Με την Ελένη Ευθυμίου μιλήσαμε για γρήγορα αποτελέσματα στο chat του facebook. Αύριο και μεθαύριο στο Θέατρο Κήπου παρουσιάζεται η παράστασή της με την ομάδα "Εν δυνάμει" "Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα". Οι πρόβες πήγαν σούπερ. Φωτογραφία με μαγιό και παγωτό στο γρασίδι μπροστά στο Λευκό Πύργο. Διάλειμμα πρόβας. Τα λέει όλα αυτό. Δεν είχα τα γυαλιά της μυωπίας μαζί μου, όσο μιλούσαμε γραπτά, με αποτέλεσμα να γράψω τη Θεσσαλονίκη με ένα σίγμα. Αυτοδιορθώθηκα και η Ελένη μου χάρισε μια τρελή παράγραφο για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Διαβάστε τη συνομιλία και πηγαίντε στο Θέατρο Κήπου. Αν μου έχετε εμπιστοσύνη (χαμόγελο).
Τα ' χες απορρίψει τα δύστροπα επίθετα "ιδιαίτερος", "ειδικός" κτλ και πριν ασχοληθείς με την συγκεκριμένη παράσταση;
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να λέω τα πράγματα με το όνομά τους. Με φέρνει σε αμηχανία η προσκόλληση στο political correct όταν δεν πηγάζει από ειλικρίνεια και σεβασμό αλλά από καθωσπρεπισμό. Παρ’ όλα αυτά δε μπορώ να πω ότι ήξερα πώς να αναφερθώ σε έναν άνθρωπο με αναπηρία πριν έρθω σε επαφή με την ομάδα Εν δυνάμει. Ένιωσα άνετα σύντομα και άρχισα να αναφέρομαι στα μέλη της ομάδας ελεύθερα, χωρίς φόβο ότι θα παρεξηγηθώ. Σχετικά με τη λέξη «αναπηρία» συγκεκριμένα έχουμε συζητήσει πολλές φορές με την ομάδα και έχουμε καταλήξει ότι επιλέγουμε συνειδητά να τη χρησιμοποιούμε μπας και την ξορκίσουμε από την αρνητική φόρτιση που της έχουμε δώσει σαν κοινωνία.
Τώρα, μετά από τόσο καιρό, όταν αναλογίζεσαι την επιτυχία πού καταλήγεις;
Ότι επιτυχία είναι να πετυχαίνεις κάτι όντας ο εαυτός σου. Προσπαθώντας να μην ακολουθείς «συνταγές» και νόρμες, αλλά ακολουθώντας το ένστικτο, το προσωπικό γούστο και φυσικά τη σκληρή δουλειά. Δημιουργώντας δεσμούς εμπιστοσύνης με τους συνεργάτες σου. Η επιτυχία δεν είναι επιτυχία αν δεν μπορείς να την μοιραστείς. Αυτά.
Την περίμενες την ανταπόκριση του κόσμου;
Είχα μεγάλη αγωνία και φόβο για το πώς θα επικοινωνήσουν οι θεατές με την παράσταση.. Προχωρώντας προς το τέλος των προβών, λίγο πριν την πρεμιέρα, είχαμε καταλάβει πως αυτό που είχαμε συνθέσει είχε μία ωραία ενέργεια, ότι ήταν κάτι ξεχωριστό, οπότε ήμασταν αισιόδοξοι, δεν φανταστήκαμε όμως πως το κοινό θα ανταποκρινόταν τόσο ζεστά. Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη για όλους μας.
