Σε συνέντευξή του στο "Ποντίκι" και στη Χ. Παπαϊωάννου (Αντώνης Καφετζόπουλος: «Έχω πετριά και κάνω συνέχεια εξεγέρσεις») πριν από 2 χρόνια ο Α. Καφετζόπουλος μίλησε για τις προσωπικές του εξεγέρσεις αλλά και για την κοινωνική επανάσταση που προϋποθέτει συλλογική σκέψη και επαναπροσδιορισμό κινήτρων και αιτιών.
Γενικά μιλώντας, είναι δύσκολο να είσαι δίκαιος σε έναν κόσμο γεμάτο αδικίες;
Γενικά είναι δύσκολες οι προσωπικές εξεγέρσεις.
Εσείς πότε νιώσατε τελευταία φορά ότι κάνατε μια προσωπική εξέγερση;
Έχω πετριά και κάνω συνέχεια. Αλλά δεν είναι ίδια η εξέγερση με αυτήν που έκανα στην εφηβεία. Στα δεκαέξι μας, για παράδειγμα, έπαιζαν μεγάλο ρόλο οι ατομικές ελευθερίες. Ακούγεται κουκουρούκου αν σκεφτείς ότι μιλάμε για την εποχή της Χούντας, αλλά αυτό ήταν το θέμα μας. Η ελευθερία στον έρωτα, το δικαίωμα να είμαστε στο ίδιο δωμάτιο με κορίτσια, να κάνουμε πάρτι και να χερουκλωνόμαστε λιγάκι και να το ομολογούμε στους γονείς μας ως δικαίωμα τόσο για εμάς όσο και για μια κοπέλα να μην είναι παρθένα. Εμείς τότε με αυτά εξεγερθήκαμε.
Σήμερα, έτσι όπως είναι η κατάσταση στη χώρα μας, ποια πιστεύετε θα μπορούσε να είναι μια μορφή εξέγερσης, προσωπική ή συλλογική;
Νομίζω ότι αυτό που έχει λείψει είναι το προσωπικό. Αυτό γίνεται μετά συλλογικό και προσελκύει πάντα «συνενόχους». Αλλά αυτό που θα κάνει ο καθένας πρέπει να είναι ειλικρινές. Δεν μιλάμε για επίδειξη δυνάμεων στο Σύνταγμα επειδή μια ισπανική εφημερίδα έγραψε ότι εξεγείρονται οι Αγανακτισμένοι Ισπανοί ενώ οι Έλληνες δεν κάνουν τίποτα και την άλλη μέρα βγαίνουμε στο Σύνταγμα. Μια τέτοια αντίδραση πηγάζει από τον παλιό εαυτό μας, που πρέπει να ξανασκεφτούμε.
Εσείς νιώσατε ποτέ σε αδιέξοδο;
Πολύ συχνά. Είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση, αίσθηση ματαιότητας.
Τι είναι αυτό που κάθε φορά σας βγάζει από μια τέτοια κατάσταση;
Όταν δουλεύω, αισθάνομαι καλύτερα. Και φυσικά οι δικοί μου άνθρωποι, που δεν είναι πολλοί. Αισθάνομαι μαζί τους καλά, αλλά και μία ευθύνη. Τα παιδιά μου, ο σκύλος μου…
Πηγή κειμένου: topontiki.gr
Πηγή φωτογραφίας: sansebastianfestival.com
