Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε ο σπουδαίος ηθοποιός Γιάννης Φέρτης στο ΒΗΜΑ και τη Μ. Λοβέρδου εν όψει της παράστασης "Πέρσες" του Αισχύλου σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη που ανεβαίνει από το Κ.Θ.Β.Ε. Ο Γ. Θέρτης μιλάει για τον ρόλο του Δαρείου που υποδύεται αλλά και για την εξουσία, το θέατρο, την πολιτική.
Τι είναι αυτό που κάνει τελικά έναν ηθοποιό να έχει διάρκεια;
«Νομίζω ότι είναι θέμα χαρακτήρα. Τώρα πια, παραφράζοντας τον Δαρείο, αναρωτιέμαι για πόσο καιρό θα παίζω ακόμη - πλησιάζει ο θάνατος και η δόξα τους νεκρούς διόλου δεν ωφελεί».
Έχετε καταλάβει γιατί ξεχωρίσατε;
«Τι να σας πω εγώ. Φαντάζομαι ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στη χρονιά μου στο Τέχνης ο Κουν διάλεξε τη Μάγια Λυμπεροπούλου, τη Λήδα Πρωτοψάλτη κι εμένα για να πάρουμε άδεια επαγγέλματος νωρίτερα. Με πρόεδρο της επιτροπής τον Μινωτή. Και αυτό λέει πολλά».
Κύριε Φέρτη, είχατε την επιθυμία να παίξετε τον Δαρείο;
«Ομολογώ ότι ούτε το είχα σκεφθεί ποτέ. Ξέρετε, από τότε που σταμάτησα να έχω θίασο και να κάνω παραγωγές, από τότε που σταματήσαμε μαζί με την Ξένια (σ.σ.: Καλογεροπούλου), δεν σκέφτομαι ούτε ρόλους ούτε έργα».
Στην περίπτωση τώρα των «Περσών» δεν σας επηρέασαν το είδος και, κυρίως, ο χώρος, η Επίδαυρος;
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν ορίζω διαφορετικά την Επίδαυρο ή το αρχαίο δράμα. Είναι θέατρο. Ωστόσο παίζοντας αρχαίο δράμα αισθάνεσαι μεγαλύτερη ανασφάλεια, μεγαλύτερη ευθύνη. Βρέθηκα για πρώτη φορά στην Επίδαυρο το 1990 με το Αμφι-Θέατρο και την "Ορέστεια". Ομολογώ ότι η αγωνία εκείνης της πρεμιέρας με ακολουθεί. Ο χώρος είναι που σου δημιουργεί δέος. Ο χώρος και ο πολύς κόσμος».
Και συμπληρώνει για τον Δαρείο:
«Ο Δαρείος φάσκει και αντιφάσκει. Κάποια στιγμή μέσα στον μονόλογό του λέει ότι ανησυχεί μήπως ο μόχθος και ο πολύς πλούτος του γίνουν ανάρπαστοι στα χέρια των άλλων... Ενώ κλείνει τον μονόλογό του λέγοντας ότι "Τα πλούτη στους νεκρούς δεν ωφελούν"».
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
