Πριν λίγες μέρες η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ΠΟΝΤΙΚΙ και στην Κ. Πουλοπούλου όπου μίλησε για τη δύναμη της θεατρικής τέχνης να "γιατρεύει" φόβο, θυμό, ανασφάλεια, πόνο, απαισιοδοξία και ό,τι άλλο προέρχεται από την αφόρητα πολλές φορές κοινωνικοπολιτική κατάσταση καθώς και την οικονομική κρίση. Μίλησε επίσης και για το αν θα "πειραματιζόταν" ποτέ στην κωμωδία...
Την κωμωδία τη σνομπάρετε;
Όχι, αλλά δεν έχω τέτοιες προτάσεις. Αν κάποιος κάνει κωμωδία φαντάζομαι δεν θα σκεφτεί την Καραμπέτη. Μου αρέσει να πειραματίζομαι, αλλά σίγουρα δεν είναι το στοιχείο μου και θα πρέπει, για να το κάνω, να δουλέψω πάρα πολύ και με έναν γνώστη της κωμωδίας σκηνοθέτη, που θα με διδάξει, σε ένα κείμενο που θα έχει στόχο, θα έχει κάτι να πει. Εν καιρώ, όλα στην ώρα τους.
Το κοινό δείχνει ότι προτιμά την κωμωδία τελευταία.
Είναι φυσικό, είναι τα φαινόμενα της εποχής και το κατανοεί κανείς απόλυτα. Έτσι και αλλιώς συνέβαινε και στις παλαιότερες δεκαετίες, ο κόσμος διάλεγε τέτοιου είδους θεάματα, γι’ αυτό είχαμε να κάνουμε και με πετυχημένες παραστάσεις που παιζόντουσαν και δυο και τρεις σεζόν. Για μένα, όμως, δεν είναι γνώμονας το ταμείο, ούτε το κριτήριο για να πάω σε μια παράσταση. Είναι ευχή, βέβαια, να έχεις έναν συνδυασμό πραγμάτων, να εκπληρώνονται οι καλλιτεχνικοί στόχοι της παράστασης, αλλά να το δει και όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Είναι δύσκολα πια για τον κόσμο και όταν δεν έχεις να πληρώσεις τις ανάγκες σου, το πρώτο που θα περικόψεις είναι η έξοδός σου. Αν και σαφώς το θέατρο, ως πνευματική τροφή, είναι εξίσου αναγκαία.
Φαντάζομαι εξίσου δύσκολες είναι και για εσάς οι συνθήκες. Δεν ζείτε σαν πρωταγωνίστρια.
Οι συνθήκες είναι τραγικά δύσκολες και το πώς ο κάθε ένας μας θα επιβιώσει χωρίς να αισθάνεται ότι κάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις είναι όλο και πιο δύσκολο. Εμείς από αυτό βιοποριζόμαστε, οι περισσότεροι από το θέατρο ζούμε. Είναι όμως και η ανάγκη μας να εκφραστούμε καλλιτεχνικά, από την άλλη δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση, δεν υπάρχουν πια επιχορηγήσεις. Παλαιότερα υπήρχε και η τηλεόραση, που άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, έβγαλαν χρήματα. Εγώ έκανα πολύ προσεκτικά επιλεγμένες δουλειές και πλέον μετά την «Τελευταία παράσταση», το σίριαλ για τη Λαμπέτη, είμαι σχεδόν δέκα χρόνια εκτός. Ζω αποκλειστικά από το θέατρο και είναι στάση και επιλογή μου, δεν με ενδιαφέρει ένα κακό σίριαλ και αυτό είναι και χρέος μου απέναντι σε ένα κοινό που με ακολουθεί, κάτι άλλο θα ήταν προδοσία. Βέβαια λένε «μικρή μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις», γιατί η ζωή γίνεται πολύ πιεστική, αλλά όσο έχω την υγεία και την ενεργητικότητά μου, έτσι θα πορευτώ.
Πηγή φωτογραφίας: imerisia.gr