Υπάρχει περιστατικό που δε θα ξεχάσεις ποτέ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη; Όπου παρουσιάστηκε η παράσταση;
Δε θα ξεχάσω το πρώτο δεκάλεπτο, στην πρεμιέρα. Έβλεπα τους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή να ξεκινούν την παράσταση και ήταν σα να έβλεπα ένα μέρος του σώματός μου να κινείται μόνο του, ανεξάρτητα από μένα, δε μπορούσα να κάνω τίποτε πια, ούτε να το ενθαρρύνω ούτε να το σταματήσω, πήγαινε μόνο του. Ήταν τόσο έντονο και τόσο γοητευτικό να βλέπεις τους ηθοποιούς-την ομάδα- να μοιράζονται, όχι με εμένα τώρα πια, αλλά με τριακόσιους ξένους ανθρώπους μία τόσο προσωπική μας διαδρομή.
Γιατί τα κατάφερες πιστεύεις;
Τα κατάφερα γιατί πίστεψα στα μέλη αυτής της ομάδας-μου φάνηκε φοβερή δοκιμασία και φοβερή ευκαιρία για πρωτότυπη δημιουργία, ήμουν πολύ τυχερή που είχα πρόσβαση σε ένα πολύ πλούσιο και ανεξερεύνητο υλικό. Τα καταφέραμε γιατί συνεργαστήκαμε και επικοινωνήσαμε σε βάθος, γιατί δουλέψαμε πολλές ώρες και με πολλή προσωπική κατάθεση. Τα κατάφεραν γιατί το ήθελαν πραγματικά, γιατί πίστεψαν στο όραμα, γιατί εμπιστεύτηκαν τους εαυτούς τους κι εμπιστεύτηκαν το σύνολο και γιατί είναι όλοι τους Εν δυνάμει σούπερ-ήρωες.
(δύο σίγμα στη -Θεσσαλονίκη-. Καταραμένα, γρήγορα δάχτυλα...)
Καλέ τι 2;; Τριάντα-έξι!! ΘεσσσσσσσσσσσσσσSσσσσσσσσσσσσsσσσσσσσσαλονίκη!!!
Σαββατόβραδο Σεπτεμβρίου στη Σβώλου, σε σουρεαλιστική συνθήκη, σηκώνεσαι σουρωμένος σαμπάνια, σιγοτραγουδάς στιχάκια Σωκράτη, Σταμάτη, Stones, σταματάς στα Σπάτα, σαβουρώνεις σουβλάκι σουτζουκάκι, σαν σίφουνας σαρώνεις στενά σοκάκια, στέλνοντας sms στα σχολιαρόπαιδα, σκοπεύοντας σε σκοτεινές, σιωπηλές στιγμές συνύπαρξης.
Τελικά καλύτερα που επιμείνατε να προκύψει ένα υλικό μέσα από τις δοκιμές και όχι εκ των προτέρων;
Δε θα ήταν το ίδιο αν ξεκινούσαμε με ένα έτοιμο κείμενο. Δε θα ήταν τόσο προσωπική ούτε η διαδρομή ούτε το αποτέλεσμα. Ίσως να ήταν καλύτερα, ίσως χειρότερα, ίσως να απλοποιούσε τις ζωές μας πολύ. Νομίζω όμως πως εκ των υστέρων κανείς δεν θα αντάλλαζε αυτή την αίσθηση μυστηρίου και περιπέτειας που είχαμε τους πρώτους δύο μήνες των προβών…
–Πότε έχετε πρεμιέρα;
-Μάλλον Φεβρουάριο…
–Και τι ακριβώς θα κάνετε;
-Μάλλον κάτι σχετικό με τη διαφορετικότητα.
-Και πόσοι θα παίζετε;
-Μάλλον γύρω στα 20 άτομα.
…με μία αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας.
Πες μου κάτι ποιητικό όσο το καλοκαίρι που σου ψιθύρισε στ' αυτί κάποιο απ' τα παιδιά...
-Παντόφλα-Πέδιλο-Παντόφλα-Πέδιλο
-Ωραία πράγματα κάνουμε ε;
"Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα" στις 21 & 22 Ιουλίου 2014 στο Θέατρο Κήπου.
Έναντι ΧΑΝΘ, Θεσσαλονίκη, 2310256775.
