέατρο-που ήταν ένα επιχορηγούμενο θέατρο. Φαίνεται ότι τώρα όλα αυτά έχουν τελειώσει-δεν ξέρω για πόσο. Η δυνατότητα που παρουσιάζεται είναι να υπάρχει κάποιος παραγωγός.
Εμείς είχαμε την τύχη να μας εμπιστευτεί η Ελληνική Θεαμάτων.
Το ζητούμενο για μένα είναι να κάνουμε καλά έργα και να αναδειχτούν νέα παιδιά και ταλαντούχοι ηθοποιοί. Να δημιουργηθεί δηλαδή μια «οικογένεια» γιατί πάντα προτιμούσα τις οικογενειακές σχέσεις στο θέατρο. Δεν μου αρέσει αυτό το απρόσωπο, να περιφέρεσαι δηλαδή κάθε χρονιά και κάπου αλλού…
Μετάφραση: Δήμος Κουβίδης. Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη. Σκηνικά-κοστούμια: Εύα Μανιδάκη. Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος. Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος.Πρωταγωνιστούν οι :Δημήτρης Καταλειφός, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Λουκία Μιχαλοπούλου, Δημήτρης Μοθωναίος.
Συνέντευξη στη Μάνια Στάικου
Πηγή:clickatlife.gr
