Διαβάσαμε την αποκαλυπτική και τολμηρή συνέντευξη του σημαντικού ηθοποιού Γ. Κιμούλη στο ΒΗΜΑ και στον Π. Παπαδόπουλο και ξεχωρίσαμε κάποια αποσπάσματα όπου μιλάει για τις επερχόμενες "Θεσμοφοριάζουσες" αλλά και για την υπαρξιακή του σχέση με την τέχνη του θεάτρου.
Μετά τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, τον «Επιστάτη» του Πίντερ και τον «Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν» του Ιψεν, σπεύδετε με τις «Θεσμοφοριάζουσες» σε περιοδεία σε όλη τη χώρα, ενώ ήδη ανακοινώσατε ότι θα πρωταγωνιστήσετε τον χειμώνα στην «Ωραία μου κυρία». Παραμένετε συνεπής στο πορτρέτο του πρωταγωνιστή σε συνεχή υπερδραστηριότητα. Γιατί; Πρόκειται για υπαρξιακό ζήτημα; Παίζω άρα υπάρχω; «Είναι υπαρξιακό, ναι. Σαφώς συνδυάζεται με μια καθημερινότητα η οποία στηρίζεται στη μοναχικότητα. Ωστόσο, το κυρίαρχο ζήτημα είναι η συνάντηση με τον εαυτό σου όταν κάποια στιγμή δεν υπάρχει συγκεκριμένος στόχος και συγκεκριμένο αντικείμενο. Τότε "κινδυνεύεις" να συναντηθείς με τον εαυτό σου. Και εκεί δημιουργείται ένας τρόμος. Ε, λοιπόν, βάζεις διαρκώς νέους στόχους, νέες υποχρεώσεις για να ασχολείσαι μαζί τους και όχι με τον εαυτό σου».
Δηλαδή οι ρόλοι που κάθε φορά επιλέγετε είναι οι «μάσκες» που θέλετε εκείνη την περίοδο να εξερευνήσετε και να αποκαλύψετε; «Είναι ακριβώς όπως το περιγράφετε. Ουσιαστικά, όλοι το ίδιο ποίημα λέμε. Ο καθένας με διαφορετικούς τρόπους. Τις εμμονές μας τις κάνουμε καλλιτεχνικό έργο. Εμμονές σκέψεων, θέσεων και απόψεων. Μια εμμονή μου, λοιπόν, είναι η "θηλυκοποίηση της ανθρωπότητας". Και εξ αφορμής αυτής ανεβάζω τώρα τις "Θεσμοφοριάζουσες"».
Τι εννοείτε με τη φράση «θηλυκοποίηση της ανθρωπότητας»; «Πρόκειται για δομική έννοια. Ας το δούμε προσεκτικά. Υπήρχε πάντα η σύγκρουση του φυσικού και του πολιτικού. Οτι ο άνθρωπος άρχισε να καταστρέφεται από τη στιγμή που άρχισε να απομακρύνεται από τη φύση για να γίνει ένα "πολιτικό oν", για να δημιουργήσει δηλαδή την πόλη. Η αποφυσικοποίηση αυτή ήταν και η καταστροφή του».
Οφείλουν να θηλυκοποιηθούν και οι γυναίκες; «Καλή ερώτηση. Ολη αυτή η υπόθεση, που θίγεται και στο έργο, της "μετά Σιμον-ντε-μποβουαρικής" νοοτροπίας, στηρίζεται σε αυτή την τότε ορθή, αλλά τώρα ανεπαρκή νοοτροπία που λέει ότι για να μπορεί η γυναίκα να συμμετέχει ισοτίμως στον κοινωνικό χώρο οφείλει να γνωρίζει και να λειτουργεί με βάση τους αρσενικούς κώδικες... Και τι κέρδισε; Μια απλή ποσόστωση συμμετοχής στη διατήρηση των αρσενικών δομών. Συνεπώς, η "αρσενικοποίηση του θηλυκού" δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η θηλυκοποίηση του αρσενικού».
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; «Παραδείγματος χάριν, η θηλυκή συμπεριφορά δεν κουβαλάει την έννοια της εξουσίας. Κουβαλάει τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Το θηλυκό δεν ενδιαφέρεται για την εξουσία. Η φύση δεν άρχει. Η βροχή δεν άρχει. Το θηλυκό στοιχείο στηρίζεται στη δύναμη της διάρκειας και της επανάληψης. Ο άνδρας θέλει να κατανοήσει τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα δεν θέλει ο άνδρας να την κατανοήσει. Εκείνο που θέλει είναι να τη σεβαστεί, έστω και αν δεν μπορεί να την κατανοήσει. Και έτσι να την αγαπήσει».
Εσείς τηρείτε τα παραπάνω; «Οχι».
Πηγή: tovima.gr
