Συνέντευξη της Μ. Αδαμάκη στον Γ.Κουλουβάρη και την "Ναυτεμπορική"
Η Μίνα Αδαμάκη μιλά για την παράσταση "Κέικ" στο Εθνικό θέατρο και εκφράζει τα συναισθήματά της για το παρόν και το μέλλον.
Ποια είναι η «συνταγή» αυτού του «θεατρικού κέικ»;
Ένα δυνατό κείμενο, με εξαιρετικούς συντελεστές, ιδιαίτερους ηθοποιούς κι έναν πολύ καλό σκηνοθέτη.
Με ποια θέματα καταπιάνεται ο συγγραφέας;
Τον συγγραφέα τον αφορά ο άνθρωπος: με τις εμμονές του, τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις του. Αυτά που, λίγο πολύ, κουβαλάμε όλοι μας. Το πώς αντιδρά απέναντι στον Άλλο. Απέναντι στο διαφορετικό.
Πού τοποθετεί τους ήρωές του και ποιο γεγονός πυροδοτεί τις συγκρούσεις μεταξύ τους;
Η ιστορία είναι απλή. Τρεις ένοικοι μιας πολυκατοικίας - ανάμεσα τους κι ένας αλλοδαπός - μαζί με τον διαχειριστή της, συγκεντρώνονται, για να δώσουν απάντηση σε ένα ερώτημα: ποιος πετάει τα σκουπίδια του από το μπαλκόνι, κάτω στο πεζοδρόμιο.
Πώς εξελίσσεται αυτός ο «εμφύλιος πόλεμος»;
Αυτό το τόσο απλό θέμα γίνεται αφορμή να βγουν στην επιφάνεια “μυστικά και ψέματα”, ό,τι ο καθένας κρατάει καλά κρυμμένο, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πραγματικός πόλεμος, με παραλίγο θύματα. Όμως, μέσα από αυτήν τη σύγκρουση, οι ήρωες του έργου καταφέρνουν να φτάσουν σε ένα κάποιο επίπεδο συνείδησης κι αυτογνωσίας, που, ίσως, τους επιτρέψει μια πιο ειλικρινή επικοινωνία.
Ο μικρόκοσμος της πολυκατοικίας του «Κέικ» πώς αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη κοινωνία μας;
Έχω την εντύπωση πως, όπως κάθε υποσύνολο αντιπροσωπεύει κάτι ευρύτερο, έτσι κι ο μικρός αυτός κόσμος της πολυκατοικίας είναι μέρος ενός ευρύτερου όλου, μιας κοινωνίας.
Από όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας, τι σας λυπεί περισσότερο;
Το πιο θλιβερό, που βλέπω γύρω μου, είναι αυτή η έλλειψη συνείδησης του τι μας συνέβη ακριβώς. Κι αυτό καθορίζει και το ποια ζωή θα επιλέξουμε να ζήσουμε από εδώ και πέρα. Και δεν εννοώ με ποιους οικονομικούς όρους.
Τι ελπίζετε για το άμεσο μέλλον μας;
Θα ευχόμουν να καταφέρουμε να ζήσουμε πιο συνειδητά.
Γ. ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
