Οι Bijoux de Kant κάνουν θέατρο μόνο με τα υλικά της ψυχής. Είναι ομάδα. Ο Στράτος Τζώρτζογλου και οι Bijoux τα βρήκαν πάνω από τις σελίδες του Ζαν Ζενέ και συνεργάζονται για δεύτερη φορά. Πρόκειται για ένα έργο που έγραψε ο συγγραφέας το 1955, την ίδια χρονιά με το "Μπαλκόνι". Κανείς δεν ξέρει γιατί ζήτησε από τον εκδότη του να εκδοθεί μετά το θάνατό του. Στην Ελλάδα ανεβαίνει για πρώτη φορά στο ΙΜΚ.
"Ο Ζενέ -λέει ο Σ.Τζώρτζογλου- δημιουργεί ένα παράλληλο σύμπαν. Υπήρξε πολλά χρόνια φυλακισμένος, γι' αυτό και το στοιχείο της φυλακής είναι αρκετά έντονο στα έργα του. Συμβολικά και το Βατικανό είναι ένα είδος φυλακής. Ο παράλληλος κόσμος του Ζενέ δε ζει ούτε στο σκοτάδι, ούτε στο φως. Ζει στο ημίφως."
"Βλέπω στους κλέφτες, στους προδότες, στους δολοφόνους, στους απόκληρους και στους μάγκες μια βαθιά ομορφιά, μια υπόγεια ομορφιά" έλεγε.
Ακριβώς.Το υπέροχο είναι ότι μπόρεσε να εκφράσει με ακραίο ποιητικό τρόπο αυτό τον άλλο κόσμο. Όπως και ο Ντοστογιέφσκι στον "Ηλίθιο". Αυτός ο κόσμος είναι πιο κοντά στην αλήθεια επειδή ξεπέρασε τα όρια. Η ομορφιά για τον Ζενέ είναι η αλήθεια, είναι το "σπάσιμο του ψέματος". Ο Πάπας από εξουσιαστής γίνεται εξουσιαζόμενος.
Συνεργάζεστε με τους Bijoux de Kant, για δεύτερη φορά . Γιατί;
Η φιλία μου με τον Γιάννη Σκουρλέτη είναι μια φιλία 27 χρόνων. Συμμετείχαμε και οι δύο σε ερασιτεχνικό θίασο στο Αιγάλεω. Για μένα οι Bijoux είναι αυτό που αντιπροσωπεύει ο Γιάννης, ο οποίος λειτουργεί μόνο με εικόνες, με σχήματα. Είναι σαν να δουλεύω σε εργαστήριο του υποσυνείδητου. Ο Πάπας στο έργο του Ζενέ, είναι ένα πρόσωπο που έχει διανύσει μια απόσταση, έχει υπάρξει αντικείμενο λατρείας. Είναι κάτι διαφορετικό, αυτό που κάνω φέτος. Πάντα μου άρεσε να κυνηγώ μια καινούρια εικόνα. Είναι ένας τρόπος να γεννιέσαι ξανά και ξανά.
Είστε από τους ηθοποιούς που έχουν να θυμούνται συνεργασίες με ανθρώπους αξιολογότατους. Συμφωνείτε ότι "είμαστε ένα άθροισμα συναντήσεων";
Η τύχη ως ένα σημείο είναι και επιλογή. Εγώ ας πούμε από πέντε χρόνων ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός. Τον Κουν δεν τον ήξερα. Μου ήταν άγνωστος. Ασχολιόμουν ερασιτεχνικά με το θέατρο, για πλάκα. Έτυχε να βρεθώ σε έναν πολύ σημαντικό πυρήνα ανθρώπων. Ήμουν μαζί με τον Σκουρλέτη, τον Μαυριτσάκη κ.α Ξαφνικά λέω, θα πάω να βρω τον Κουν, τη στιγμή που όλοι μου έλεγαν ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να σπουδάσω στο Θέατρό του. Είχα όμως μέσα μου την "ανάγκη του εγκληματία".
Τι εννοείτε;
Θέλω να πω ότι είχα σκεφτεί διάφορα σε περίπτωση που με απέρριπτε. Εμένα με ενδιέφερε το θέατρο. Ήθελα να μάθω γύρω από το θέατρο. Ακόμη και σκηνικά να έφτιαχνα δε θα με πείραζε. Είχα εμπνευστεί από τον Κουν και αυτή την έμπνευση δεν την μείωνε τίποτα και κανείς. Τον είχα επιλέξει. Επέμενα. Σκεφτόμουν: "Θα πάω να τον απειλήσω με μαχαίρι". Ήμουν αποφασισμένος. Απείλησα με κάποιο τρόπο την τύχη μου.
Το ενδεχόμενο λάθους;
Η τύχη χωράει και τα λάθη. Ένα μικρό λάθος μπορεί να σε στείλει και αλλού. Έρχεται η ευλογία αρκεί να είσαι με κάποιο τρόπο συντονισμένος. Ήθελα πάντα να σπάω την εικόνα, να απογυμνώνομαι για να μπορώ να βρίσκω το αρχέτυπο. Η πορεία μου στήθηκε πάνω σε αυτά τα θραύσματα. Ήμουν απλά ένα παιδί που αγαπήθηκε από ανθρώπους που υπήρξαν μεγάλοι σε αυτό που έκαναν.
Είστε από τους ανθρώπους που το θέατρο μονοπωλεί τη ζωή τους ή πάντα κρατούσατε ένα μέτρο;
Όχι. Ήμουν πάντα της άποψης ότι όλα είναι δρόμος. Μπορεί μέσα μου να συνυπάρχουν αμφίσημες καταστάσεις, αλλά πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η ζωή είναι κάτι άλλο και πρέπει να διαχωρίζεται.
Η τωρινή κατάσταση τι συναισθήματα σας αντιγυρίζει; Νιώσατε ποτέ αδύναμος να την διαχειριστείτε;
Αδύναμος ποτέ. Κάνω σύμμαχούς μου τα αρνητικά. Σχήματα όπως: Θλίψη, εχθρότητα, μίζερη ζωούλα σε τοποθετούν κοντά στο μηδέν. Ο θυμός εμπεριέχει τον στόχο. Θυμώνω σημαίνει παραδέχομαι και προχωράω. Ο καθένας έχει χρέος να βλέπει τα πράγματα καθαρά, να αναγνωρίζει τις ευθύνες του και χωρίς ενοχές και φόβους να παίρνει τη ζωή στα σοβαρά. Μόνο έτσι της δίνει αξία.
