Η αλήθεια είναι, ότι αυτόν τον καιρό, βρίσκομαι μέσα σε μια οικογένεια, που έχει πολύ ιδιαίτερους τρόπους για να διασκεδάζει. Εγώ είμαι επιστήμων πλαστικός χειρουργός, εξπέρ στα φεις λίφτινγκ και οφείλω να σας ενημερώσω, ότι δύο μισότρελλες γεροντοκόρες, δηλητηριάζουν αθώα μοναχικά γεροντάκια, -υποτίθεται - για ανθρωπιστικούς λόγους κι ύστερα τα θάβουν τελετουργικά στο υπόγειο του σπιτιού τους. "Αρσενικό και παλιά δαντέλα", αν έχετε ακουστά.
Σ' αυτήν την καταχθόνια, ξεκαρδιστική, μακάβρια αλλά και απολαυστική κατάμαυρη κωμωδία, είμαι ο δόκτωρ Αϊνστάιν, ρόλος στον οποίο διέπρεψε στο παρελθόν ο Γιώργος Μοσχίδης Ο θίασος όλων των εξαιρετικών ηθοποιών στο Παλλάς, μου θυμίζει αυτό που λέγεται , για τους καλούς θεατρίνους . Μεταμορφώνουν τα πάντα, ανθρώπους, καταστάσεις, αισθήματα. Ίσως γιατί στο βάθος τους είναι κι αυτοί ποιητές. Έστω κι εφήμεροι. Όσο διαρκεί η ψευδαίσθηση ενός ρόλου.
Πάντως, για να πω και την αμαρτία μου (μια από τις πολλές) συγκριτικά με τον ψυχοπαθή δολοφόνο που πάει να κρυφτεί σ αυτό το δηλητηριώδες σπίτι καί εμένα, οι θείες είναι αγγελούδια. Στην Ελλάδα το "Αρσενικό και παλιά δαντέλα", φορτωμένη διεθνή επιτυχία και κινηματογραφικές δάφνες, πρωτοπαρουσιάστηκε το 1946 από το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Στη διανομή ήταν, εκτός από εκείνην, η Ρίτα Μυράτ, ο Β. Λογοθετίδης, ο Λ. Κωνσταντάρας και ο Δ. Μυράτ.
* ηθοποιός, σκηνοθέτης
