Διαβάσαμε τη συνέντευξη της Λυδίας Κονιόρδου που έδωσε πριν από δυο χρόνια στην ΕΠΟΧΗ όπου μιλάει για την αξία του πολιτισμού και των τεχνών εν μέσω κρίσης και πως οι καλλιτέχνες σε αυτή την περίοδο μπορούν να απεγκλωβίσουν πνευματικά τουλάχιστον την Ελλάδα.
Είστε απαισιόδοξη;
Αν ήμασταν σοφότεροι, θα έπρεπε να περιμένουμε τη δύσκολη περίοδο μετά την έξαρση του υλισμού και της κατανάλωσης. Δεν γινόταν να ζούμε μέσα στην σπατάλη και με δανεικά, χωρίς να παραγάγουμε τίποτε. Από την προηγούμενη κατάσταση κάποιοι κέρδισαν, η άρχουσα τάξη. Αλλά και ο κόσμος, ανυπεράσπιστος και απληροφόρητος, έφαγε το δόλωμα της ευμάρειας. Αποσυνδέθηκε από την πολιτικοποίηση και τη βαθύτερη σκέψη, την έγνοια για τις μελλοντικές γενιές, για τον πλανήτη γι’ αυτό που θα αφήσουμε στα παιδιά μας φεύγοντας εμείς ως γενιά. Λειτουργήσαμε με ιδιοτέλεια και ατομικισμό, δεν καταλάβαμε ότι είμαστε τμήματα ενός ευρύτερου πολιτισμού κι ας είμαστε ο αδύναμος κρίκος. Άλλοι πριν από μας τα είχαν περάσει άλλοι, όπως στην Αγγλία της Θάτσερ.
Σε μια τόσο δύσκολη εποχή οικονομικής δυσπραγίας ο πολιτισμός, που ήδη είχε πολύ χαμηλό προϋπολογισμό, χάνει συνεχώς κονδύλια και πηγές χρηματοδότησης.
Ο πολιτισμός είναι το σύνολο της έκφρασης των ανθρώπων, η συνειδητοποίηση της πορείας της μεγάλης περιπέτειας που είναι η εξέλιξη της ανθρωπότητας. Δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τέχνη. Είμαστε η γλώσσα μας, οι μύθοι μας… Οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς καταγράφουν τη συλλογική εμπειρία και συνεχίζουμε και λέμε τις ίδιες ιστορίες στις επόμενες γενιές. Αν χάσουμε τη μνήμη μας, χάνουμε την ταυτότητά μας. δεν φτωχαίνουμε απλώς, είμαστε ανύπαρκτοι. Γινόμαστε αντικείμενο χειραγώγησης και εξανδραποδισμού. Πάση θυσία χρειάζεται να διατηρήσουμε την παιδεία μας, τον πολιτισμό μας και τη μνήμη μας ως τόπος, ως Έλληνες, αν θέλουμε να υπάρχουμε και να ονειρευόμαστε τη ζωή μας αύριο. Είναι κοινός τόπος πως ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, αντίθετα σε όλες τις εποχές που μια χώρα καταστράφηκε, αυτό που έμεινε όρθιο για να θυμίζει και να δίνει δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον ήταν οι καλλιτέχνες, ο πολιτισμός, οι άνθρωποι που κρατούσαν ζωντανή τη φλόγα της σκέψης και του πνεύματος.
Ποιες είναι οι σημαντικότερες αξίες που πρέπει να διαφυλάξουμε, κατά τη γνώμη σας;
Ό,τι κι αν γίνει, δύο πράγματα πρέπει να διαφυλάξουμε: την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη. Είμαστε κομμάτια ενός ενιαίου οργανισμού. Η αλληλεγγύη είναι το ζητούμενο: να δώσουμε το χέρι ο ένας στον άλλο και να ξεπεράσουμε τη δύσκολη φάση που βρισκόμαστε. Γιατί αλλιώς θα χωρίζουμε τον κόσμο σε νικητές και νικημένους, ένα γύρισμα της ζαριάς που θα φέρει το νικητή στη θέση του νικημένου. Για παράδειγμα οι μετανάστες για τους οποίους πολλοί δυσανασχετούν. Κι εμείς έχουμε υπάρξει μετανάστες και τα παιδιά μας πάλι μετανάστες γίνονται. Με παρηγορεί πάντως και με κάνει αισιόδοξη που βλέπω γύρω μου ανθρώπους έτοιμους να προσφέρουν τον εαυτό τους από τα πιο απλά ως τα πιο δύσκολα. Είναι το αντίδοτο στη νύχτα που αντιμετωπίζουμε.
Πηγή φωτογραφίας: stinpraxi.gr
