Η Ναταλία Τσαλίκη, είναι αυτό το καλοκαίρι, η βιτριολική προξενήτρα (ρόλος-κλειδί) στα ''Παντρολογήματα'' του Γκόγκολ και κλέβει την παράσταση, με το ταλέντο, το μπρίο και τη σκηνική της ευφυία. H δαιμόνια Φιόκλα Ιβάνοβα, ''σαρώνει'' ανάμεσα σε μόνους και μοναχικούς ήρωες, που κινούνται σε μια διεφθαρμένη κοινωνία, όπου η ανθρώπινη συνείδηση, είναι αντικείμενο εμπορίου.
Η επιλογή του κλασικού ρεπερτορίου είναι πάντα μια επιλογή σοφή πιστεύεις;
Όχι απαραίτητα. Απλά, το κλασσικό έργο, έχει δοκιμαστεί απο τον χρόνο, και μπορεί πάντα να έχει αντίκρυσμα στο σήμερα. Ψάχνω έργα, που να μου μιλούν στην καρδιά. Θεωρώ τα ''Παντρολογήματα'', μια προσφορά στο κοινό της περιφέρειας, μια μεγάλη, λαική κωμωδία ρεπερτορίου, που δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει συχνά. Και, πέρα απο το γνήσιο, αυθόρμητο γέλιο που προσφέρει, ο θεατής μπορεί να βρει και άλλα πράγματα να πάρει μαζί του ,φεύγοντας.
Δεν είναι απελπιστικό να συμπεραίνουμε συνεχώς ότι "συνήθειες της εποχής εκείνης, απέχουν ελάχιστα από τις σημερινές.";
Είναι όμως η αλήθεια. Ο άνθρωπος, στη ρίζα του, δεν αλλάζει. Απλώς ''εκπολιτίζεται'', και κρύβει πιο επιτυχημένα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του. Γι' αυτό και ο σημερινός θεατής τα αναγνωρίζει. Και γι' αυτό γελάει. Γιατί του αποκαλύπτουν τον εαυτό του.
Οι φίλοι του Γκόγκολ, ακόμη κι ο ίδιος, θεωρούσαν τα Παντρολογήματα και τους Παίχτες, απλές φάρσες. Μόνο ο κριτικός Μπελίνσκι διέκρινε την «καλλιτεχνική και πιστή αναπαράσταση των ηθών της μέσης κοινωνίας της Πετρούπολης».
Σημασία δεν έχει πώς ονοματίζει ο δημιουργός το έργο του. Ο χρόνος ''ονοματίζει'' τα μεγάλα έργα. Ο ίδιος ο Τσέχωφ, ονόμαζε τα έργα του ''κωμωδίες'', με την έννοια, οτι ήθελε να φωτιστούν οι κωμικές πλευρές τους, μιας και η ζωή τα εμπεριέχει όλα…
Ο κόσμος που σας είδε στο Ηρώδειο, στις 27 & 28 Ιουνίου, ενθουσιάστηκε. Τι ήταν για σένα, εκείνο το διήμερο;
Ηταν η πρώτη φορά που η παράσταση δοκιμάστηκε σε ανοιχτό μεγάλο χώρο (είχε ξαναπαιχτεί στο Θέατρο Τέχνης) και η ανταπόκριση του κοινού ήταν εξαιρετική και πολύ ελπιδοφόρα για την περιοδεία μας που ξεκινούσε…
Θα περιοδεύετε μέχρι τον Σεπτέμβρη. Ποια είναι τα μεγάλα οφέλη της περιοδείας για τον ηθοποιό;
Το αναπάντεχο που σε περιμένει σε κάθε πιάτσα. Η λαχτάρα να ''δοκιμάσεις'' τη δουλειά σου σε διαφορετικό κοινό κάθε βράδυ, σε διαφορετικό χώρο, και σε άλλες συνθήκες. Προσωπικά, με εξιτάρει η ποικιλία και η αλλαγή. Με ενεργοποιεί και με τονώνει.
Διάβασα κάπου ότι "Σκοπός της τέχνης, είναι να σώσεις την ψυχή σου ". Αν ήταν να διευρύνεις αυτήν την πρόταση, τι θα έβαζες;
Η Τέχνη σε φέρνει σε επαφή με την Ποίηση και την Μαγεία που εμπεριέχει η ζωή και ο ίδιος ο άνθρωπος. Κάτι που ξεχνάμε στην καθημερινότητά μας. Με την Τέχνη, ανοίγει ο δίαυλος που μας ενώνει με τον όποιο ''Θεό'' κρύβουμε μέσα μας
Πείτε μου κάτι αισιόδοξο. Κάτι μέσα απ' το έργο, ας πούμε...
Το έργο, προκαλεί το πηγαίο, αυθόρμητο γέλιο. Το πώς θα το μετουσιώσει αυτό κανείς σε αισιοδοξία, είναι κάτι πολύ προσωπικό, και απαιτεί δουλειά και σκέψη. Η αισιοδοξία δεν χαρίζεται, αποκτιέται. Κάθε μέρα, κάθε πρωί. Με πείσμα, και δύναμη!
