Μια συνέντευξη-εξομολόγηση του ταλαντούχου ηθοποιού Χρήστου Λούλη που είχε δώσει πριν 2 χρόνια στην Ιωάννα Μπλάτσου και στο Ποντίκι ανακαλύψαμε και ξεχωρίσαμε κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις του. Ο Χ. Λούλης είχε μιλήσει για το Εθνικό Θέατρο και τα "κατεστημένα" του αλλά και για την "περιαυτολογία" στην οποία αρέσκονται πολλοί καλλιτέχνες.
Επειτα από 12 χρόνια ενασχόλησης με την τέχνη, θα έλεγες ότι έχεις γίνει καλύτερος άνθρωπος;
Δηλαδή στα πόσα χρόνια γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος; (Χαμογελάει).
Μήπως αυτή η ρήση είναι άλλη μία «καραμέλα» που συνήθως λένε οι καλλιτέχνες στις συνεντεύξεις τους;
Οι καραμέλες γενικότερα είναι ωραίες και οι ρήσεις - καραμέλες είναι αληθινές, αλλά μας προκαλούν δυσπεψία σε μεγάλη ποσότητα. Κάθε τι που σε κάνει να συναισθανθείς τη μικρότητά σου και που σε απασχολεί μέχρι αφαιρέσεως του «εγώ», σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ακόμα κι αν δεν είσαι γενικά καλός...
Άλλες «μασημένες καραμέλες» καλλιτεχνών ή δικές σου;
Α, να ένα πρόχειρο ανθολόγιο δικών μου και άλλων: «ο καλλιτέχνης είναι καλός άνθρωπος, ευαίσθητος» ή «ο καλλιτέχνης είναι χρήσιμος στην κοινωνία σαν το φάρμακο στον άρρωστο» ή «ταλέντο είναι να πιάνεις τον παλμό του κοινού»....
Τι δεν αντέχεις στον επαγγελματικό σου χώρο και τι σου δίνει χαρά;
Δεν αντέχω πια την αναντίστοιχη πληρωμή των υπηρεσιών μας και μου δίνει χαρά κάθε φορά που πληρώνομαι καλά.
Είσαι πλέον ένας αναγνωρισμένος πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου. Κάτι σαν κατεστημένο ένα πράγμα. Έτσι αισθάνεσαι ή καμία σχέση;
Τώρα για το κατεστημένο, δεν ξέρω πώς να σου απαντήσω. Οι εποχές του Μινωτή, που έλυνε και έδενε στο Εθνικό Θέατρο επί δεκαετίες, έχουν περάσει. Εγώ στο τέλος κάθε σεζόν είμαι άνεργος. Ούτε έργο επιλέγω ούτε σκηνοθέτη ούτε παραγωγός είμαι. Άρα, ποιο κατεστημένο είμαι; Είμαι, απλώς, γνωστός για τη δουλειά μου και ελπίζω καλός σε αυτήν.
Πηγή: topontiki.gr
Πηγή φωτογραφίας: thebest.gr
